Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka pana Sapkowskiego, pierwsza z serii, w harmonijny i stopniowy sposób wprowadza czytelnika w świat akcji, w intrygi, w politykę oraz dobitnie przedstawia głównych bohaterów. Powieść pozostawia po sobie niebagatelny, pozytywny niedosyt, zmuszający do natychmiastowego sięgnięcia po kolejną część sagi.

W książce nie brakuje typowych dla gatunku elementów, jak magii, oryginalnych przeciwników, przedstawicieli różnych ras itd. W oczy również rzuca się nietuzinkowy język, z którym jednak niebywale trudno się spotkać w codziennym życiu, stąd jego unikalność.

Osobiście mogę pochwalić autora za dwie rzeczy:
- prowadzenie akcji książki bez zbędnych opisów czy dialogów. Każde słowo służy zbudowaniu napięcia, przedstawienia scenerii i przekazaniu emocji bohaterów.
- za ideę samego Geralta z Rivii. Książek czy filmów o maszynach do zabijania jest mnóstwo, z kolei o maszynie do zabijania z poczuciem moralności, emocjami przeciętnego człowieka, jest już niewiele.

Książka pana Sapkowskiego, pierwsza z serii, w harmonijny i stopniowy sposób wprowadza czytelnika w świat akcji, w intrygi, w politykę oraz dobitnie przedstawia głównych bohaterów. Powieść pozostawia po sobie niebagatelny, pozytywny niedosyt, zmuszający do natychmiastowego sięgnięcia po kolejną część sagi.

W książce nie brakuje typowych dla gatunku elementów, jak magii,...

W mojej opinii książka sprawia wrażenie emotywnej. Nie wiem jak szanowne/ni koleżanki/koledzy czytelnicy, ale staram się czytać utwory między wersami (a więc w gruncie rzeczy fantazjuje podczas czytania ;p). Kluczowe poczynania głównych bohaterów, niby kontrolowane, przemyślane i racjonalne, wskazują na ich przepełnienie emocjami, gdzieś głęboko w psyche, a jak wiadomo, niekontrolowane poruszenie nie wychodzi na dobre, gdy trzeba szybko podejmować decyzje. Efektem jest tego położenie nie warte pozazdroszczenia Geralta, Ciri i Yennefer.
Książkę, jako reprezentantkę literatury fantastycznej, oceniam wysoko, jednakże mogła by być choć ciut dłuższa.

W mojej opinii książka sprawia wrażenie emotywnej. Nie wiem jak szanowne/ni koleżanki/koledzy czytelnicy, ale staram się czytać utwory między wersami (a więc w gruncie rzeczy fantazjuje podczas czytania ;p). Kluczowe poczynania głównych bohaterów, niby kontrolowane, przemyślane i racjonalne, wskazują na ich przepełnienie emocjami, gdzieś głęboko w psyche, a jak wiadomo,...