Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Młoda malarka Priti zostaje wynajęta przez władcę Dżahangira z dynastii Timurydów, by malować i oddać na płótnie życie kobiet w haremie. Przenosimy się do północnych Indii zaglądając do pokoi służek wielkiego cesarza - w towarzystwie eunuchów oraz królowej, która stanowi pieczę nad jego królestwem. Przepych i kolorowe szaty nieco zamazują bestialstwo czy surowe reguły haremu. Kobiety muszą być oddane i posłuszne cesarzowi. A to ktoś knuje spiski, a to zazdrośnica walczy o względy mężczyzn. W nocy, potajemnie, urządzają harce w towarzystwie nałożnika. Olśniewająca architektura oraz nasycenie wnętrz pogodnymi barwami sztuki literatury czy malarstwa zakrywa ciemne interesy czy brutalność wobec członków haremu. Priti wędruje po pałacu odsłaniając kurtyny niecnych igraszek i choć bohaterka jest czystego serca, a jej ciało nieskalane, pełne werwy i energii - musi wejść w sidła okrutnic i dumnych panien dworu. Póki co - zgrabna telenowela, bez większych aspiracji na coś doskonałego w odbiorze. Ana Miralles przyzwyczaiła do przepięknej szaty graficznej w swoich utworach. Kobieca anatomia oddana z wielką gracją, bez fałszywego aromatu (w końcu sama jest kobietą, więc nie miała prawa się pomylić). Cóż, to nie jest pierwsza historia, którą czytałem o haremie - jest seria ,,Dżin'' (wydana w Polsce),która również opowiada o losach kobiet w haremie, tam było więcej akcji czy udziałów z zewnątrz. Tutaj dostajemy wewnętrzne utarczki, zamknięcie niewinnej kobiety marzącej o niezależności w towarzystwie dwulicowych twarzy.