Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doskonały obraz peruwiańskiego społeczeństwa lat 50ych XX wieku. Powieść jest relacją ze spotkania Santiago Zavali z pracującym kiedyś
w jego domu Ambrosiem. Santiago jest członkiem jednaj z najbogatszych rodzin w Peru. Jego postać świetnie obrazuje prywatny bunt jednostki. Przez całe życie Santiago zajmował się udowadnianiem sobie i światu,
że jest niezależny od swojego ojca. Szukając tej wolności i wyzwolenia spod władzy rodziny sympatyzował z komunistami, wyprowadził się z domu, porzucił naukę na uniwersytecie, ożenił się z mulatką, a nawet wyrzekł się spadku. Ten intymny bunt bohatera, który jest już dojrzałym mężczyzną, czyni z niego człowieka infantylnego, z problemami emocjonalnymi, zagubionego w otaczającej go rzeczywistości, momentami śmiesznego.
Jego rozmówca Murzyn Ambrosio, były kierowca don Fermina Zavali jest przykładem istoty poczciwej i usłużnej. Z wielkim poświęceniem służy swojemu panu, poświęcając dla niego swoją dumę, przyzwoitość
i sumienie. Nie cofnie się przed niczym, by okazać mu wdzięczność
i oddanie.

Llosa w swojej powieści splata losy powyższych bohaterów z innymi ludźmi i wydarzeniami. Świetnie obrazuje różnorodność peruwiańskiego społeczeństwa, które tworzą: bogata arystokracja, trwająca w swoim konserwatywnych tradycjach; środowisko młodych studentów zwolenników różnych ugrupowań politycznych; ludzie pracujący i służba, która rekrutuje się głównie z Murzynów, Metysów i Mulatów.
Autor porusza problemy nierówności społecznej, rasizmu, nietolerancji, prostytucji i homoseksualizmu.
Bohaterowie są różnorodni, świetnie wykreowani, autor nadał im wyraziste cechy. Doskonałe opisy dzielnic ówczesnego Peru.

Najsłabszą stroną tej historii jest niestety przedstawienie sytuacji politycznej w ówczesnym Peru. Ugrupowania są opisane schematycznie, bezbarwnie i powierzchownie. Niedokładnie przedstawiony został także aparat bezpieczeństwa, na czele którego stał Bermudez.

Powieść bardzo rozbudowana, wymagająca skupienia i uwagi. Tej historii należy poświęcić nieco czasu, tak aby zapamiętać pokaźną ilość bohaterów, faktów i wydarzeń. Książka zdecydowanie warta polecenia.

Doskonały obraz peruwiańskiego społeczeństwa lat 50ych XX wieku. Powieść jest relacją ze spotkania Santiago Zavali z pracującym kiedyś
w jego domu Ambrosiem. Santiago jest członkiem jednaj z najbogatszych rodzin w Peru. Jego postać świetnie obrazuje prywatny bunt jednostki. Przez całe życie Santiago zajmował się udowadnianiem sobie i światu,
że jest niezależny od swojego...

Powieść o młodym, pewnym siebie egoiście, który trafia na grecką wyspę. Tam zapoznaje ekscentrycznego bogacza, w którego posiadłości spędza każdy weekend. Nieświadomie Urfe staje się częścią precyzyjnie obmyślonej mistyfikacji, polegającej na grze na jego emocjach i uczuciach.

Powieść posiada kilka interesujących zwrotów akcji, autor umiejętnie buduje napięcie, potrafi zaskoczyć czytelnika. Wywołuje także chęć poznania zakończenia, przez co "zmusza" czytelnika do doczytania historii do ostatniej strony.

Książka nie jest specjalnie wybitna, ani wyjątkowo fascynująca. Minusem są przydługie opowieści Conchisa, które po pewnym czasie stają się niezwykle nużące.
Niektóre przemyślenia głównego bohatera są wręcz drażniące przez swoją nieprawdopodobną naiwność i kretynizm.
Istotnym jest również fakt, że pomijanie niektórych fragmentów (nudnych i przydługich opisów), nie powoduje "zgubienia się" w treści całego utworu. Świadczy to o tym, że w tak obszernej powieści umieszczone są treści zbędne i nic do niej nie wnoszące.
Niektórzy bohaterowie przedstawieni w sposób płytki i bezbarwny.

J. Flowes stworzył powieść idealną na wakacyjne, bądź zimowe wieczory. Czytanie jej nie wymaga większego wysiłku intelektualnego, gdyż autor wszystko krok po kroku dokładnie wyjaśnia. Kiepskie zakończenie.

Powieść o młodym, pewnym siebie egoiście, który trafia na grecką wyspę. Tam zapoznaje ekscentrycznego bogacza, w którego posiadłości spędza każdy weekend. Nieświadomie Urfe staje się częścią precyzyjnie obmyślonej mistyfikacji, polegającej na grze na jego emocjach i uczuciach.

Powieść posiada kilka interesujących zwrotów akcji, autor umiejętnie buduje napięcie, potrafi...

Powieść o losach prowincjonalnego poety Lucjana, który próbuje zrobić karierę w Paryżu. Bohater jest naiwnym marzycielem, obdarzonym nieprzeciętnym talentem. Jego infantylne decyzje powodują, że sława i bogactwo Lucjana zamienia się w jego druzgocącą klęskę. W nędzy i hańbie wraca do rodzinnego miasteczka, jest przyczyną uwięzienia własnego szwagra-Dawida, człowieka prostolinijnego.

Balzac w mistrzowski sposób przedstawił reguły obowiązujące środowiska intelektualne i artystyczne XIX-wiecznego Paryża. Artyści i dziennikarze to wyrachowana grupa, która dla osiągnięcia sławy i majątku poświęca wszystko: miłość, przyjaźń, własne ideały. Ci, którzy chcą żyć w zgodzie z własnymi przekonaniami żyją na marginesie paryskiego wystawnego życia.

Świetna kreacja bohaterów, oprawiona charakterystycznymi dla Balzaca opisami przesyconymi patosem. Czytając ją ma się niezwykle wyrazisty obraz społeczeństwa francuskiego lat 20-ych XIX wieku.

Powieść o losach prowincjonalnego poety Lucjana, który próbuje zrobić karierę w Paryżu. Bohater jest naiwnym marzycielem, obdarzonym nieprzeciętnym talentem. Jego infantylne decyzje powodują, że sława i bogactwo Lucjana zamienia się w jego druzgocącą klęskę. W nędzy i hańbie wraca do rodzinnego miasteczka, jest przyczyną uwięzienia własnego szwagra-Dawida, człowieka...

Akcja powieści rozgrywa się w peruwiańskiej szkole wojskowej im. Leonida Prady. Narracja prowadzona jest na dwa sposoby: w pierwszej osobie (z perspektywy któregoś z bohaterów), bądź w trzeciej osobie (relacja świadka zdarzeń).
Autor opisuje codzienność nastolatków-uczniów tejże szkoły. Chłopcy pochodzili z różnych warstw społecznych, różnili się od siebie pochodzeniem, kolorem skóry, zamożnością. Szkoła miała przygotować ich do dorosłego życia i wychować na prawdziwych mężczyzn. Oprócz oficjalnej dyscypliny i pozornego przestrzegania regulaminów, kadeci rządzili się własnymi prawami. Dominowały w nich: przemoc, szantaż, hazard, pijaństwo, agresywna seksualność, brutalne prześladowania słabszych, pochwała siły fizycznej i męstwa. Pod tym względem powieść jest lekko przewidywalna, zwłaszcza jeśli porówna się ją do książek poruszających podobna tematykę.
Tym co naprawdę zachwyca w tej powieści jest kreacja bohaterów i ukazanie relacji międzyludzkich. Llosa skupił się na losach kilku bohaterów, wnikliwie przedstawił historie zaczerpnięte z ich dzieciństwa, pomagające zrozumieć ich motywację i spojrzenie na świat. Poprzez opisy postaci autor dotknął takich kwestii jak: samotność, odrzucenie, niedopasowanie, zagubienie, ubóstwo, przemoc, dominacja. Za pomocą chłopców o różnych charakterach przedstawił podejście do honoru, zdrady, przyjaźni, miłości, seksu, marzeń i pragnień. W świetny sposób przedstawia społeczność nastoletnich chłopców borykającą się z własnymi problemami, gdzie nie ma miejsca na wrażliwość, subtelność, a liczy się siła i przebiegłość.
Książkę warto przeczytać, skłania do zastanowień, przemyśleń i analiz.

Akcja powieści rozgrywa się w peruwiańskiej szkole wojskowej im. Leonida Prady. Narracja prowadzona jest na dwa sposoby: w pierwszej osobie (z perspektywy któregoś z bohaterów), bądź w trzeciej osobie (relacja świadka zdarzeń).
Autor opisuje codzienność nastolatków-uczniów tejże szkoły. Chłopcy pochodzili z różnych warstw społecznych, różnili się od siebie pochodzeniem,...