Ewa Daszewska

Kiedy w październiku 2013 roku poprosiłam Panią Ewę o dedykację na moim egzemplarzu "Mojego Dębowego Pola", długo rozmawiałyśmy. W tym czasie miałyśmy sporo okazji do rozmów, pracowałam wówczas w Jej mieście. Opowiedziała mi wtedy o swojej Teściowej. To była nieco tajemnicza opowieść, a jej bohaterka bardzo niezwykła. Nie wiedziałam wówczas, że Kika, że Iłła i że Kościuszko. Ale nie można wszystkich kart odkrywać od razu, trzeba wiedzę stopniować, odbiorcę zaciekawiać, troszkę pokluczyć nawet i pozostawić niedosyt. Nie mam ambicji recenzowania jako pierwsza, nie licząc może książek, które zdarza mi się dodać. Ale jest mi ogromnie miło, że na tym portalu, zrzeszającym wielkie bractwo czytających, udało mi się być pierwszym czytelnikiem Listów z komody. To opowieść dla tych, którzy szukają okruchów minionego czasu, śladów pokoleń sięgających dobrze w głąb XIX wieku, dla tych, którzy z delikatnością przechowują wyblakłe dokumenty i przypadkowo ocalone przedmioty - ostatnie kruche dowody, porwane i splątane łącza z tamtym czasem, który już tak bardzo w oddali, tak dawno nie nasz, a szkoda...