Nadieżda Małygina

„Monolog pamięci” jest książką napisaną przez rosyjską pisarkę. Nie znalazłam żadnych wiadomości o niej, nie wiem, czy napisała jeszcze jakieś inne powieści. Książka składa się z dwóch odrębnych opowieści, w których wojna przeplata się z miłością, miłością tragiczną. „Monolog pamięci” to historia młodej dziewczyny zakochanej z wzajemnością w chłopcu, uwikłanym w przypadkowy związek z inną kobietą. Mężczyzna zostaje oficerem i dzielnie walczy na wojnie. Bohaterka powieści Luba idzie również w jego ślady i bierze udział w wojnie jako sanitariuszka . Szczęściem dla obojga jest spotkanie na froncie i chwile bycia razem, nawet zawierają związek małżeński. Choć nie trwa to długo, ale na zawsze pozostanie w pamięci Luby to właśnie „szczęście” przeżycia z ukochanym chociaż parę chwil. "Cztery niezwykłe dni” to druga opowieść również o miłości podczas wojny. Tyle tylko, że bohaterka powieści - Helena z bliskim swemu sercu człowiekiem przebywała raptem krótkie cztery dni. Helena nie zaznała miłości ze swoim mężem, ciężko doświadczona przez życie spotyka człowieka, którego pokochała na całe życie. Przypadek sprawił, że na kwaterze u niej zjawił się oficer frontowy i obydwojgu mocno zabiły serca. Nawet córka Heleny zaczęła Iwana traktować jako ojca, a on ją jako córkę. Niestety po pewnym czasie nie ma wiadomości od Iwana. Mijają lata, Helena już ma nawet wnuki i nie wie, co się stało z ukochanym. Szukanie staje się jej obsesją, ale w końcu natrafia przypadkowo z programu telewizyjnego na ślad po Iwanie. To daje jej wewnętrzny spokój. Fabuła obydwu opowieści jest interesująca, ale pierwsza z nich trochę mnie nudziła, zbyt monotonie napisana – coś w formie monologu, druga już jest bardziej wciągająca, czyta się ją z większym zainteresowaniem.