Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę przyznać, że do książki "Doktor Śmierć" podchodziłam z pewnym sceptycyzmem. Po przeczytaniu niektórych opinii sądziłam, że dostanę dawkę makabry, w której tak bardzo lubują się nastolatki. Nic bardziej błędnego. I całe szczęście. Ale od początku. Książka "Doktor Śmierć. Aribert Heim. Bestia i zwyrodnialec" jest książką z pogranicza literatury dokumentalnej i książki quasi historycznej autorstwa Nicholasa Kulisha i Souad Mekhennet. Jako, że w przypadku książek, które z historią mają cokolwiek wspólnego, lubię wiedzieć kim są autorzy zapoznałam się z tą informacją. Pan Nicholas Kulish to amerykański dziennikarz śledczy z "The New York Times", natomiast pani Souad Mekhennet to niemiecka dziennikarka, pochodząca z rodziny turecko-marokańskiej. Fakt, że żadne z autorów nie jest historykiem zaowocowało co prawda drobnymi potknięciami natury historycznej, z drugiej jednak strony muszę przyznać, że autorzy udźwignęli ciężar niezwykle trudnego tematu. Głównym tematem książki nie są tak naprawdę zbrodnie dokonane przez doktora SS Ariberta Heima w niemieckim obozie koncentracyjnym w Mauthausen. Jest nim próba odnalezienia Ariberta Heima i postawienia go przed sądem za powyższe zbrodnie. Jest to próba wieloletnia, gdyż w początkowych latach powojennych Aribert Heim uniknął kary, a następnie uciekł z Niemiec. Autorzy we wnikliwy sposób przedstawiają z jednej strony losy Ariberta Heima i pomagającej mu w ukryciu się rodziny, z drugiej zaś losy ścigających go przedstawicieli prawa pragnących, by sprawiedliwości stało się zadość. Przedstawiają okoliczności w jakich udało się dr. Heimowi uniknąć kary w latach powojennych, następnie niepostrzeżenie wyjechać z kraju i przez wiele lat skutecznie się ukrywać. Dodatkowo pokazują nam także zmiany świadomości dotyczących zbrodni nazistowskich jakie zachodziły w Niemczech przez dziesięciolecia powojenne. Obiektywnie przedstawiają wadliwe rozwiązania sądownicze amerykańskich sądów wojennych, które umożliwiły wielu nazistowskim zbrodniarzom możliwość uniknięcia kary, przedstawiając jednocześnie ogólnoświatowe tendencje, które do takiego stanu doprowadziły (rozpoczynająca się tzw. "zimna wojna"). Na zdecydowany plus należy zaliczyć rzetelną bibliografię z jakiej korzystali autorzy, począwszy od źródeł z niemieckich archiwów, poprzez dokumentację z Archiwum Szymona Wiesenthala, a na aktach z archiwów takich jak ITS Bad Arolsen czy też Muzeum Pamięci Ofiar Holokaustu w USA. Nieocenionym źródłem są także rozmowy-wywiady przeprowadzone m.in. z żyjącymi członkami rodziny Ariberta Heima. Na drobny minus muszę zaliczyć pracę, jak podejrzewam korektora bądź redakcji językowej. Po prostu nie mogę zrozumieć, dlaczego w tekście używa się spolszczonej nazwy instytutu "Jad Waszem", po czym w przypisach mamy wyraźnie cytat podany ze źródeł instytutu "Yad Vashem". W takim przypadku zdecydowanie optuję za tym, aby w tekście pozostawić również nazwę "Yad Vashem". Generalnie książkę mogę zdecydowanie polecić zarówno historykom, jak i tym, którzy historią interesują się hobbystycznie.