Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Duże zaskoczenie, bo ma dość niskie oceny, a mi się bardzo podobała. Jest coś, co lubię najbardziej w kryminalnych historiach, czyli próba zgłębienia umysłu mordercy, motywacji itp., a nie tylko opisy zbrodni. Zgłębia ją główny bohater czyli psychiatra, a mordercą jest też psychiatra, nawzajem próbują wejść sobie do głów (w sposób raczej nierealny bo przez listy w gazecie, ale mi nie przeszkadza ten absurd). Jest też dodatkowy wątek relacji tego psychiatry z "trudnym dzieckiem", fajnie wpasowany i też ciekawy.
Dla mnie mega gicior cała historia, w dodatku język jest bardzo dobry.

Duże zaskoczenie, bo ma dość niskie oceny, a mi się bardzo podobała. Jest coś, co lubię najbardziej w kryminalnych historiach, czyli próba zgłębienia umysłu mordercy, motywacji itp., a nie tylko opisy zbrodni. Zgłębia ją główny bohater czyli psychiatra, a mordercą jest też psychiatra, nawzajem próbują wejść sobie do głów (w sposób raczej nierealny bo przez listy w gazecie,...

Spójna historia, na wzór prawdziwych biografii amerykanskich zespołów rockowych lat 70-80, jeśli ktoś się takimi interesuje, to niczym go ta książka nie zaskoczy, jeśli nie to będzie fajną rozrywką.

Spójna historia, na wzór prawdziwych biografii amerykanskich zespołów rockowych lat 70-80, jeśli ktoś się takimi interesuje, to niczym go ta książka nie zaskoczy, jeśli nie to będzie fajną rozrywką.

Głupota niestabilnej emocjonalnie nauczycielki w szkole specjalnej, która wchodzi w romans ze swoim uczniem, a potem odrzuca go i gani raz za to, że jest jeszcze niedojrzały emocjonalnie, a potem za to, że się zmienił i jest za bardzo inteligentny (o to przecież chodziło w całym przedsięwzięciu), tak mnie wyprowadza z równowagi, że ciężko się czytało fragmenty z nią.
Książka przeintelektualizowana, nienaturalny, sztuczny i sztywny sposób mówienia bohaterów (wszystkich, nie tylko tego który "ma prawo" mówić nienaturalnie).
Największy plus, to, paradoksalnie, pierwsze rozdziały, gdzie bohater nie umie się wysłowić. Niekonwencjonalny sposób pisania jest wyzwaniem, tutaj wg mnie bardzo udanym.

Głupota niestabilnej emocjonalnie nauczycielki w szkole specjalnej, która wchodzi w romans ze swoim uczniem, a potem odrzuca go i gani raz za to, że jest jeszcze niedojrzały emocjonalnie, a potem za to, że się zmienił i jest za bardzo inteligentny (o to przecież chodziło w całym przedsięwzięciu), tak mnie wyprowadza z równowagi, że ciężko się czytało fragmenty z...