Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z boku zdaje się, że dziecko żywi się rodzicem, zużywa jego nerwy, jego siły, jego życie dla siebie, i jak tylko wszystko to wyssie, to po prostu wyrzuci pustego tatusia, czy mamusię do zsypu i będzie po wszystkim. Od środka wszystko wygląda inaczej: ono cię nie pożera, lecz wchłania. I każda chwila, którą z nim spędziłeś, nie zmienia się w żółte gówno ani w syf. Myliłem się. Każda godzina się w nim odkłada, staje się tysiącem komórek, które mu przyrastają. Widzisz w nim cały swój czas, wszystkie swoje wysiłki- to one, są tutaj, nigdzie nie zniknęły. Dziecko, jak się okazuje składa się z ciebie- i im więcej siebie mu oddajesz, tym jest ci droższe. Dziwne. W coś takiego nie da się uwierzyć, póki samemu się nie spróbuje.

Z boku zdaje się, że dziecko żywi się rodzicem, zużywa jego nerwy, jego siły, jego życie dla siebie, i jak tylko wszystko to wyssie, to po p...