Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobały mi się poprzednie części serii o Szaszy Załuskiej. Czekałem na premierę „Lampionów” ze zniecierpliwieniem, dodatkowo podsycanym przed kampanię marketingową towarzyszącą premierze książki. Ostatecznie przeczytałem ją kilka miesięcy po premierze i muszę przyznać, że moje oczekiwania zostały zawiedzione.
Pierwsze 100 stron książki zdecydowanie nie zachęca do dalszego czytania. Historia rozwija się bardzo powoli, a czytelnik bezskutecznie czeka, żeby coś „zaskoczyło”. Poza tym już na wstępie odnosi się wrażenie, że wątków jest jakby za dużo i powstaje chaos. Później jest trochę lepiej, ale niestety do ostatnich stron ten chaos nie zostaje opanowany.
Scenariusz tej części serii wydaje się zlepiony z wielu chwytliwych i aktualnie medialnych tematów, jak chociażby uchodźcy i terroryzm islamski. Jest ich jednak za dużo i wątki nie łączą się w spójną, wiarygodną całość. Uważam, że lepszy efekt autorka osiągnęłaby, gdyby z części wątków zrezygnowała, a pozostałe dopracowała. Poza tym islamscy terroryści w Łodzi?…. Niby wszystko się racjonalnie wyjaśnia, ale odnoszę wrażenie, jakby ten wątek (zaznaczony na tylnej okładce) miał służyć wyłącznie zwiększeniu słupków sprzedaży książki.
Po przeczytani książki ma się wrażenie, jakby po drodze zabrakło kilku fragmentów, które pozwoliłyby lepiej zrozumieć intrygę. Brakuje łączników między wątkami. Wiele scen jest natomiast niepotrzebnych lub niezrozumiałych.
Czytając odniosłem również wrażenie, że autorka za wszelką cenę chce wiarygodnie przedstawić miasto, w którym dzieje się akcja, czyli Łódź, ale idzie w tym za daleko. Bohaterowie posługują się łódzkim slangiem, używają charakterystycznych nazw określonych miejsc, ale chwilami jest tego za dużo i czuje się sztuczność. Skutek jest zatem zupełnie odwrotny- historia wydaje się nieautentyczna. To jest moim zdaniem największa wada tej książki, nie uwierzyłem w tę historię, w tych bohaterów i w to miejsce.
Ponadto, książka nie posiada typowo kryminalnej intrygi. Owszem, są trupy, przestępstwa, policjanci, typy spod ciemniej gwiazdy, ale brakuje typowo detektywistycznej roboty, intrygi która powoli odsłaniałaby karty i trzymała czytelnika w napięciu, jak to miało miejsce w poprzednich częściach serii. Trudno również nie zauważyć, że główna rola bohaterki jest mocno zmarginalizowana i jej profilowanie właściwie nie odgrywa żadnej roli i specjalnie nie przyczynia się do wyjaśnienia sprawy i złapania przestępców.
Mimo powyższego, książkę czyta się bardzo szybko, co jest zapewne zasługą stylu Katarzyny Bondy. Niejednokrotnie dała już czytelnikom poznać, że ma świetny warsztat pisarski. Czy to jednak wystarczy , aby książkę uznać za dobrą? Uważam, że nie.
„Lampionom” daleko jest do poziomu „Pochłaniacza” i „Okularnika”. Na tyle daleko, że na obecną chwilę nie mam ochoty czytać czwartej części.

Podobały mi się poprzednie części serii o Szaszy Załuskiej. Czekałem na premierę „Lampionów” ze zniecierpliwieniem, dodatkowo podsycanym przed kampanię marketingową towarzyszącą premierze książki. Ostatecznie przeczytałem ją kilka miesięcy po premierze i muszę przyznać, że moje oczekiwania zostały zawiedzione.
Pierwsze 100 stron książki zdecydowanie nie zachęca do dalszego...

Zaskakująca i naprawdę świetna książka o porażającym klimacie. Jej dziwny i niepokojący klimat wciąga od samego początku i nie odpuszcza do końca. Jeff Vandermeer zdołał połączyć w niej solidną dawkę grozy z niełatwymi wątkami psychologicznymi. Czytałem z wielkim skupieniem, bo szkoda mi było utracić choćby słowo.

Zaskakująca i naprawdę świetna książka o porażającym klimacie. Jej dziwny i niepokojący klimat wciąga od samego początku i nie odpuszcza do końca. Jeff Vandermeer zdołał połączyć w niej solidną dawkę grozy z niełatwymi wątkami psychologicznymi. Czytałem z wielkim skupieniem, bo szkoda mi było utracić choćby słowo.