-
ArtykułyŚladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcyAnna Sierant8
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 14 czerwca 2024LubimyCzytać438
-
ArtykułyZnamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-FictionAnna Sierant13
-
ArtykułyZapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!LubimyCzytać6
Biblioteczka
2014-09-19
2014-10-12
2014-10-15
Książka zdecydowanie jest przeznaczona dla ludzi dorosłych, uwięzionych w kole codzienności. Pokazuje nam co jest najważniejsze w relacjach międzyludzkich i życiu, kpi z naszej sztuczności i pracy, przez którą oceniamy wartość innych.
Dla dzieci lektura będzie niezrozumiała, z ich punktu widzenia jest to fantasmagoria, a wartości przekazywane są dla nich oczywiste, stąd brak ich zrozumienia.
W gruncie rzeczy każdy z nas ma gdzieś w sercu wartości przekazane w książce, czy też je zna, stąd czuć banalność utworu. W mojej opinii celem autora jest na nowo wzbudzenie czystości i szczerości naszych uczuć, czynów i wartości, takie jakie były, gdy sami byliśmy dziećmi.
Książka zdecydowanie jest przeznaczona dla ludzi dorosłych, uwięzionych w kole codzienności. Pokazuje nam co jest najważniejsze w relacjach międzyludzkich i życiu, kpi z naszej sztuczności i pracy, przez którą oceniamy wartość innych.
Dla dzieci lektura będzie niezrozumiała, z ich punktu widzenia jest to fantasmagoria, a wartości przekazywane są dla nich oczywiste, stąd...
2014-10-27
W mojej opinii książka sprawia wrażenie emotywnej. Nie wiem jak szanowne/ni koleżanki/koledzy czytelnicy, ale staram się czytać utwory między wersami (a więc w gruncie rzeczy fantazjuje podczas czytania ;p). Kluczowe poczynania głównych bohaterów, niby kontrolowane, przemyślane i racjonalne, wskazują na ich przepełnienie emocjami, gdzieś głęboko w psyche, a jak wiadomo, niekontrolowane poruszenie nie wychodzi na dobre, gdy trzeba szybko podejmować decyzje. Efektem jest tego położenie nie warte pozazdroszczenia Geralta, Ciri i Yennefer.
Książkę, jako reprezentantkę literatury fantastycznej, oceniam wysoko, jednakże mogła by być choć ciut dłuższa.
W mojej opinii książka sprawia wrażenie emotywnej. Nie wiem jak szanowne/ni koleżanki/koledzy czytelnicy, ale staram się czytać utwory między wersami (a więc w gruncie rzeczy fantazjuje podczas czytania ;p). Kluczowe poczynania głównych bohaterów, niby kontrolowane, przemyślane i racjonalne, wskazują na ich przepełnienie emocjami, gdzieś głęboko w psyche, a jak wiadomo,...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Książka pana Sapkowskiego, pierwsza z serii, w harmonijny i stopniowy sposób wprowadza czytelnika w świat akcji, w intrygi, w politykę oraz dobitnie przedstawia głównych bohaterów. Powieść pozostawia po sobie niebagatelny, pozytywny niedosyt, zmuszający do natychmiastowego sięgnięcia po kolejną część sagi.
W książce nie brakuje typowych dla gatunku elementów, jak magii, oryginalnych przeciwników, przedstawicieli różnych ras itd. W oczy również rzuca się nietuzinkowy język, z którym jednak niebywale trudno się spotkać w codziennym życiu, stąd jego unikalność.
Osobiście mogę pochwalić autora za dwie rzeczy:
- prowadzenie akcji książki bez zbędnych opisów czy dialogów. Każde słowo służy zbudowaniu napięcia, przedstawienia scenerii i przekazaniu emocji bohaterów.
- za ideę samego Geralta z Rivii. Książek czy filmów o maszynach do zabijania jest mnóstwo, z kolei o maszynie do zabijania z poczuciem moralności, emocjami przeciętnego człowieka, jest już niewiele.
Książka pana Sapkowskiego, pierwsza z serii, w harmonijny i stopniowy sposób wprowadza czytelnika w świat akcji, w intrygi, w politykę oraz dobitnie przedstawia głównych bohaterów. Powieść pozostawia po sobie niebagatelny, pozytywny niedosyt, zmuszający do natychmiastowego sięgnięcia po kolejną część sagi.
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toW książce nie brakuje typowych dla gatunku elementów, jak magii,...