Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uff, co to była za książka, co to za część całości!
SPOILER

Przez te 4 tomy naprawdę zżyłam się z bohaterami, niektórych polubiłam prawie jak żywe postaci - i tu nagle autorka robi mi taki zamach na moje serce, no cholera! :) Tak się nie robi czytelnikom o słabszych nerwach! Podskórnie czułam, że coś jest nie tak, to się nie może tak skończyć, za dużo słów i czynów świadczy na korzyść A. ...
I oby to się jakoś pozytywnie rozwinęło w kolejnej części (na którą, do cholery, przyjdzie mi czekać pewnie ze dwa lata!)- jakże teraz żałuję, że przygody z Zakonem Mimów nie zaczęłam po wydaniu ostatniego tomu, jakże życie byłoby łatwiejsze, świat bardziej przejrzysty, zagadki wydawałyby się zwykłą szaradą a nie enigmą spowitą w gęstej ektoplazmie...Ech, a tak przyjdzie mi znowu czekać na ten wciągający, ogłuszający świat lat kilka...
Cóż o Paige rzec można - ma, skubana, szczęście. Niczym kot spada na cztery łapy. Owszem, życie jej nie oszczędza, ale robi to wszystko z przytomnym wzrokiem, godzi się na ryzyko, ba! - to ona je często sama inicjuje! Ma to swój smaczek, wciąga czytelnika okrutnie. Nie pamiętam kiedy ostatnio jakakolwiek książka pochłonęła mnie bez reszty jak "Koniec Maskarady". Ciężko się oderwać od tych skrzących akcją stron, wartkiej akcji i emocji, jakie targają bohaterami. Nie jest to już powieść dla młodzieży - heroina dojrzewa na naszych czytelniczych oczach, podejmuje decyzje, które mogą skazać ją na niełaskę czy zapomnienie a mimo to wciąż odnajduje w sobie siłę i tę wrodzoną (nie wstrzykniętą;)) adrenalinę! I chyba, rzeczywiście, Paige jest nieśmiertelna;)
Co się tyczy sposobu narracji to- o ile mnie pamięć nie myli - w poprzednich tomach język Mahoney był bardziej powściągliwy, jej dialogi z ugrzecznionym Arcturusem były pozbawione mowy potocznej, a teraz mam wrażenie - przybyło w nich życia, bohaterzy są bardziej z krwi i kości, nie z samych drewnianych włókien;)
POLECAM!

Uff, co to była za książka, co to za część całości!
SPOILER

Przez te 4 tomy naprawdę zżyłam się z bohaterami, niektórych polubiłam prawie jak żywe postaci - i tu nagle autorka robi mi taki zamach na moje serce, no cholera! :) Tak się nie robi czytelnikom o słabszych nerwach! Podskórnie czułam, że coś jest nie tak, to się nie może tak skończyć, za dużo słów i czynów...

Lubię takie książki. Nietypowe postacie, ich nieoczywista uroda, zniszczeni i zmęczeni życiem. Dodatkowo, jako plusik, wiemy co dzieje się (czy też wydarzy się w niedalekiej przyszłości) z jednym z głównych bohaterów. Oczywiście Everett całkowicie skradł moje serce - nie tam żaden bad boy, który jest nieszczęśliwy z powodu płytkiego odbioru przez otoczenie, nie żadna męska szmata, ale w końcu facet z krwi i kości, może czasami zbyt dosadny, ale za to jaki szczery i zabawny!:)Parker też niczego sobie, fajnie nakreślona postać, wzbudzająca ciepłe uczucia (jak już się zagłębi w jej historię), nieraz chciało się ją przytulić i dodać otuchy. Trochę to uczucie u nich szybko wybuchło i to w zasadzie jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, ale z drugiej strony mało to takich przypadków?(wiem, mało;D).
Wiadomo, że to nie literatura piękna, epokowym dziełem też nie jest ale ma coś w sobie i czyta się ją jednym tchem.
BYłabym naprawdę wdzięczna za rozmnożenie się na polskim rynku tego typu książek - z intrygującymi bohaterami, nieprzesyconych erotyzmem (serio, co za dużo, to nie zdrowo), bez przygłupich i oklepanych historii. Lubię jak historia miłosna rozwija się w bardzo nieoczywisty sposób a tu właśnie czegoś takiego doświadczyłam.
Czy ktoś mógłby polecić podobne pozycje książkowe?

Lubię takie książki. Nietypowe postacie, ich nieoczywista uroda, zniszczeni i zmęczeni życiem. Dodatkowo, jako plusik, wiemy co dzieje się (czy też wydarzy się w niedalekiej przyszłości) z jednym z głównych bohaterów. Oczywiście Everett całkowicie skradł moje serce - nie tam żaden bad boy, który jest nieszczęśliwy z powodu płytkiego odbioru przez otoczenie, nie żadna męska...

Mam trochę złamane serce po lekturze tej książki - ale nie chcę spoilerować więc napiszę tylko, że warto zagłębić się w umysł Noemie - prawdziwy rollercoaster. Chociaż czasami jej przemyślenia i filozofia życiowa ocierały się o bełkot, to ostatecznie powieść się broni i czyta się ją przyjemnie, miejscami nawet bardzo.

Mam trochę złamane serce po lekturze tej książki - ale nie chcę spoilerować więc napiszę tylko, że warto zagłębić się w umysł Noemie - prawdziwy rollercoaster. Chociaż czasami jej przemyślenia i filozofia życiowa ocierały się o bełkot, to ostatecznie powieść się broni i czyta się ją przyjemnie, miejscami nawet bardzo.