Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oto jestem, kochanie. Zawsze przy tobie. To ja kupuję ci jedzenie. To ja ścielę twoje łóżko. To ja podkładam ci poduszkę pod głowę. Ale ty tego nie zauważasz. Nie doceniasz. Zdajesz się myśleć, że zawsze tu będę. Co by się stało, gdybym musiała odejść? Nikt nie dostrzega powietrza, którym oddycha.

Oto jestem, kochanie. Zawsze przy tobie. To ja kupuję ci jedzenie. To ja ścielę twoje łóżko. To ja podkładam ci poduszkę pod głowę. Ale ty tego nie zauważasz. Nie doceniasz. Zdajesz się myśleć, że zawsze tu będę. Co by się stało, gdybym musiała odejść? Nikt nie dostrzega powietrza, którym oddycha.

[...] żyć znaczy martwić się. Życie jest przerażające, nieprzewidywalne.

[...] żyć znaczy martwić się. Życie jest przerażające, nieprzewidywalne.

Problemem nie jest zarabianie pieniędzy samo w sobie [...]. Problemem jest zarabiać je, robiąc coś, czemu warto poświęcić całe życie.

Problemem nie jest zarabianie pieniędzy samo w sobie [...]. Problemem jest zarabiać je, robiąc coś, czemu warto poświęcić całe życie.

To, co wiedział, wiedział z książek, a książki kłamały, upiększały świat.

To, co wiedział, wiedział z książek, a książki kłamały, upiększały świat.

Nie wierzę w duchy, zjawy, upiory ani inne farmazony. Według mnie dobrze, że nie istnieją, bo nie wierzę także, żeby istniał jakiś dobry Bóg, który nas przed nimi broni. W to właśnie wierzę, ale od samego początku zachowuję otwarty umysł.

Nie wierzę w duchy, zjawy, upiory ani inne farmazony. Według mnie dobrze, że nie istnieją, bo nie wierzę także, żeby istniał jakiś dobry Bóg, który nas przed nimi broni. W to właśnie wierzę, ale od samego początku zachowuję otwarty umysł.

Z ciszy po burzy zawsze bije piękno.

Z ciszy po burzy zawsze bije piękno.

Ten, kto kocha, staje się narażony na zranienie.Nawet jeśli tego nie chce.

Ten, kto kocha, staje się narażony na zranienie.Nawet jeśli tego nie chce.

Nigdy nikomu nie ufaj, [...], a tym bardziej ludziom, których podziwiasz. Bo nie kto inny, a właśnie oni zadadzą ci najboleśniejsze rany.

Nigdy nikomu nie ufaj, [...], a tym bardziej ludziom, których podziwiasz. Bo nie kto inny, a właśnie oni zadadzą ci najboleśniejsze rany.

[...] jego ciemne oczy przybrały ten odcień nieokreślonej szarości, jaki miewają tylko oczy bardzo młodych albo bardzo starych: kolor morza, z którego człowiek pochodzi, kolor morza, do którego wraca.

[...] jego ciemne oczy przybrały ten odcień nieokreślonej szarości, jaki miewają tylko oczy bardzo młodych albo bardzo starych: kolor morza, z którego człowiek pochodzi, kolor morza, do którego wraca.