Jesteśmy społecznością, która kocha książki

– Zuziu, jeżeli ktoś cię źle traktuje, to możesz odwrócić się i odejść – wyrecytowała z przekonaniem.

– Przepraszam – powiedział. – Mam jakiegoś pecha związanego z tobą. Ale wiesz, jest takie powiedzenie, że jak na ścianie wisi strzelba, to kiedyś wystrzeli, i to raczej wcześniej niż później.

- Zu. Naprawdę niesprawiedliwie mnie oceniasz. Przyszedłem tu w charakterze prezentu. Naprawdę. Mam na sobie gacie z kokardką.
- Pokaż - zażądała Zuzia, nie wypuszczając noża.
Borys opuścił ręce powoli i sięgnął do paska spodni. Rozpiął je i zademonstrował bokserki z kokardką z przodu. Zuzia opuściła nóż, celując nim w punkt, który zakrywała kokardka.
- No, tego mi chyba nie zrobisz! Rozumiem, że dałem ciała, kilka razy, ale to jest za surowa kara.

To tak, jakby mżył najdrobniejszy deszcz, w którym idziesz i nie wiesz, że pada. A potem czujesz, że przemokłeś do samego serca. Taka właśnie jest Miłość...