Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieją końce, które da się poczuć na skórze...

Kochanie go zyskało nowy wymiar.
Więcej odcieni. Więcej kolorów. Więcej wszystkiego.

Let It Be... Pozwól niech się wydarzy.

- [...] Wiem tylko, że mógłbym spędzić tak całe życie. Rozmawiając z tobą. Kochając się z tobą. Śniąc o tobie. Wszystko z tobą. Myślisz, że to jest miłość?

Wcześniej byłaś szczęśliwa właśnie dlatego, że o tym nie myślałaś, bo kto się nad tym zastanawiał, kiedy ma świat u swoich stóp? Wówczas tylko się żyje, czuje.

Takie są wspomnienia. Niczym migawka w aparacie. Pojawiają się, kiedy najmniej się tego spodziewasz.

Wtedy przekonałam się, że istnieją serca które łamią się po kawałku, w trakcie jednej niekończącej się nocy albo przez długie lata, kiedy jest się zupełnie niewidocznym i przez te wszystkie dni, kiedy wyobrażasz sobie niemożliwe.

Dlaczego tak trudno było zapomnieć o miłości, która nigdy się nie urzeczywistniła, nie wydarzyła? Prawdopodobnie dlatego, że w moim sercu... była zawsze obecna.

Czasem spodziewasz się czegoś od życia, co nie nadchodzi. Może wina leży po naszej stronie, bo za dużo planujemy, wytyczamy sobie drogi, którymi potem nie idziemy. I to jest źródłem naszych rozczarowań.

Czasami się mylimy. Upadamy.
Czasami nie znamy siebie, tak bardzo jak nam się wydaje.
Czasami... Czasami życie jest bardzo nieprzewidywalne...

Pomógłbym jej, gdyby mnie o to poprosiła, ale wiedziałem też, że istnieją drogi które musimy przymierzyć samotnie.

W życiu na pewnym etapie możesz jeszcze dokonać wyboru, a potem przestaje cokolwiek od ciebie zależeć i zamienia się w drogę bez powrotu.

My ludzie, tak mamy: snujemy plany, mamy marzenia, złudzenia i cele, skupiamy się na ich realizacji, nie zastanawiając się, co się stanie, jeśli nam się w końcu nie uda.

W danej chwili prawie nigdy nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo jesteśmy szczęśliwi. Zazwyczaj przypominamy sobie o tym i potrafimy to docenić dopiero dużo później.

Ciekawe, jak wszystko się zmienia. Niektóre zmiany trwają latami, przez całe życie, a innym potrzeba zaledwie kilku minut.

Życie, moim zdaniem, polega chyba właśnie na tym, żeby starać się przeskakiwać pojawiające się dołki i jak najmniej czasu spędzać, leżąc na ziemi i nie mogąc się podnieść.

Życie właśnie takie jest, nieprzewidywalne. Myślisz, że dobrze znasz samego siebie, a nagle, kiedy patrzysz w lustro, odkrywasz ze zdziwieniem inną osobę. Myślisz, że tobie się nic nie przytrafi, a potem to się dzieje.

W życiu bywa tak, że kiedy coś się zmienia, czasem czujesz, że nigdy nie będzie już tak jak dawniej. Będzie inaczej. To nawet możliwe, ale nigdy już nie tak samo. Szkoda, że życie nie jest kulką plasteliny, miękkiej, elastycznej, łatwej do formowania, na której smutki i rozczarowania nie zostawiają śladów.

Bałam się zostać sama. Bałam się potknąć, upaść i nie mieć obok nikogo, kto pomógłby mi się podnieść. Bałam się, co się stanie, kiedy zostanę sam na sam ze swoimi myślami i co tam znajdę, kiedy zacznę szperać i zdecyduje się skonfrontować z emocjami, które coraz bardziej chciały wydostać się na powierzchnię.

Może nie wszystkim historiom pisane jest ,,i żyli długo i szczęśliwie", ale to nie znaczy, że wspólnie przebyta droga jest mniej warta.

Z nią właśnie tak było. Jeśli chciałem się cofnąć, napotykałem mur, więc mogłem iść tylko naprzód.

- [...] Nie zmieniłbym niczego, ani przecinka. Gdyby ktoś mnie zapytał, gdzie chciałbym się teraz znaleźć, powiedziałbym, że dokładnie tu, gdzie jestem, chciałbym leżeć, jak leżę, na tym tarasie i wpatrywać się w ciebie.

- Już za tobą tęsknię przez ten tydzień, kiedy cię nie ma.
Serce zabiło mi szybciej. Pociągnęłam kolejny łyk. Nie powinnam… ale wymsknęło mi się.

Czasem lepiej zebrać siły, żeby móc nabrać rozpędu.

Jeśli coś raz się zerwie i na powrót zwiąże, nigdy nie będzie już tak doskonałe, jak wcześniej, zawsze pojawiają się pęknięcia, ostre krawędzie.

Czas... czas wszystkiego nie leczy. Czas koi, łagodzi i stępia ostre krawędzie, ale nie sprawia, że znikają.

Nie przywiązujemy wagi do tych detali, dopóki nie przyjdzie nam na myśl, że może to ostatni raz, kiedy je widzimy, a wtedy nabierają nowego znaczenia.

Uczysz się iść na przód i przeskakiwać popełnione błędy. Uczysz się zostawiać za sobą to, co nie wnosi już niczego do twojego życia.

Morał z całej tej historii brzmiał: ,,Po co czekać, żeby zdobyć to jutro, skoro możesz mieć to dziś”.