Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choć ostatnia część i ogólnie cała seria nawet mi się podobał, to jednak pozostał u mnie pewien nie przyjemny posmak związany ze schematycznością.
Już od trzeciej cześć wiedziałem że Royce zostanie imperatorem, nie wiedziałem skąd ale domyśliłem się że fabuła idzie w takim kierunku aby zrobić z niego imperatora. Cała seria więc pozostawia posmak schematyczności, a szkoda bo powiem świeżości znacznie mógł by podnieść poziom tej serii. Koniec końców seria zła nie była nawet dobra, ale rewelacją też nie była.
Pozdro

Choć ostatnia część i ogólnie cała seria nawet mi się podobał, to jednak pozostał u mnie pewien nie przyjemny posmak związany ze schematycznością.
Już od trzeciej cześć wiedziałem że Royce zostanie imperatorem, nie wiedziałem skąd ale domyśliłem się że fabuła idzie w takim kierunku aby zrobić z niego imperatora. Cała seria więc pozostawia posmak schematyczności, a szkoda...

Te część Odkryć Riyrii czytało mi się chyba najlepiej, może dla tego że poprostu lubię momenty zemsty i sprawiedliwości za wiele wycierpianych chwil. Imperatorka Modila jest chyba moją jedną z ulubionych postaci, w całej sadze jest ona chyba najbardziej dynamiczną postacią i ta część głównie skupiona jest na niej Co więcej Modila rozwija się w kierunku przeze mnie pożądanym, ogólnie jeśli w poprzednich częściach nie podobały się wam postacie jako nijakie to postać Modili zrekompensuje wam wszystko. Ta cześć pokazuje nam że intrygi choć wielce skuteczne są niesamowicie nieprzewidywalny, jedna nitka w nieodpowiednią stronę i czeka nas smutny koniec. Pokazuje nam także wytrwałość i siłę charakteru ludzi cierpiących, czyli im więcej wycierpiałeś tym jesteś silniejszy, w przypadku tej cześć testowa nie mijają się z prawdą.

Te część Odkryć Riyrii czytało mi się chyba najlepiej, może dla tego że poprostu lubię momenty zemsty i sprawiedliwości za wiele wycierpianych chwil. Imperatorka Modila jest chyba moją jedną z ulubionych postaci, w całej sadze jest ona chyba najbardziej dynamiczną postacią i ta część głównie skupiona jest na niej Co więcej Modila rozwija się w kierunku przeze mnie...

Przyjemna książka choć nie była zbyt hym zaskakująca, schematy oklepane, postacie takie sobie, ale ogólnie fabuła świat przedstawiony dosyć mi się podobał, polityka i spiski są więc może być. Tajemnica nawet nawet, powiem że mnie zaciekawił, ogólnie jednak książka zasługuje na przeczytanie, jest dobrze napisana, czyta się dosyć przymnie i świat przedstawiony przynajmniej nas zainteresuje.

Przyjemna książka choć nie była zbyt hym zaskakująca, schematy oklepane, postacie takie sobie, ale ogólnie fabuła świat przedstawiony dosyć mi się podobał, polityka i spiski są więc może być. Tajemnica nawet nawet, powiem że mnie zaciekawił, ogólnie jednak książka zasługuje na przeczytanie, jest dobrze napisana, czyta się dosyć przymnie i świat przedstawiony przynajmniej...

Eragona skończyłem czytać dopiero teraz, i należy dać mu jakąś opinie.
Samą książkę oceniam jako średnią. Już sam początek nie jest zbyt ciekawy, i dosyć nudny. W każdym razie książka opowiada (jak sama nazwa wskakuje) o chłopcu Eregonie, który podczas polowania znajduje smoczej jajo z którego wkrótce wykluwa się smok. Przeczytanie tej zajęło mi z 14 dni (chyba), miejscami była tak nudna i tak głupia że porostu nie dało się czytać, w normalnych warunkach ciekawą książkę przeczytam w max 3 dni, a tu proszę taki słaby wynik. Sama książka jest zrobiona całkiem dobrze, choć opis moim zdanie jest lekko przesadzony. W całej tej książce najbardziej wkurzył mnie chyba tytułowy bohater. Pozbawiany charakteru wrażliwiec, któremu wszyscy pomagają i tylko dzięki temu jako tak wciąż żyje.
Ale żeby się nie rozpisywać szybko podsumuje. Eragon w moim mniemaniu jest w miarę dobrą książką, nie jest najgorszą z jaką się zetknąłem. Do plusów można zaliczyć ciekawe wątki i nawet niezłą fabułę i świat wykreowany. Do minusów można zaliczyć nudnawy, i moim zdaniem niepotrzebny, zbyt bardzo rozbudowany opis, głównego bohatera, który całkowicie jest pozbawiany charakter, i słownik starszej mowy (skoro nie jest opracowana to po ciul wprowadzać pojedyncze słowa). Eragon pozostaje według mnie tytułem kontrowersyjnym, z jednej strony zniechęca do czytania postacie i opis, z drugiej ciekawi fabuła i świat wykreowany.
Książki tej ani nie polecam ani nie zniechęcał, nie zachęcam do przeczytania ani nie zniechęcam. Każdy będzie musiał ocenić sobie ją sobie sam.

Eragona skończyłem czytać dopiero teraz, i należy dać mu jakąś opinie.
Samą książkę oceniam jako średnią. Już sam początek nie jest zbyt ciekawy, i dosyć nudny. W każdym razie książka opowiada (jak sama nazwa wskakuje) o chłopcu Eregonie, który podczas polowania znajduje smoczej jajo z którego wkrótce wykluwa się smok. Przeczytanie tej zajęło mi z 14 dni (chyba), miejscami...

Szczerze to na tą książkę nad kołem się przez przypadek, kiedy wypożyczałem w bibliotece Iliade, muszę przyznać że książką zainteresowała mnie bibliotekarka, kiedy powiedziałem jej że głównie interesuje się literaturą fantazy i historyczną, poleciła mi zwiadowców, nie miała jednak pierwszego tomu jednak więc wypożyczyć nie mogłem jednak coś mnie tknęło aby poszperać bardziej za tą książką. W końcu udało mi się wypożyczyć dwie książki z tej serii Ruiny Gorlanu i Płonący Most. I muszę przyznać że książka bardzo mnie zaciekawiła i mi się spodobała. Ogólnie powiem co mi się spodobało aby nie spojlerować, fabuła, postacie, styl pisania oraz świat, choć mam do niego parę zastrzeżeń, to jednak bardzo mi się spodobał. Ogólnie fabuła jest ciekawa a książka dobrze napisana, najbardziej jednak wciąga historia bohaterów. Od razu uprzedzam że Zwiadowcy to narkotyk po którym będziecie się musieli leczyć, Ruiny Gorlanu przeczytałem w 2 dni, a dokładnie w jakieś hym 5 może 6 godzin, zaczynając od 5.00, i przerywając od 6.00 i na następny dzień od 3.00 do wieczora, z drugą książką było podobnie przeczytałem ją w 3 dni, z 3 okazało się tragicznie bo zacząłem czytać od 5.00 do 2.00 w nocy. Książka jest więc świetna, ciekawa i serdecznie zachęcam wszystkich do sięgnięcia to ten tytuł, nawet czytelników nie lubujących się w fantazie, powinno przyciągnąć do tego tytułu sam intrygujący los bohaterów.
Zachęca do przeczytania

Septim 33 M.D.M.P

Szczerze to na tą książkę nad kołem się przez przypadek, kiedy wypożyczałem w bibliotece Iliade, muszę przyznać że książką zainteresowała mnie bibliotekarka, kiedy powiedziałem jej że głównie interesuje się literaturą fantazy i historyczną, poleciła mi zwiadowców, nie miała jednak pierwszego tomu jednak więc wypożyczyć nie mogłem jednak coś mnie tknęło aby poszperać...

Książka jest bardzo duża, ciekawa i wciągając.
Już w samym prologu, nas zaskakuje i intryguje. Mi najbardziej przypadło do gustu, światu przedstawiony, a przede wszystkim pomysł ze wszystkimi rodami które toczą ciągłą walkę, o wpływy, ziemie, i władzę. Pokazuje także bardzo oryginalny sposób przedstawianie bohatera, (postacie POV) dzięki temu sposobowi możemy zobaczyć świat z perspektywy wielu postaci i ich punktu widzenia.
Zachęcam do przeczytania.

Książka jest bardzo duża, ciekawa i wciągając.
Już w samym prologu, nas zaskakuje i intryguje. Mi najbardziej przypadło do gustu, światu przedstawiony, a przede wszystkim pomysł ze wszystkimi rodami które toczą ciągłą walkę, o wpływy, ziemie, i władzę. Pokazuje także bardzo oryginalny sposób przedstawianie bohatera, (postacie POV) dzięki temu sposobowi możemy zobaczyć...

Książka jest bardzo ciekawa i wciągająca zachęcam do przeczytania.

Książka jest bardzo ciekawa i wciągająca zachęcam do przeczytania.