Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!LubimyCzytać2
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant6
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński45
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać426
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Sharon Marcus
Źródło: http://english.columbia.edu/people/profile/393
1
9,3/10
Pisze książki: nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.)
Sharon Marcus is the Orlando Harriman Professor of English and Comparative Literature at Columbia University.[1] She specializes in nineteenth-century British and French literature and culture, and teaches courses on the 19th-century novel in England and France, particularly in relation to the history of urbanism and architecture; gender and sexuality studies; narrative theory; and 19th-century theater and performance.[1] Marcus has received Fulbright, Woodrow Wilson, and ACLS fellowships, and a Gerry Lenfest Distinguished Faculty Award at Columbia.[1] She is one of the senior editors of Public Culture, as well as a founding editor and Fiction Review Editor of Public Books.[2] Marcus is the author of Apartment Stories: City and Home in Nineteenth-Century Paris and London (University of California Press, 1999),which received an honorable mention for the MLA Scaglione Prize for best book in comparative literature, and Between Women: Friendship, Desire, and Marriage in Victorian England (Princeton: 2007).[3] Between Women has been translated into Spanish and won the Perkins Prize for best study of narrative, the Albion prize for best book on Britain after 1800, the Alan Bray Memorial award for best book in queer studies, a Lambda Literary award for best book in LGBT studies.[1] With Stephen Best, she recently edited a special issue of Representations on "The Way We Read Now."[4] Before coming to Columbia in 2003, Marcus taught for many years at the University of California, Berkeley. She received her B.A. from Brown University and her Ph.D. from the Johns Hopkins University Humanities Center.https://en.wikipedia.org/wiki/Sharon_Marcus
9,3/10średnia ocena książek autora
10 przeczytało książki autora
25 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Between Women: Friendship, Desire, and Marriage in Victorian England
Sharon Marcus
9,3 z 10 ocen
34 czytelników 2 opinie
2007
Najnowsze opinie o książkach autora
Between Women: Friendship, Desire, and Marriage in Victorian England Sharon Marcus
9,3
Niesamowita. Zmienia nie tylko sposób patrzenia na epokę wiktoriańską, a dokładniej relacje damsko-męskie i damsko-damskie w niej, ale również na to, jak postrzegamy związki obecnie. I wspaniale pokazuje, że nie było czegoś takiego jak tzw. stare, dobre czasy, święty, odwieczny porządek rzeczy, "prawdziwa rodzina". W epoce wiktoriańskiej toczyły się dyskusje na temat rozwodów, a erotyczne przyjaźnie między kobietami były wręcz niezbędnym czynnikiem dla udanego małżeństwa! Książka zawiera wiele innych ciekawostek, popartych porządnie wykonanymi badaniami.
Przyznam tylko, że nudziły mnie rozdziały poświęcone analizie dzieł literackich. Owszem, bardzo solidne, pokazywały odbicie trendów społecznych w książkach, ale po prostu ciekawsze było czytanie o życiu samym w sobie (lub zawartym w pamiętnikach kobiet z epoki).
Ta książka nie tylko poszerzyła moją wiedzę o relacjach w epoce wiktoriańskiej, ale również przewartościowała ogólne spojrzenie na związki, przyjaźnie.
Between Women: Friendship, Desire, and Marriage in Victorian England Sharon Marcus
9,3
Żeby na samym początku wyjaśnić nieścisłości: to nie jest książka o lesbijkach. To jest książka o kobietach i ich relacjach - o przyjaźniach, relacjach matka-córka, o związkach lesbijskich i niekoniecznie z nimi tożsamych związkach małżeńskich między kobietami.
I jest to książka doskonała. Miejscami trudna, miejscami wymagająca, ale doskonała, zwłaszcza jeśli chodzi o aparat badawczy oraz o ilość przeanalizowanych materiałów, a także jeśli chodzi o wyciągane wnioski, miejscami zaskakujące, miejscami zmuszające do rewizji zastanych stereotypów, miejscami wręcz obrazoburcze. Warto zadać sobie trud "przebrnięcia" przez tę pozycję - ja osobiście nie pamiętam książki, która tak wiele mogłaby powiedzieć o wiktoriańskiej Anglii, bez frazesów, komunałów i stereotypów.
Pierwsza część poświęcona jest kobiecym przyjaźniom. Autorka przez analizę tekstów kultury i literackich świadectw epoki, w tym także powieści - śmiem twierdzić - słabiej znanych polskiemu czytelnikowi, pokazuje, jak ważną rolę pełniła kobieca przyjaźń - również przyjaźń homoerotyczna - w podtrzymaniu, rozwijaniu i zapewnianiu ciągłości tego, co niektórzy badacze i badaczki zwykli przedstawiać jako opresyjną, heteronormatywną, tworzoną przez mężczyzn kulturę dręczącą kobiety i represjonujących ich seksualność.
Ten rozdział przyszło mi przeczytać z buźką otwartą z zaskoczenia, a kolejny czytałam - przyznaję bez bicia - z wypiekami, ponieważ dotyczył złożonych relacji matka-córka, znacznie dalszych od niewinności, niż chcemy to przyznać, myśląc o purytańskich i jednocześnie perwersyjnych "wiktorianach". Przepięknie pokazane jest, że to, co kojarzy się ze zniewoleniem kobiet, a więc moda i gorsety, było dla nich również polem do realizacji swojej kobiecości i potężnym nośnikiem homoerotycznych fascynacji.
Ostatni rozdział dotyczy kobiecych małżeństw i jeśli któraś z pań czytających tę recenzję jest z założenia przeciwna legalizacji związków LGBT, a cieszy się z możliwości rozdzielności majątkowej i niezależności prawnej w małżeństwie, zachęcam do przeczytania, jak kobiece małżeństwa, traktowane w tej dobie jako rzecz pospolita - nie naturalna, ale pospolita właśnie - przyczyniły się do zmiany "od wewnątrz" społecznego znaczenia małżeństwa i układu sił między małżonkami.
Jak pisałam, każdy z rozdziałów poza szeroką analizą tekstów kultury zawiera także analizę wybranych dzieł literackich. Ostatni rozdział przynosi omówienie "Can you forgive her" Trollope'a - przyznaję, że pisarza tego cenię wyjątkowo nisko, ale tak dobrej analizy krytycznej nie czytałam już dawno i ciekawym polecam dla samej rozrywki umysłowej.
Na koniec jeszcze jedna uwaga. Jakiś czas piałam tu z zachwytu nad książką Gromkowskiej-Melosik o medykalizacji kobiet i ich seksualności w wiktoriańskiej Anglii. Jestem gotowa podtrzymać tamte zachwyty, jednak to, co zwraca uwagę, to zupełna różnica podejść obu autorek, którą zauważyłam dopiero teraz.
Podczas gdy polska badaczka zdaje się już przed rozpoczęciem pracy mieć pewien ugruntowany obraz kobiet - niewolonych, krzywdzonych, dręczonych i ograniczanych na dosłownie każdym kroku swojego życia - tak Sharon Marcus zrywa z postrzeganiem wiktoriańskich kobiet jako ofiar tylko dlatego, że przykładamy do nich miarę naszej umownej XX-wiecznej "swobody" (wysoce zresztą dyskusyjnej).
Prawdy zapewne nigdy nie poznamy, ale zetknąć się z innym punktem "badawczego" widzenia zawsze warto.