Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do “Brassel” Tomasza Kocowskiego podeszłam z dużym entuzjazmem, ponieważ rzecz dzieje się w moim rodzinnym mieście - z tym że prawie dwieście lat temu, a krasnoludy nie są tam tylko rzeźbami spotykanymi w miejskich zaułkach, ale faktycznie żyją pod ziemią i chętnie kupują beczki z piwem. Czy autorowi udało się podtrzymać mój zapał? Po odpowiedź zapraszam do recenzji. Fabuła nie jest skomplikowana i rozgrywa się w Brassel (czyli Wrocławiu, nazywanym tak w dialekcie dolnośląskim języka niemieckiego),a skupia się na konflikcie z królem Prus oraz na próbach przywrócenia kontaktów handlowych z żyjącą w podziemiach rasą Zwergów. Mieszkańcom pod rządami pruskimi nie wiedzie się bowiem dobrze - wiele zakładów i fabryk zamknięto, ponieważ transakcje z sąsiadami spod powierzchni zostały zakazane, a wejście łączące oba światy, Oderthor, zawalone. Dodatkowo ludzie są obciążeni podatkami na utrzymanie stacjonującego tu wojska i w końcu, doprowadzeni do ostateczności, buntują się przeciwko władzom i ruszają tłumnie pod ratusz walczyć o swoje prawa. Nasi bohaterowie to przywódcy rebelii oraz osoby mocno w nią zaangażowane. Bernard jest mózgiem operacji, a Bolko (syn jego najbliższego przyjaciela) młodym chłopakiem zamieszanym w przemyt ze Zwergami. Z tymi dwoma mamy największą styczność, ale poza nimi jest jeszcze cała galeria postaci drugoplanowych. Moim zdaniem trochę ich za dużo, jak na książkę liczącą trzysta pięćdziesiąt stron, dlatego że ciężko nakreślić na takiej przestrzeni jakieś wyraźniejsze charakterystyki. Przykładowo Bernard, Otto (ojciec Bolka) i Johan (brat Ottona) niezbyt się według mnie różnią między sobą, a wszyscy, których poznajemy, są raczej zwyczajni i nie budzą specjalnych emocji. Osobiście najbardziej polubiłam Agnes, mądrą żonę Bernarda, i choć nie zostało jej poświęcone dużo uwagi, to doceniałam fragmenty, gdzie wprowadzała ciepły, domowy klimat. Mam też skargę, że tak niewiele miejsca zostało dla Augusta Füllfederhalterdorfa - poety i złodzieja tuby. Jeśli chodzi o odbiór powieści, to ma ona swoje plusy i minusy i zacznę od tych drugich. Spora ilość rozdziałów poświęconych romansowi Bolka z ukochaną Mathilde w moim odczuciu była niepotrzebna, gdyż wątek ten ani nie wnosił niczego do historii, ani nie rozwijał postaci. W dialogach, w których uczestniczyło wiele osób, miałam trudności ze zrozumieniem, kto aktualnie mówi, parę razy niezbyt jasno zostało również zaznaczone, ile upłynęło czasu pomiędzy rozdziałami. Dostrzegłam też nieco potknięć w redakcji i korekcie, najczęściej w postaci literówek i powtórzeń wyrazowych, a zakończenie, jak na mój gust, poszło za bardzo w kierunku deus ex machina. Przechodząc do plusów, to największym była dla mnie możliwość przeniesienia się do dawnego Wrocławia. Przedmieścia i okoliczne wsie wspominane w książce to teraz centrum miasta lub jego dzielnice. Wzmianki o moich najbliższych okolicach, czyli Rosenthal i Carlowitz, przywołały oczywiście uśmiech na mojej twarzy, a te dotyczące nieistniejących już: Kładki Białoskórniczej, Mostu Czterofenigowego czy Międzymurza - nieodpartą nostalgię. Podobało mi się też zróżnicowanie narodowościowe mieszkańców Brassel, mamy tu bowiem Niemców, Polaków, Prusaków i Ślązaków. Korzenie Bolka na przykład sięgają kilku z tych grup i chłopak próbuje odnaleźć przynależność do którejś z nich. Podsumowując, “Brassel” to lekka lektura i mogę ją polecić czytelnikom, którzy lubią poczuć ducha przeszłości doprawionego odrobiną fantastyki, a także tym znającym Wrocław i jego zakątki. Recenzja powstała dla klubu recenzenta na facebookowej grupie Książki Fantasy https://www.facebook.com/groups/399240960159910/posts/4194230033994298