Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zachęcona wysokimi ocenami sięgnęłam po nią, licząc na wzruszającą opowieść i trochę zderzyłam się z rzeczywistością 😃🤭

14-sto letnia Eliza zostaje porzucona przez kochającą matkę z obietnicą, że niebawem wróci. Niestety kobieta nie wraca i Elizie przychodzi dorastać pod opieką surowej babki i ojca, którzy twierdzą, że jej matka nie żyje. Kiedy Eliza jest już dorosłą kobietą i szczęśliwą żoną i matką, dostaje wiadomość, że w Gdyni w hospicjum umiera jej matka i pragnie się z nią spotkać. Wstrząśnięta i targana wątpliwościami Eliza wyrusza na drugi koniec Polski by wyjaśnić tą pomyłkę i zmierzyć się z prawdą.

Początek tej powieści zapowiadał się naprawdę ciekawie. Kiedy nasza bohaterka odebrała telefon, że w gdyńskim hospicjum umiera jej matka, matka która przecież od wielu lat nie żyje czułam się zaintrygowana pomysłem na fabułę. W dodatku jest dobrze napisana, pod kątem stylistycznym też bez zarzutów. Pomijając wątek choroby i przemijania, niewiele mnie w tej historii niestety chwyciło za serce, a wzruszam się dość łatwo. I abstrahując już od tego, czy wierzę, że można pokochać kogoś w kilka dni, by snuć poważne plany życiowe, to nie potrafiłam zupełnie uwierzyć w naiwność, a wręcz bolącą mnie infantylność Marii i to w tak ważnych i życiowych kwestiach. Nie było tu też dla mnie tak naprawdę żadnej tajemnicy dlaczego Maria odeszła, a powód który padł na końcu opowieści tylko zwiększył moje rozczarowanie sprawiając, że znów nie uwierzyłam, by ta historia mogła w ogóle być prawdziwa. Tak samo losy Marii po opuszczeniu córki wydały mi się mocno naciągane. Niestety nie polubiłam się z bohaterką Marią, nie przekonała mnie do siebie i zupełnie nie pojmowałam jej postępowania i wyborów, ale być może Wy się z nią polubicie i będziecie dla niej bardziej przychylni 🙃

Zachęcona wysokimi ocenami sięgnęłam po nią, licząc na wzruszającą opowieść i trochę zderzyłam się z rzeczywistością 😃🤭

14-sto letnia Eliza zostaje porzucona przez kochającą matkę z obietnicą, że niebawem wróci. Niestety kobieta nie wraca i Elizie przychodzi dorastać pod opieką surowej babki i ojca, którzy twierdzą, że jej matka nie żyje. Kiedy Eliza jest już dorosłą...

Lubicie w książkach odkrywać wraz z bohaterami tajemnice sprzed lat? Ja bardzo lubię ten motyw, zwłaszcza jeszcze, gdy akcja powieści dzieje się dwutorowo. Tu dodatkowo autorka zainspirowała się na prawdziwymi wydarzeniami.

Igor Schutt, poczytny autor kryminałów wprowadza się do nowego domu w górskie okolice malowniczego jeziora Czortyńskiego by uporać się z przeszłością i utratą bliskiej osoby. Jednak już w pierwszych dniach zwiedzania okolicznych ruin natrafia na zwłoki młodej dziewczyny. To jednak dopiero początek zbrodni, które spowijają lękiem pobliskich mieszkańców, którzy od lat skrupulatnie skrywają mroczny sekret. Tak jak i ich stara, zalana pod wodą osada skrywa więcej ofiar, niż sądzono na początku. Rozpoczyna się poszukiwanie mordercy i walka z czasem.

Powiem Wam, że historia wciąga w sumie od pierwszych stron, a akcja nie zwalnia do samego końca. Czyta się szybko, nie ma w niej niepotrzebnych przestojów i nudnych momentów. Mamy tu klimat małego klimatycznego miasteczka z wieloma jego sekretami i ciekawe miejsce akcji. Podoba mi się jak autorka wplotła prawdziwe wydarzenia w swoją fikcję literacką. Czy zatem przypadła mi do gustu? Nie jest to taki mocny kryminał. Osoby, które lubią krwiste historie czy opisy zbrodni mogą czuć niedosyt. Autorka w dużym stopniu skupia się na aspekcie relacji małej zamkniętej społeczności, pewnej zmowie milczenia i powiązaniach między bohaterami. Dla mnie minusem i to takim dość znaczącym jest tu ilość postaci. Dodatkowo autorka raz posługuje się imieniem bohatera, raz nazwiskiem i momentami nie wiedziałam kto, z kim i dlaczego. Wprowadzało to lekki chaos i utrudniało śledzenie fabuły, bo wymagało skupienia by nie pogubić się w wydarzeniach. Nie przemówiło do mnie też trochę zakończenie i motyw sprawcy. Uważam jednak, że jak na debiut w tym gatunku całość nie wypada źle, widzę potencjał i jeśli ukażą się kolejne książki autorki w tym gatunku to chętnie po nie sięgnę.

Lubicie w książkach odkrywać wraz z bohaterami tajemnice sprzed lat? Ja bardzo lubię ten motyw, zwłaszcza jeszcze, gdy akcja powieści dzieje się dwutorowo. Tu dodatkowo autorka zainspirowała się na prawdziwymi wydarzeniami.

Igor Schutt, poczytny autor kryminałów wprowadza się do nowego domu w górskie okolice malowniczego jeziora Czortyńskiego by uporać się z...

Zastanawialiście się kiedyś kim była Wasza praprapra***babcia? Znachorką, zielarką, a może wiedźmą? 😉

Historia trzech wyjątkowych kobiet z linii rodu Weyward, które dzielą stulecia, ale łączą je nie tylko więzy krwi, lecz również pewien niezwykły skrywany dar. Kobiety z ich rodu są silnie związane z naturą. Słyszą stukot czułek chrabąszcza, trzepot skrzydeł wrony w koronach drzew. Altha zostaje posądzona o używanie czarów i oczekuje na proces, w czasach gdzie trwa właśnie polowanie na czarownice. Violet ma 16 lat, żyje w XX wieku i marzy o zostaniu entomologiem. Niestety jest trzymana pod kluczem w rodzinnej posiadłości i nigdy nie pozwolono opuścić jej tego miejsca. Nie poznała również swojej matki, a wszelkie ślady jej istnienia są wręcz zacierane. Kate od 5 lat jest odcięta od świata, telefonu, kontaktu z rodziną, ale zbiera się w końcu na odwagę i decyduje się uciec od psychopatycznego partnera. Zaszywa się w rozpadającej się chacie odziedziczonej po ciotecznej babci.

W jakiś sposób (być może za pomocą jakiegoś uroku) ta opowieść urzekła mnie i rozkochała w sobie. To historia o kobiecej sile, ale takiej niewidocznej na pierwszy rzut oka, drzemiącej głęboko w duszy. Autorka stworzyła trochę taką sentymentalną podróż po niewidzialnych niciach, które łączą nas z przodkami. Wielokrotnie skłoniła mnie do zadumy nad dziwnością jak te nasze losy potrafią się układać i ile nosimy w sobie z naszych dawnych krewnych nie mając nawet o tym pojęcia. Akcja rozkręca się stopniowo odsłaniając kolejne tajemnice ukryte w Weyward Cottage. Nie ma tu rzucania czarów, ważenia eliksirów ani czarnych kotów. Jest za to szukanie swojej wewnętrznej siły, swoich korzeni i czerpanie z nich odwagi do działania i wyzwolenia. W dodatku bohaterki są bardzo wyraziste, autentyczne i nie są wyidealizowane. Z każdą z nich poczułam więź i aż żal było mi się z nimi rozstawać. Zostanie ze mną na długo.

No i ta okładka, która oddaje detale z wnętrza powieści. Bardzo Was zachęcam do sięgnięcia po tę cudowną historię.

Zastanawialiście się kiedyś kim była Wasza praprapra***babcia? Znachorką, zielarką, a może wiedźmą? 😉

Historia trzech wyjątkowych kobiet z linii rodu Weyward, które dzielą stulecia, ale łączą je nie tylko więzy krwi, lecz również pewien niezwykły skrywany dar. Kobiety z ich rodu są silnie związane z naturą. Słyszą stukot czułek chrabąszcza, trzepot skrzydeł wrony w...