Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam z przyjemnością i chętnie przeczytam kolejne pozycje tego autora. Syberia jest dla mnie fascynująca pod każdym względem, więc może nie jestem obiektywna. Niezaprzeczalnym faktem jest to,że książka jest przepiękna i solidnie zrobiona. Dodatkowo w lekturze Pałkiewicza znalazłam to, czego brakowało mi w chaotycznych książkach
Cejrowskiego - porządek,zwięzłe trzymanie się tematu, opisy zdjęć.
Pałkiewicz pisze tylko to co musi napisać i wszystko składa się na logiczną całość. Taki literacki wojskowy dryg. Polecam.

Przeczytałam z przyjemnością i chętnie przeczytam kolejne pozycje tego autora. Syberia jest dla mnie fascynująca pod każdym względem, więc może nie jestem obiektywna. Niezaprzeczalnym faktem jest to,że książka jest przepiękna i solidnie zrobiona. Dodatkowo w lekturze Pałkiewicza znalazłam to, czego brakowało mi w chaotycznych książkach
Cejrowskiego - porządek,zwięzłe...

Skusiła mnie okładka. Mam coś takiego, że jak widzę kota, to prostują mi się fałdy w mózgu i tracę zdolność racjonalnego myślenia. Podejrzewam,że może to być toksoplazmoza. Czy było warto?
Nie.Większość jest nudna, chociaż były też wywiady z osobami,
które bardzo lubię i szanuję. Szczególnie wywiad z Mannem jest zabawny,ciekawy i z przymrużeniem oka.
Jakich pytań należy się spodziewać: Co ostatnio przyniósł Ci twój kot? (no raczej łatwo się domyślić, że nie była to bombonierka)
Albo stwierdzenie,którejś z aktorek-"koty mnie lubią ,mam dobrą karmę" Tu się zgodzę,bo jak nie mam dobrej karmy to mój kot odwraca się tyłem i jeszcze trzącha na mnie łapą. Dużo pytań o sprawy kocio-astralno-nadprzyrodzone. Podsumowując lektura nie dla mnie.

Skusiła mnie okładka. Mam coś takiego, że jak widzę kota, to prostują mi się fałdy w mózgu i tracę zdolność racjonalnego myślenia. Podejrzewam,że może to być toksoplazmoza. Czy było warto?
Nie.Większość jest nudna, chociaż były też wywiady z osobami,
które bardzo lubię i szanuję. Szczególnie wywiad z Mannem jest zabawny,ciekawy i z przymrużeniem oka.
Jakich pytań należy...

To już nie to samo Siedlisko. Pierwsza część była subtelna, melancholijna i sielska. Druga część jest nachalna i grubo ciosana.
Bardziej przypomina współczesne, polskie telenowele, niż dawne Siedlisko.
Jeden tylko wątek zasługuje na wyróżnienie- Marianny i pana Kotuli.
Udał się on Majewskiemu, wyszło zabawnie i naturalnie. Reszta treści bardzo mnie rozczarowała.

To już nie to samo Siedlisko. Pierwsza część była subtelna, melancholijna i sielska. Druga część jest nachalna i grubo ciosana.
Bardziej przypomina współczesne, polskie telenowele, niż dawne Siedlisko.
Jeden tylko wątek zasługuje na wyróżnienie- Marianny i pana Kotuli.
Udał się on Majewskiemu, wyszło zabawnie i naturalnie. Reszta treści bardzo mnie rozczarowała.