Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

- Sen jest dobry. - stwierdził. - Ale książki są lepsze.

- Sen jest dobry. - stwierdził. - Ale książki są lepsze.

...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.” więcej... Éric-Emmanuel Schmitt - Oskar i pani Róża

...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.” więcej... Éric-Emmanuel Schmitt - Oskar i pani Róża

Głupio mi prosić Boga o konkretne rzeczy, bo to świadczy chyba o słabości wiary. Nie lubię prosić: czy mógłbyś zmienić to lub owo w moim życiu, bo sprawia mi kłopot? Bóg może przecież mieć powód, żeby kazać mi zmagać się z tą konkretną trudnością. Łatwiej mi modlić się o siłę, która pozwoli mi spokojnie zmierzyć się z tym co mnie w życiu spotka. Obojętnie czym to się skończy.

Głupio mi prosić Boga o konkretne rzeczy, bo to świadczy chyba o słabości wiary. Nie lubię prosić: czy mógłbyś zmienić to lub owo w moim życiu, bo sprawia mi kłopot? Bóg może przecież mieć powód, żeby kazać mi zmagać się z tą konkretną trudnością. Łatwiej mi modlić się o siłę, która pozwoli mi spokojnie zmierzyć się z tym co mnie w życiu spotka. Obojętnie czym to się skończy.

W jakiego Boga wierzysz? We wspaniałego.

W jakiego Boga wierzysz? We wspaniałego.

Wszyscy rodzice wyrządzają krzywdę swoim dzieciom. Nic nie można na to poradzić. Młodość, niczym najczystsze szkło, odbija ślady rąk, które jej dotykają. Jedni rodzice zostawiają smugi, inni rysy, jeszcze inni rozbijają dzieciństwo na małe kawałeczki o ostrych krawędziach, których już potem nigdy nie da się skleić.

Wszyscy rodzice wyrządzają krzywdę swoim dzieciom. Nic nie można na to poradzić. Młodość, niczym najczystsze szkło, odbija ślady rąk, które jej dotykają. Jedni rodzice zostawiają smugi, inni rysy, jeszcze inni rozbijają dzieciństwo na małe kawałeczki o ostrych krawędziach, których już potem nigdy nie da się skleić.

Dobrze się zastanów, zanim powiesz komuś "kocham". To nie są słowa, które można wypowiedzieć tylko połowicznie.

Dobrze się zastanów, zanim powiesz komuś "kocham". To nie są słowa, które można wypowiedzieć tylko połowicznie.

Nawet zepsute zegary pokazują dwa razy dziennie właściwą godzinę

Nawet zepsute zegary pokazują dwa razy dziennie właściwą godzinę

Nie wiem co jest moje, dopóki tego nie stracę.

Nie wiem co jest moje, dopóki tego nie stracę.

Przemoc rodzi przemoc. Jedynie przerywając ten cykl, można mieć nadzieję na jakieś rozwiązanie, ale nikt nie jest gotowy na zrobienie pierwszego kroku. Choć tak wiele pozarządowych organizacji pcha się do Afganistanu, żeby dostarczyć, za pieniądze różnych rządów, swoją wersję humanitaryzmu i pomocy, nie słyszałem, aby którakolwiek z nich planowała upowszechniać tu pojednanie, odrzucanie przemocy, ukazanie jałowości zemsty - zarówno u Afgańczyków, jak i u innych. A, mój Boże, przydałoby się!

Przemoc rodzi przemoc. Jedynie przerywając ten cykl, można mieć nadzieję na jakieś rozwiązanie, ale nikt nie jest gotowy na zrobienie pierwszego kroku. Choć tak wiele pozarządowych organizacji pcha się do Afganistanu, żeby dostarczyć, za pieniądze różnych rządów, swoją wersję humanitaryzmu i pomocy, nie słyszałem, aby którakolwiek z nich planowała upowszechniać tu pojednanie, o...

Zatrzymajmy się na chwilę. Wyobraźmy sobie nasze czasy z perspektywy naszych prawnuków. Spójrzmy na dzień dzisiejszy z punktu widzenia jutra, żeby nie żałować później, że straciliśmy dobrą okazję, aby w końcu zrozumieć, że świat jest jeden, że każda jego część ma swój sens, że można zamienić zasadę współzawodnictwa na etykę współżycia, że nikt nie ma na nic monopolu, że koncepcja wyższości jednej cywilizacji nad drugą jest tylko owocem niewiedzy, że harmonia, tak jak piękno, tkwi w równowadze przeciwieństw i że pomysł, aby pozbyć się jednego z nich, jest najzwyczajniej bluźnierczy. Jaki byłby dzień bez nocy? Życie bez śmierci? Albo Dobro, gdyby udało się Bushowi, tak jak obiecał, wyeliminować Zło ze świata? Ta mania zrównywania wszystkiego jest bardzo zachodnia. Wiwekanda, wielki mistyk hinduski, podróżował u schyłku dziewiętnastego wieku po Stanach Zjednoczonych i mówił o hinduizmie. W San Fransisco pod koniec jednego z wykładów obecna tam Amerykanka wstała i zapytała: - Nie sądzi pan, że świat byłby piękniejszy, gdyby była na nim jedna religia? - Nie - odpowiedział Wiwekanda. - Może byłby jeszcze piękniejszy, gdyby było tyle religii, ilu jest ludzi.

Zatrzymajmy się na chwilę. Wyobraźmy sobie nasze czasy z perspektywy naszych prawnuków. Spójrzmy na dzień dzisiejszy z punktu widzenia jutra, żeby nie żałować później, że straciliśmy dobrą okazję, aby w końcu zrozumieć, że świat jest jeden, że każda jego część ma swój sens, że można zamienić zasadę współzawodnictwa na etykę współżycia, że nikt nie ma na nic monopolu, że koncepc...