Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ghostland. Ameryka i jej nawiedzone miejsca.
Zacznijmy może od tego kim jest autor. Colin Dickey jest nauczycielem akademickim z doktoratem z literatury, ale jest też kolekcjonerem nietypowych przedmiotów, które skrywają w sobie mroczne historie. Dzieciństwo spędził w sąsiedztwie „najbardziej nawiedzonego domu w Ameryce” Winchester House.
Colin Dickey pisze, że przez kilka lat podróżował po kraju i „nasłuchiwał duchów”. I to nie tylko domy są bohaterami, ale także bary, restauracje, hotele, domy publiczne, więzienia, szpitale psychiatryczne, cmentarze czy wreszcie całe miasteczka. Zaznacza też, że książka ta nie jest próbą udowodnienia prawdziwości i nieprawdziwości relacji o duchach, a analiza miejscowych historii o duchach pozwala sporo wyjaśnić o rzekomo zamkniętej i wyjaśnionej przeszłości.
Autor przeprowadza wręcz wiwisekcje nawiedzonych miejsc zagłębiając się w historię Stanów Zjednoczonych i rozkłada na czynniki pierwsze opowieści przekazywane z pokolenia na pokolenie, często modyfikowane i ubarwione. Pokazuje dzięki temu, że każde nawiedzenie ma swoje racjonalne wytłumaczenie.
„Opowiadamy sobie historie niesamowite może dlatego, że naprawdę wierzymy w zjawiska paranormalne - a może z tej przyczyny, że potrzebujemy słowa, określenia, opowieści na to niejasne uczucie, którego wyrażenie w inny sposób mogłoby się wydawać niemądre.”

Jeżeli macie ochotę na Ghost Tour po Stanach, z dużą dawką nie tylko anegdot i ciekawostek, ale faktów historycznych to polecam Ghostland.

Ghostland. Ameryka i jej nawiedzone miejsca.
Zacznijmy może od tego kim jest autor. Colin Dickey jest nauczycielem akademickim z doktoratem z literatury, ale jest też kolekcjonerem nietypowych przedmiotów, które skrywają w sobie mroczne historie. Dzieciństwo spędził w sąsiedztwie „najbardziej nawiedzonego domu w Ameryce” Winchester House.
Colin Dickey pisze, że przez kilka...

Małgorzata i Michał Kuźmińscy wpadli na świetny pomysł napisania książki z gatunku true crime/literatury faktu, która jest zbiorem rozmów o zbrodni, śledztwie i karze. Co ciekawe, autorzy, którzy zajmują się pisaniem kryminałów, w tej książce pokazują jak popkulturowe wyobrażenia wypadają w zderzeniu z rzeczywistością.
Gości, zaproszonych do rozmowy, łączy jeden wspólny mianownik - pościg za złem.
Policjanci CBŚ, prokurator, strażnik więzienny i policjant, antropolog sądowy, biegła psycholog i medyk sądowy odkrywają kulisy swojej pracy, dzielą się wiedzą i doświadczeniem a także przytaczają fakty z autentycznych śledztw. Oczywiście na tyle, na ile pozwala im tajemnica zawodowa.
Dla mnie najbardziej interesująca była rozmowa z medykiem sądowym, który zaczyna od wyjaśnienia kim w ogóle jest medyk sądowy ( i dlaczego nie jest patologiem, patomorfologiem czy koronerem). Opowiada też o tym jak wygląda sekcja zwłok i jak przebiegała jego ścieżka zawodowa. Z kolei pan prokurator przytacza wiele definicji, które często są mylnie używane w powieściach kryminalnych, jak np śledztwo i dochodzenie; podejrzany, zatrzymany, aresztowany; prokurator a śledczy; organy ścigania a wymiar sprawiedliwości itd.
Z rozmowy z policjantami możemy się dowiedzieć jak wyglądało rozpracowywanie grup przestępczych, a jak praca w Biurze Spraw Wewnętrznych. Antropolog sądowy wyjaśnia co można odczytać nie tylko z kości, ale na przykład z … pozostawionego śladu po pocałunku. A w ostatniej rozmowie poznajemy pracę biegłego psychologa i jak taka praca skutecznie może zniechęcić do czytania thrillerów.
Każda z rozmów w tej książce była dla mnie bardzo ciekawa, poszerzyła moją wiedzę i myślę, że wszyscy zainteresowani tematem znajdą w niej coś dla siebie.

Małgorzata i Michał Kuźmińscy wpadli na świetny pomysł napisania książki z gatunku true crime/literatury faktu, która jest zbiorem rozmów o zbrodni, śledztwie i karze. Co ciekawe, autorzy, którzy zajmują się pisaniem kryminałów, w tej książce pokazują jak popkulturowe wyobrażenia wypadają w zderzeniu z rzeczywistością.
Gości, zaproszonych do rozmowy, łączy jeden wspólny...

Nie myślcie, że jest to nudny pamiętnik napisany przez korposzczura (jak sam Rafał siebie określa) na temat swojej pracy, wręcz przeciwnie – jest to bardzo ciekawa opowieść, napisana z inteligentnym poczuciem humoru (ach ten sarkazm, taki jak lubię), opowieść o współczesnym społeczeństwie i konsumpcyjnym stylu życia, a więc tak naprawdę o nas – konsumentach.
Czytając tą jakże interesującą opowieść uświadomiłam sobie, że przecież ja również jestem jednym z tych konsumentów, który kupuje czasami rzeczy totalnie niepotrzebne tylko dlatego że są modne, że wszyscy je mają, albo po prostu z chęci ich posiadania. I tu należy sobie zadać pytanie czy nie wpadliśmy przypadkiem w jakąś pułapkę?
Ponieważ książka Rafała naprawdę zachęca do refleksji – trzeba pamiętać, że cokolwiek załatwiamy, niekoniecznie reklamację, ale także inne sprawy, przez telefon, e-maila – tam po drugiej stronie jest człowiek taki sam jak my. I oczywiście to może działać w dwie strony – nie zawsze trafimy na super miłego Pana konsultanta albo Panią z banku, ale myślę że w dzisiejszych czasach zaczyna nam brakować pokory i wydaje nam się, że to my jesteśmy pępkiem świata i wszystko nam się należy.
Podczas lektury przypomniał mi się kultowy film Barei – ‘Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz’- scena w sklepie mięsnym i świetny Janusz Gajos w roli kierownika sklepu i jego słynna gablota „ Tych klientów nie obsługujemy” 😊 Nie wiem czy taka gablota nie sprawdziłaby się częściej dzisiaj, niż słynne „klient nasz pan”
Książkę wszystkim polecam, a na koniec będzie zachęcający fragment😊
<<„…powołam biegłego, który znajdzie dowód, że płytę uszkodziła Wasza patelnia, a wtedy zainteresuję tym faktem media ogólnopolskie”
Reportaż o zabrudzonej płycie indukcyjnej mógłby nie cieszyć się dużym zainteresowaniem i spowodować masowe sięganie po pilota. A co, jeśli się mylę i właśnie powstaje nowy film Tima Burtona z Johnnym Deppem w roli głównej traktujący o niszczeniu płyty indukcyjnej na przestrzeni lat i jej trudnych, przepełnionych goryczą relacjach z patelnią? Prawda czasu, prawda ekranu. Filozoficzny dyskurs kuchenny. Wkrótce w kinach”>>

Nie myślcie, że jest to nudny pamiętnik napisany przez korposzczura (jak sam Rafał siebie określa) na temat swojej pracy, wręcz przeciwnie – jest to bardzo ciekawa opowieść, napisana z inteligentnym poczuciem humoru (ach ten sarkazm, taki jak lubię), opowieść o współczesnym społeczeństwie i konsumpcyjnym stylu życia, a więc tak naprawdę o nas – konsumentach.
Czytając tą...