Niestety, LC zarabia na ruchu na rynku wydawniczym. A zarabia się na "hitach", "bestsellerach", "gwiazdach literatury"... Niestety, LC z platformy propagującej czytanie zamieniło się w platformę promującej komercjalizację czytania. Smutne, cóż...

Niestety, LC zarabia na ruchu na rynku wydawniczym. A zarabia się na "hitach", "bestsellerach", "gwiazdach literatury"... Niestety, LC z platformy propagującej czytanie zamieniło się w platformę promującej komercjalizację czytania. Smutne, cóż...

Błąd ortograficzny, jeden interpunkcyjny i dwa błędy stylistyczne. To wszystko w jednej linijce. Brawo!

Błąd ortograficzny, jeden interpunkcyjny i dwa błędy stylistyczne. To wszystko w jednej linijce. Brawo!

Dokładnie tak....

Dokładnie tak....

Może teraz będę prawić jak ślepy o kolorach, ale właśnie dlatego nigdy nie próbowałam zastać recenzentką książek, choć wydaje mi się że umiem dobrze pisać. Bez urazy dla recenzujących blogerów.Mnie osobiście wydaje się, że trudno zachować obiektywizm, gdy książkę do recenzowania się dostaje. Poza tym skąd wiadomo, że to mi się akurat spodoba? Znając mój wymagający gust po prostu się za to nie biorę, zwłaszcza gdy obserwuję wysyp kryminałów i literatury, jak by tu ją określić... niskich lotów, dla pań. Nikogo nie chcę piętnować czy urazić, po prostu, takie moje przemyślenia.

Może teraz będę prawić jak ślepy o kolorach, ale właśnie dlatego nigdy nie próbowałam zastać recenzentką książek, choć wydaje mi się że umiem dobrze pisać. Bez urazy dla recenzujących blogerów.Mnie osobiście wydaje się, że trudno zachować obiektywizm, gdy książkę do recenzowania się dostaje. Poza tym skąd wiadomo, że to mi się akurat spodoba? Znając mój wymagający gust po...

Podpisuję się pod Twoją wypowiedzią wszystkimi kończynami :) Nic mnie bardziej nie irytuje niż przedwczesne nadawanie książce miana "arcydzieła". Abstrahując od polskich tytułów, sprowadzany jest do nas każdy anglojęzyczny szit w opakowaniu czegoś nietuzinkowego, a w rzeczywistości jest zwykłą grafomanią. Blogi recenzenckie rosną jak grzyby po deszczu, ich twórcy prześcigają się w stosowaniu wymyślnego języka, pozowanych i dopieszczonych zdjęciach książek w różnej scenerii lub jakiś innych ozdobników, ale w tym wszystkim gdzieś zatraca się sama książka. Zauważam też, że wiele osób traktuje opinie recenzentów, krytyków, jak jakąś prawdę objawioną, wyznacznik tego, co jest dobre, a co nie. Podobną tendencję zauważam również w kinie: jak na imdb czy filmwebie jest niższa ocena, wówczas nie ma sensu tracić czasu. Prowadzi to do swego rodzaju ubezwłasnowolnienia umysłowego, uzależnienia swojego gustu od opinii innych. Poza tym, patrząc na różnorakie warsztaty literackie, kursy itp., tudzież wytyczne podobne do powyższych, ciśnie mi się na usta przemyślenie, że napisanie książki zostało sprowadzone do marketingu, komercji, kosztem samych umiejętności pisarskich, które albo się ma albo nie. Większy nacisk kładzie się na samą otoczkę czyli wizerunek pisarza, kampanię reklamową (vide Twardoch jako bad boy, Bonda jako blond femme fatale). Ja jednak nadal uważam, że pisanie to sztuka i dar, opierająca się na czymś więcej niż intelektualna masturbacja na kartach książki w celu zyskania poklasku krytyków i czytelników. Wydawanie książek taśmowo ma również niewiele wspólnego z pisarstwem. To, że ktoś umie budować ładne konstrukcje słowne wzbogacone barwnym językiem, wartką akcję, nie czyni automatycznie zeń pisarza.

Podpisuję się pod Twoją wypowiedzią wszystkimi kończynami :) Nic mnie bardziej nie irytuje niż przedwczesne nadawanie książce miana "arcydzieła". Abstrahując od polskich tytułów, sprowadzany jest do nas każdy anglojęzyczny szit w opakowaniu czegoś nietuzinkowego, a w rzeczywistości jest zwykłą grafomanią. Blogi recenzenckie rosną jak grzyby po deszczu, ich twórcy...

Tak to prawda. Bezpośrednio odnoszę się tu do trzech ostatnich zdań. Pomijając biografie(gdzie prawdziwość przeżyć wynika z ciekawego życia bohatera) i lit. faktu (tu z sytuacji) książka powinna opowiadać historię opartą na prawdziwych emocjach, a żeby to zrobić trzeba je mieć w sobie i żaden marketing nie pomoże. Do tej prawdy i emocji czytając trzeba dotrzeć samemu i może dlatego ludzie wybierają np. kryminały. To łatwiej"wchodzi". Mam na myli to, że czasem owszem, można wybrać kryminał, ale odkładając każdą trudniejszą książkę po parudziesięciu stronach i skupiając się tylko na tym łatwiejszym przekazie, a czytając dużo, wg mnie traci się potencjał. I nie należy się dziwić, że prym z sprzedaży wiodą takie, a nie inne książki, skoro mają rzesze czytelników, którzy mniej lub bardziej świadomie nie chcą się rozwijać.

Tak to prawda. Bezpośrednio odnoszę się tu do trzech ostatnich zdań. Pomijając biografie(gdzie prawdziwość przeżyć wynika z ciekawego życia bohatera) i lit. faktu (tu z sytuacji) książka powinna opowiadać historię opartą na prawdziwych emocjach, a żeby to zrobić trzeba je mieć w sobie i żaden marketing nie pomoże. Do tej prawdy i emocji czytając trzeba dotrzeć samemu i może...

Jeżeli statystykę sprowadzać wyłącznie to wartości średniej, to owszem, jest to jedne wielkie kłamstwo i nieporozumienie. W przypadku korzystania z wszystkich jej narzędzi, okazuje się ona znacznie bardziej użyteczna - prawidłowo dobrana próbka reprezentatywna może powiedzieć nam właściwie wszystko o całej populacji.

Jeżeli statystykę sprowadzać wyłącznie to wartości średniej, to owszem, jest to jedne wielkie kłamstwo i nieporozumienie. W przypadku korzystania z wszystkich jej narzędzi, okazuje się ona znacznie bardziej użyteczna - prawidłowo dobrana próbka reprezentatywna może powiedzieć nam właściwie wszystko o całej populacji.

Jaką prawdę wyrażają konstrukty umysłu? Prawdę świata czy prawdę rozumu? Jeśli przyjąć, że istnieje tylko rozum to prawda świata byłaby tożsama z prawdą rozumu. Ale czy istnieje tylko podmiot poznający? Może istnieje, może nie, ale nie jestem władny aby o tym orzec. Jeśli - tak hipotetycznie załóżmy - jednak poza podmiotem istnieje rzeczywistość to czy sam rozum wystarczy by wyczerpać treść tej rzeczywistości? Czyż nie barwimy swym umysłem tego co poznajemy, przepuszczając to przez różnorakie kategorie? Czyż nie tłumaczymy sobie tego co obce na to co dla nas jest zrozumiałe? I rozum też tak robi tylko na innym poziomie. Matematyka jako wytwór czystego rozumu nie jest od niego odseparowana, jest jego istotną częścią. Posługując się metodami statystycznymi opisujemy zagregowanie dane, ale tylko przez pryzmat rozumu nie bacząc czy poza rozumem istnieje jakiś inny ład i często kpiąc nawet z hipotetycznej możliwości istnienia transcendentnego do rozumu porządku. Ta arogancja umysłu jest nawet zabawna. Wyniki rozumu stanowią w większej mierze jego odbiór tego co nas otacza lub co wydaje nam się, że nas otacza. Co nie znaczy, że rozum neguje inne bodźce w całości, ale zaprawdę nie uznaje ich autonomiczności. Zasadnym będzie postawić następujące pytanie. Czyż w takim razie poznanie rozumu nie ma wartości? Owszem ma chociażby, dlatego że nic innego nie mamy i musimy coś o tym świecie powiedzieć, a lepiej wypowiedzieć jedną zgłoskę niż nie mówić nic. Poza tym rozum to też część świata, a więc i on też jest częścią tego porządku. Dodajmy jeszcze, że widać całkiem niezłe efekty tego rozumu, ale jak to się ma do tego co poza rozumem to już jest jedna wielka niewiadoma. Statystyka nie oddaje prawdy o świecie, a w zupełności nie oddaje całej prawdy.

Ja oczywiście nie neguję tego co napisałeś i się z tobą zgadzam, te powyższe rozważania dotyczą zupełnie innej płaszczyzny rzeczywistości więc pomiędzy tym co napisałeś, a moimi słowami nie może być sprzeczności. Zacząłem od swych wywodów, a nie tego stwierdzenia bo ładniej mi to wygląda.

Pozdrawiam!

P.S.
Pozostając na płaszczyźnie, o której mówiłeś, mógłbym się kłócić na ile obraz dotyczący człowieka i ludzi nawet przy użyciu wszystkich metod statystyki jest prawdziwy, ale to temat na zupełnie inną dyskusję, a i sam nie mam na ten temat zdania dostatecznie wykształconego.

Jaką prawdę wyrażają konstrukty umysłu? Prawdę świata czy prawdę rozumu? Jeśli przyjąć, że istnieje tylko rozum to prawda świata byłaby tożsama z prawdą rozumu. Ale czy istnieje tylko podmiot poznający? Może istnieje, może nie, ale nie jestem władny aby o tym orzec. Jeśli - tak hipotetycznie załóżmy - jednak poza podmiotem istnieje rzeczywistość to czy sam rozum wystarczy...

@Varant - proponuję odstaw wszystkie leki, które bierzesz, są niebezpieczne.

@Varant - proponuję odstaw wszystkie leki, które bierzesz, są niebezpieczne.

Carmel, już nie przesadzaj. Niby co w tym niebezpiecznego.

Carmel, już nie przesadzaj. Niby co w tym niebezpiecznego.

Skoro statystyka to największe kłamstwo, to na Twoim miejscu zaprzestałbym zażywania lekarstw. One muszą przejść testy kliniczne i spełnić liczne warunki, parametry, które wylicza się używając statystyki.

Skoro statystyka to największe kłamstwo, to na Twoim miejscu zaprzestałbym zażywania lekarstw. One muszą przejść testy kliniczne i spełnić liczne warunki, parametry, które wylicza się używając statystyki.

Zastanawiam sie czemu statystyka zawdzięcza aż taką złą prasę. Wiadomo, że można jej używać źle, jak każdego narzędzia przecież.

Zastanawiam sie czemu statystyka zawdzięcza aż taką złą prasę. Wiadomo, że można jej używać źle, jak każdego narzędzia przecież.

Ze strachu, niezrozumienia, demonizowania i tragicznego poziomu szkolnictwa wynika ten negatywny PR.

Ze strachu, niezrozumienia, demonizowania i tragicznego poziomu szkolnictwa wynika ten negatywny PR.

Zuba wcale nie ma. Większości jest ona obojętna jak zeszłoroczny śnieg, bo co ta statystyka miałby obchodzić Kowalskiego, Smitha, Müllera czy innego Martin'a.

Zuba wcale nie ma. Większości jest ona obojętna jak zeszłoroczny śnieg, bo co ta statystyka miałby obchodzić Kowalskiego, Smitha, Müllera czy innego Martin'a.

No, chwila. Piszesz, ze to największe kłamstwo jakie kiedykolwiek istniało. To dość mocne stwierdzenie. Ktoś obok zacytował też powiedzenie p trzech rodzajach kłamstwa, włączając statystykę. Jest coś na rzeczy.

No, chwila. Piszesz, ze to największe kłamstwo jakie kiedykolwiek istniało. To dość mocne stwierdzenie. Ktoś obok zacytował też powiedzenie p trzech rodzajach kłamstwa, włączając statystykę. Jest coś na rzeczy.

@Varant ciebie ktoś oszukał wmawiając ci, że rozumiesz procesy społeczne.
Z twego solipsyzmu i rozumienia: obiektywności, rzeczywistości, jestestwa, umysłu wnioskuję o niemożliwości uzgodnienia wspólnego zestawu zasad epistemicznych, które mogłyby stanowić punkt wyjścia w dyskusji dającej cień szansy na konstruktywne wnioski.

@Varant ciebie ktoś oszukał wmawiając ci, że rozumiesz procesy społeczne.
Z twego solipsyzmu i rozumienia: obiektywności, rzeczywistości, jestestwa, umysłu wnioskuję o niemożliwości uzgodnienia wspólnego zestawu zasad epistemicznych, które mogłyby stanowić punkt wyjścia w dyskusji dającej cień szansy na konstruktywne wnioski.

Zuba no dobra, o wszystkim można powiedzieć coś mocnego. Mógłbym coś stwierdzić o żydach, feministkach, gejach, księżach o czym tylko chcesz i LC dałoby mi bana, ale to nie znaczy, że coś ma złą prasę. A te cytaty(to o największym kłamstwie to też cytat) zazwyczaj były reakcją na XX wiek i czasy kiedy próbowano za pomocą statystyki udowadniać, że białe jest czarne, a czarne białe. Tak jak mówię statystyka statystyką i nie ma żadnej prasy, bo to nudny temat no co innego apartheid czy dyskryminacja płciowa, seksualna etc.

Zuba no dobra, o wszystkim można powiedzieć coś mocnego. Mógłbym coś stwierdzić o żydach, feministkach, gejach, księżach o czym tylko chcesz i LC dałoby mi bana, ale to nie znaczy, że coś ma złą prasę. A te cytaty(to o największym kłamstwie to też cytat) zazwyczaj były reakcją na XX wiek i czasy kiedy próbowano za pomocą statystyki udowadniać, że białe jest czarne, a czarne...

NIE WARTO ŻYĆ W ŚWIECIE SPISKU I NIEZROZUMIENIA!

Twierdzę, że literatura to największe kłamstwo świata. Akurat nie da się udowodnić, że tak nie jest.

Ale twierdzenie, że statystyka to największe kłamstwo świata, to jest kłamstwo.

Jeśli powiem:

"Nie jest prawdą, że X jest najwyższym człowiekiem, bo znam wyższego",

W przypadku niezrozumienia statystyki sprowadza się to do działania, gdy wycina się kawałek zdania i zostaje "X jest najwyższym człowiekiem" i stara się to obalić.

STATYSTYKA JEST JEDYNYM POPRAWNYM NARZĘDZIEM DO BADAŃ ILOŚCIOWYCH, GDZIE MAMY LICZNĄ POPULACJĘ CZEGOŚ.

Ale zapomina się, że :

- każda metoda statystyczna ma wymagania wejściowe do jej użycia, zapominanie o tym, to tak jakby odciąć z naszego zdania 'Nie jest prawdą, że'

- sam wynik statystyczny to mało, są wnioski, które trzeba odpowiednio zinterpretować, brak tego, to jakby wyciąć ze zdania 'bo znam wyższego'

Więc jeśli ktoś nie rozumie, że statystykę trzeba umiejętnie stosować, to wychodzi nieprawdziwe stwierdzenie 'X jest najwyższym człowiekiem'.
A to nie jest prawda!!!

PYTAM:

Kto mi dowiedzie nieprawdziwość, kłamstwo statystyki (tylko tej poprawnie zastosowanej - z tezą, spełnieniem wymogów zastosowanej metody i poprawną dyskusja wyników).

NIE WARTO ŻYĆ W ŚWIECIE SPISKU I NIEZROZUMIENIA!

Twierdzę, że literatura to największe kłamstwo świata. Akurat nie da się udowodnić, że tak nie jest.

Ale twierdzenie, że statystyka to największe kłamstwo świata, to jest kłamstwo.

Jeśli powiem:

"Nie jest prawdą, że X jest najwyższym człowiekiem, bo znam wyższego",

W przypadku niezrozumienia statystyki sprowadza się to...