Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdemu tam odbijała szajba. Któregoś wieczoru Tony tak się upalił zielskiem, że postanowiła zagrać na flecie, a że stracił wyczucie odległości, przystawił instrument do brody zamiast do ust. Do końca utworu stał, dmuchał w mikrofon, a widownia się zastanawiała, o co, kurwa, chodzi.

Każdemu tam odbijała szajba. Któregoś wieczoru Tony tak się upalił zielskiem, że postanowiła zagrać na flecie, a że stracił wyczucie odległo...

Książki są świetne, naprawdę tak uważam. Zatonąć w lekturze, kurwa, to fenomenalna sprawa. Każdy powinien mieć taką możliwość.

Książki są świetne, naprawdę tak uważam. Zatonąć w lekturze, kurwa, to fenomenalna sprawa. Każdy powinien mieć taką możliwość.

Nie każde złoto jasno błyszczy, Nie każdy błądzi, kto wędruję, Nie każdą siłę starość zniszczy. Korzeni w głębi lód nie skuje, Z popiołów strzelą znów ogniska I mrok rozświetlą błyskawice. Złamany miecz swą moc odzyska, Król tułacz wróci na stolicę.

Nie każde złoto jasno błyszczy, Nie każdy błądzi, kto wędruję, Nie każdą siłę starość zniszczy. Korzeni w głębi lód nie skuje, Z popiołów st...

Podobno róże miłości najchętniej przyjmują się na grobach...

Podobno róże miłości najchętniej przyjmują się na grobach...

Dwadzieścia lat później ujawniła się druga persona Baudelaire'a, już to stawiająca, jak dawniej, drobne kroczki po Brukseli czy Paryżu, już to skupiona, zamyślona na skrzyżowaniu ulic. Widząc tę wciąż osobliwą, wynurzającą się z kołnierza zawsze podkasanej opończy twarz z wydatnym nosem, z oczami, których nie sposób było zapomnieć - dwie krople kawy pod wywiniętymi brwiami - widząc te małe, cierpkie, nieprzyjemne usta, przedwcześnie posiwiałe włosy, to zbyt krótkie, to zbyt długie, gładkie, wygolone jak u kleryka policzki, widząc całą tę postać, poruszony, trochę zaniepokojony przechodzień myślał: „Ten człowiek jest inny niż wszyscy”.

Dwadzieścia lat później ujawniła się druga persona Baudelaire'a, już to stawiająca, jak dawniej, drobne kroczki po Brukseli czy Paryżu, już ...