Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mogę natomiast powiedzieć, jak rozumiem zadanie literatury. Owo naczelne zadanie to: zapisać wszystko, cośmy przeżyli. Sztuka jest formą zapisu wiedzy o nas samych. Wszystko inne – to rzeczy towarzyszące. Literatura stanowi w pewnym sensie encyklopedię ludzkości. Utrwala wszystkie nasze cechy – piękne i szpetne. Przyglądamy się sobie, odkrywamy siebie, badamy siebie… Trochę to banalne, prawda?

Mogę natomiast powiedzieć, jak rozumiem zadanie literatury. Owo naczelne zadanie to: zapisać wszystko, cośmy przeżyli. Sztuka jest formą zapisu wiedzy o nas samych. Wszystko inne – to rzeczy towarzyszące. Literatura stanowi w pewnym sensie encyklopedię ludzkości. Utrwala wszystkie nasze cechy – piękne i szpetne. Przyglądamy się sobie, odkrywamy siebie, badamy siebie… Trochę to ...

Pisanie „pod cenzurę”, choćby się było nie wiem jak pozytywnie ustosunkowanym do rzeczywistości, może dać w efekcie tylko kłamstwo – w najlepszym razie stylizowane półprawdy. Pisarz godzący się na to nie jest wart nawet wątpliwego zaszczytu, jakim jest miano pisarza. Tylko literatura powstająca w warunkach zupełnej wewnętrznej niezależności może dać artystyczne świadectwo swojej epoce, może kusić się o wyciągnięcie wniosków z jej ludzkich doświadczeń.

Pisanie „pod cenzurę”, choćby się było nie wiem jak pozytywnie ustosunkowanym do rzeczywistości, może dać w efekcie tylko kłamstwo – w najlepszym razie stylizowane półprawdy. Pisarz godzący się na to nie jest wart nawet wątpliwego zaszczytu, jakim jest miano pisarza. Tylko literatura powstająca w warunkach zupełnej wewnętrznej niezależności może dać artystyczne świadectwo swoje...

Zostaje tylko to, co potrafimy stworzyć. Mnie się wydaje, że w ostateczności istotą literatury nie jest natrętna pedagogika, ale rodzaj współczucia, które mamy dla siebie i dla swoich bliskich. Może nawet literatura jest po to, żeby łatwiej było przeżyć swoje dramatyczne, a często tragiczne życie.

Zostaje tylko to, co potrafimy stworzyć. Mnie się wydaje, że w ostateczności istotą literatury nie jest natrętna pedagogika, ale rodzaj współczucia, które mamy dla siebie i dla swoich bliskich. Może nawet literatura jest po to, żeby łatwiej było przeżyć swoje dramatyczne, a często tragiczne życie.

Urlop! Do roboty nie idziesz, a wypłata należy sie!

Urlop! Do roboty nie idziesz, a wypłata należy sie!

«Spierdalaj» to środek zapobiegawczy i ostatnia próba rozwiązania sporu dyplomatycznie.

«Spierdalaj» to środek zapobiegawczy i ostatnia próba rozwiązania sporu dyplomatycznie.

Władca umysłów rosyjskich (»włastitiel umow«), własnowolny cham i po sekciarsku prawosławny mistyk, Fiodor Dostojewskij, będąc na katordze, zetknął się z Polakami, zesłanymi na Sybir za udział w powstaniu styczniowym. Nie podobali mu się rodacy Andrzeja Towiańskiego. Ilekroć w swych pismach wspomina o nich, zawsze dodaje nieżyczliwie: »gordyje Polaki«. Rosjanin, gdy czego nie rozumie, lży to zazwyczaj, toteż i w gromadce więźniów przewijały się złośliwe szepty o »polskoj gordosti«.

Władca umysłów rosyjskich (»włastitiel umow«), własnowolny cham i po sekciarsku prawosławny mistyk, Fiodor Dostojewskij, będąc na katordze, zetknął się z Polakami, zesłanymi na Sybir za udział w powstaniu styczniowym. Nie podobali mu się rodacy Andrzeja Towiańskiego. Ilekroć w swych pismach wspomina o nich, zawsze dodaje nieżyczliwie: »gordyje Polaki«. Rosjanin, gdy czego nie r...

Zbieżność treści to często plagiat, ale czasem bardzo podobne postrzeganie spraw.

Zbieżność treści to często plagiat, ale czasem bardzo podobne postrzeganie spraw.