Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrzebowała Cię każda komórka mojego ciała.

Potrzebowała Cię każda komórka mojego ciała.

Jednego tylko nie pojmuję - dlaczego twoja wiara w moją miłość była taka krucha? Jak mogłaś we mnie zwątpić? Po tym wszystkim, co razem przeszliśmy, po wszystkich moich zapewnieniach... s.430

Jednego tylko nie pojmuję - dlaczego twoja wiara w moją miłość była taka krucha? Jak mogłaś we mnie zwątpić? Po tym wszystkim, co razem przeszliśmy, po wszystkich moich zapewnieniach... s.430

Będzie tak, jakbyśmy się nigdy nie poznali.

Będzie tak, jakbyśmy się nigdy nie poznali.

Nienawidzę cię, Black. – To dobrze. Zawsze to jakieś gorące uczucie. – Ja ci dam gorące uczucie! Zamorduję cię w afekcie, ot co!

Nienawidzę cię, Black. – To dobrze. Zawsze to jakieś gorące uczucie. – Ja ci dam gorące uczucie! Zamorduję cię w afekcie, ot co!

Czasami wydaje mi się, że wolisz, kiedy jestem wilkiem. – Czasami też mi się tak wydaje. To chyba ma coś wspólnego z tym, że nie możesz wtedy mówić.

Czasami wydaje mi się, że wolisz, kiedy jestem wilkiem. – Czasami też mi się tak wydaje. To chyba ma coś wspólnego z tym, że nie możesz wtedy mówić.

Pomyślałem sobie – ciągnął – że nada się na symbol mojej osoby, bo jest takie twarde i zimne. – Zaśmiał się. – A w słońcu, tak jak ja, mieni się wszystkimi kolorami tęczy. – Zapomniałeś o najbardziej oczywistej cesze, która was łączy – wtrąciłam. – Jest piękne. – Moje własne serce jest równie ciche – stwierdził. – I tak, jak to tu, należy do ciebie.

Pomyślałem sobie – ciągnął – że nada się na symbol mojej osoby, bo jest takie twarde i zimne. – Zaśmiał się. – A w słońcu, tak jak ja, mieni się wszystkimi kolorami tęczy. – Zapomniałeś o najbardziej oczywistej cesze, która was łączy – wtrąciłam. – Jest piękne. – Moje własne serce jest równie ciche – stwierdził. – I tak, jak to tu, należy do ciebie.

Co? Przecież ja mam 18 lat! – A ja prawie 110. Czas się ustatkować.

Co? Przecież ja mam 18 lat! – A ja prawie 110. Czas się ustatkować.

Z chmurami sobie radzę, ale nie mogę walczyć z zaćmieniem...

Z chmurami sobie radzę, ale nie mogę walczyć z zaćmieniem...

Mimo to sięgnął jednocześnie do tylnej kieszeni dżinsów i wyciągnął z niej zawiązany rzemieniem, luźno pleciony woreczek z wielobarwnego materiału. Położył mi go na dłoni. – Jest śliczny – powiedziałam. – Dziękuję. Westchnął. – Bella, prezent jest w środku.

Mimo to sięgnął jednocześnie do tylnej kieszeni dżinsów i wyciągnął z niej zawiązany rzemieniem, luźno pleciony woreczek z wielobarwnego materiału. Położył mi go na dłoni. – Jest śliczny – powiedziałam. – Dziękuję. Westchnął. – Bella, prezent jest w środku.

Byłam taka zajęta udając zajętą.

Byłam taka zajęta udając zajętą.

Ale jeśli jeszcze kiedykolwiek dostarczysz ją do domu kontuzjowaną – i wszystko mi jedno, czyja to będzie wina: czy po prostu się potknie, czy spadnie na nią meteoryt – jeśli jeszcze raz przywieziesz ją w gorszym stanie niż ten, w jakim do ciebie pojechała, to przyrzekam, że już następnego dnia będziesz biegał po lesie na trzech łapach. Rozumiesz mnie, kundlu?

Ale jeśli jeszcze kiedykolwiek dostarczysz ją do domu kontuzjowaną – i wszystko mi jedno, czyja to będzie wina: czy po prostu się potknie, czy spadnie na nią meteoryt – jeśli jeszcze raz przywieziesz ją w gorszym stanie niż ten, w jakim do ciebie pojechała, to przyrzekam, że już następnego dnia będziesz biegał po lesie na trzech łapach. Rozumiesz mnie, kundlu?

Nie był to koniec świata. Świat skończył się już dawano – teraz zniknęło z powierzchni ziemi to, co udało się po katastrofie odbudować.

Nie był to koniec świata. Świat skończył się już dawano – teraz zniknęło z powierzchni ziemi to, co udało się po katastrofie odbudować.

Tamci czy Victoria mogą mnie co najwyżej zabić. Ty możesz mnie zostawić. To gorsze niż śmierć.

Tamci czy Victoria mogą mnie co najwyżej zabić. Ty możesz mnie zostawić. To gorsze niż śmierć.

A potem tak wyraźnie, gdyby groziło mi straszliwe niebezpieczeństwo, usłyszałam głos Edwarda - jego aksamitny szept: -Bądź szczęśliwa.

A potem tak wyraźnie, gdyby groziło mi straszliwe niebezpieczeństwo, usłyszałam głos Edwarda - jego aksamitny szept: -Bądź szczęśliwa.