Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z czterech Książek Wybranych przeczytałam tylko skróconą wersję Zewu Natury Grieve'a. Powieść była jak dla mnie zbyt płaska, od początku było wiadomo, że będzie happy end. Losy Guya to autentyczna historia, dziennik autora. Wyprawa na Alaskę, nauka różnych zachowań i istna szkoła przetrwania nie porwały mnie. Mimo iż wiedziałam, że wszystko skończy się dobrze przeczytałam te ponad sto stron i sama nie wiem, czy polecić, czy nie.

Z czterech Książek Wybranych przeczytałam tylko skróconą wersję Zewu Natury Grieve'a. Powieść była jak dla mnie zbyt płaska, od początku było wiadomo, że będzie happy end. Losy Guya to autentyczna historia, dziennik autora. Wyprawa na Alaskę, nauka różnych zachowań i istna szkoła przetrwania nie porwały mnie. Mimo iż wiedziałam, że wszystko skończy się dobrze przeczytałam...

Zaintrygowała mnie nazwa i okładka. Choć tytuł może sugerować, że książka jest poświęcona pojeniu zwierząt jest inaczej. Treść powieści to słowa Polaka Jacoba, ponad 90-letniego mężczyzny z domu opieki, który czuje się źle w towarzystwie nadskakujących mu pielęgniarek. Wolałby jeść surowe warzywa zamiast mlecznych papek przy facecie opowiadającym o noszeniu wody dla słoni. Nasz bohater, Kuba Jankowski przypomina sobie wtedy całe swoje życie. Śmierć rodziców, rzucenie studiów weterynaryjnych, tułanie się po świecie pociągiem i w końcu trafienie do cyrku. Gruen jako Jacob ukazuje nam ukrywaną nienawiść szefa widowiska i jego choroby psychiczne (szefa, nie Kuby). Mieści w sobie miłość, zazdrość, męczarnie, nieprzyjaźnie, sympatie, choroby i inne niedogodności. Dodatkowo do kompletu daje nam słonia o wielkiej inteligencji, zabijającego pałką szefa cyrku w najbardziej odpowiednim momencie. Pod koniec dostajemy dawkę adrenaliny - zgubiony pies, zabici przyjaciele, kilkutonowe zwierzę na własność, ukochaną w ciąży i brak pracy. Nie brak tam też bardzo intymnych, szczegółowo opisanych momentów. Lektura bardzo przypadła mi do gustu - zero nudy, ciągłe zwroty akcji, bez plątania.

Zaintrygowała mnie nazwa i okładka. Choć tytuł może sugerować, że książka jest poświęcona pojeniu zwierząt jest inaczej. Treść powieści to słowa Polaka Jacoba, ponad 90-letniego mężczyzny z domu opieki, który czuje się źle w towarzystwie nadskakujących mu pielęgniarek. Wolałby jeść surowe warzywa zamiast mlecznych papek przy facecie opowiadającym o noszeniu wody dla słoni....

Zdecydowałam się przeczytać zachwalaną Opowieść wigilijną Charlesa Dickensa i niestety nie dołączyłam do jej fanów. Powieść ta ogromnie mnie znudziła - akcja jest bardzo przewidywalna, typowy motyw złego i dobrego, tradycyjna zmiana na lepsze okrutnego Scrooge'a oraz bardzo słabe elementy fantastyki (duchy). Książa prawie w ogóle nie podziałała na moją wyobraźnię, choć nie wydaje się być pusta i bezwartościowa. Lekturę tą można pokochać albo znienawidzić - ja zaliczam się do drugiej grupy. Otwierając ją miałam nadzieję na przełom - łzy, wzruszenie, przerażenie. Tymczasem nie dostałam nic, co w jakikolwiek wpłynęłoby na to, w jaki sposób patrzę na świat.

Zdecydowałam się przeczytać zachwalaną Opowieść wigilijną Charlesa Dickensa i niestety nie dołączyłam do jej fanów. Powieść ta ogromnie mnie znudziła - akcja jest bardzo przewidywalna, typowy motyw złego i dobrego, tradycyjna zmiana na lepsze okrutnego Scrooge'a oraz bardzo słabe elementy fantastyki (duchy). Książa prawie w ogóle nie podziałała na moją wyobraźnię, choć nie...

Pomimo ogromnej miłości dla Terry'ego Goodkinda siódmy tom Miecza Prawdy, nazwany Filarami Świata nie przypadł mi do gustu. O ile poprzednie części czytałam z zapartym tchem, to ta była zwyczajnie przeciętna. Spojrzenie z innej perspektywy jest ciekawym pomysłem, ale główni bohaterowie pojawiają się dopiero w ostatnich rozdziałach 508 stronicowej księgi! Ukazanie Oby, brata Richarda jest powrotem do postaci ich ojca, Rahla Posępnego. Jennsen z kolei, ścigana młoda kobieta, wydaje się być bezradna. Kiedy jednak trzeba walczyć, krucha dziewczyna daje sobie ze wszystkim radę aż za dobrze. Całość jest trudna do przemęczenia, bez ciekawych wątków.

Pomimo ogromnej miłości dla Terry'ego Goodkinda siódmy tom Miecza Prawdy, nazwany Filarami Świata nie przypadł mi do gustu. O ile poprzednie części czytałam z zapartym tchem, to ta była zwyczajnie przeciętna. Spojrzenie z innej perspektywy jest ciekawym pomysłem, ale główni bohaterowie pojawiają się dopiero w ostatnich rozdziałach 508 stronicowej księgi! Ukazanie Oby, brata...

Nietypowy główny bohater, rozbrajające wyjaśnienia, zagadki, uniki, trochę humoru. Naprawdę ciekawa lektura zarówno dla młodszej młodzieży, jak i dla starszej.

Nietypowy główny bohater, rozbrajające wyjaśnienia, zagadki, uniki, trochę humoru. Naprawdę ciekawa lektura zarówno dla młodszej młodzieży, jak i dla starszej.

Naprawdę ciekawa, zrozumiała, łatwo i szybko się czyta. Niezwykle wciągająca, trudno oderwać się od lektury.

Naprawdę ciekawa, zrozumiała, łatwo i szybko się czyta. Niezwykle wciągająca, trudno oderwać się od lektury.

Piękna opowieść o życiu w cieniu innych, ważniejszych osób oraz o miłości, którą trzeba ukrywać.
Smutna i zaskakująca końcówka, naprawdę ciekawa i wciągająca, zresztą jak cała książka oraz dwie pierwsze części.

Piękna opowieść o życiu w cieniu innych, ważniejszych osób oraz o miłości, którą trzeba ukrywać.
Smutna i zaskakująca końcówka, naprawdę ciekawa i wciągająca, zresztą jak cała książka oraz dwie pierwsze części.