Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z werwą opisane losy wojenne artysty- śspiewaka, czyli "koumba", który w chwili wybuchu wojny miał ledwie 20 lat. Chodził na tajne komplety, najpierw był w Wilnie do agresji Rosji na POlskę, co opisał. Kolejne świadectwo buty razieckich żółnierzy, nienawiści do Polaków, rzezi polskich cywilów, która była Rosjanom na rękę. W 1941 przystał do berlingowców, należał do kręgów artystycznych, np występował ze znanymi artystami lwowskich i wileńskich scen, uczył się pilnie śpiewu z Hesse- Bukowską. Przedarł się do Polski, wylądował w lagerze, potem oswobodzony brał udział w Powstaniu. Najgorsze sceny, jakie zapamietał to właśnie obrazy z powstania i pacyfikacji ludności warszawskiej. A z racji bycia żółnierzem po upadku powstania wylądowął w Ożarowie, potem w obozie pracy w Niemczech. Po oswobodzeniu przez Amerykanów widział niedobitki więźniów z Bergen Belsen. Wędrował z armią dopóki nie dotarł do Polski. Wspomina też ziałalność konspiracyjną, wsypy, torturowania, kurierów czy dzielne łączniczki co ginęły w walce z okupantem.