Jesteśmy społecznością, która kocha książki

amerykański inżynier żydowskiego pochodzenia ur. 10 marca 1925 w Stojanowie koło Radziechowa. W latach 1942-1944 więzień Obozu Janowskiego we Lwowie, zatrudniony w ramach Sonderkommando 1005 przy odkopywaniu i paleniu zwłok ofiar zbrodni hitlerowskich. m.in. we Lwowie, w Bóbrce, Brzuchowicach, Pustomytach i Jaworowie. Jednym z zadań oddziału było odkopanie i spalenie ciał profesorów lwowskich zamordowanych na początku lipca 1941.
Leon Weliczker prowadził potajemnie dziennik, który przetrwał czasy okupacji. Jako repatriant znalazł się na Śląsku. Rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Po Pogromie kieleckim 1946 wyjechał do amerykańskiej strefy okupacyjnej Niemiec i kontynuował studia na Politechnice w Monachium. W czerwcu 1947 udało mu się przy współudziale byłych więźniów Maksa Hoeniga i Dawida Manucewicza doprowadzić do uwięzienia i przekazania Polsce Hauptscharführera Johanna Raucha, który został skazany w Krakowie 24 czerwca 1949 na karę śmierci. Leon Weliczker zeznawał też na procesie zbrodniarzy hitlerowskich w Norymberdze. W roku 1949 uzyskał w Monachium dyplom doktorski w dziedzinie nauk inżynierskich i wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Do roku 1953 był asystentem na uniwersytecie nowojorskim, później pracował w firmach prywatnych. Do swojego nazwiska dodał człon „Wells”. 1 i 2 maja 1961 zeznawał w Jerozolimie w procesie Adolfa Eichmanna.