Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po bardzo zachęcającym początku miałam nadzieję na coś wyrafinowanego i zaskakującego. Niestety, im dalej w las, tym gorzej. Bzdura goni bzdurę, zakończenie idiotycznie żenujące. Ostatnie 60 stron czytałam jak za karę, oby dotrwać do końca.

Po bardzo zachęcającym początku miałam nadzieję na coś wyrafinowanego i zaskakującego. Niestety, im dalej w las, tym gorzej. Bzdura goni bzdurę, zakończenie idiotycznie żenujące. Ostatnie 60 stron czytałam jak za karę, oby dotrwać do końca.

Jak pozostałe książki Kościelnego, również tę czyta się dobrze. Dla mnie, przede wszystkim, książka bardziej obyczajowa. Wątek kryminalny męczący, zabrakło napięcia i wartkości akcji, które cechowały poprzednie książki serii - słowem, "emocje jak na grzybach".

Jak pozostałe książki Kościelnego, również tę czyta się dobrze. Dla mnie, przede wszystkim, książka bardziej obyczajowa. Wątek kryminalny męczący, zabrakło napięcia i wartkości akcji, które cechowały poprzednie książki serii - słowem, "emocje jak na grzybach".

Poruszająca, jak poprzednie części. Książka zainspirowała mnie do poszukiwań grobu prapradziadka, który jest pochowany w Pahlavi. Wszystkie rodzinne wspomnienia kończą się "dotarł z armią Andersa do Iranu i zmarł w Pahlavi". Dla mnie zupełnie nowum to opis dalszej tułaczki bohaterów, nie przypominam sobie, abym wcześniej spotkała się z tą tematyką.

Poruszająca, jak poprzednie części. Książka zainspirowała mnie do poszukiwań grobu prapradziadka, który jest pochowany w Pahlavi. Wszystkie rodzinne wspomnienia kończą się "dotarł z armią Andersa do Iranu i zmarł w Pahlavi". Dla mnie zupełnie nowum to opis dalszej tułaczki bohaterów, nie przypominam sobie, abym wcześniej spotkała się z tą tematyką.