Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szept jest mową zdrajców i kochanków.

Szept jest mową zdrajców i kochanków.

Życie w sztuce można schematycznie podzielić na dwa lub trzy etapy. Na pierwszym artysta odkrywa lub zadaje sobie wielkie pytanie. Na drugim trudzi się nad znalezieniem odpowiedzi. A potem, gdy żyje już wystarczająco długo, dochodzi do trzeciego etapu, kiedy owo wielkie pytanie zaczyna go nudzić i musi szukać inspiracji gdzie indziej (J.M.Coetzeego do Paula Austera).

Życie w sztuce można schematycznie podzielić na dwa lub trzy etapy. Na pierwszym artysta odkrywa lub zadaje sobie wielkie pytanie. Na drugim trudzi się nad znalezieniem odpowiedzi. A potem, gdy żyje już wystarczająco długo, dochodzi do trzeciego etapu, kiedy owo wielkie pytanie zaczyna go nudzić i musi szukać inspiracji gdzie indziej (J.M.Coetzeego do Paula Austera).

Salatin powiedziałby, że robi, co w jego mocy, by zapewnić ptakom stosowne warunki, ale utrzymanie ich w zdrowiu jest zbyt drogie. Najchętniej poklepałbym go po plecach i pogratulował wspaniałomyślności. Mówimy o żywych stworzeniach, a nie o przedmiotach. Jeśli ktoś nie może zapewnić im dobrego życia, nie powinien hodować ich wcale.

Salatin powiedziałby, że robi, co w jego mocy, by zapewnić ptakom stosowne warunki, ale utrzymanie ich w zdrowiu jest zbyt drogie. Najchętniej poklepałbym go po plecach i pogratulował wspaniałomyślności. Mówimy o żywych stworzeniach, a nie o przedmiotach. Jeśli ktoś nie może zapewnić im dobrego życia, nie powinien hodować ich wcale.

(...) życie funkcjonuje cyklicznie i (...) po cyklu, który się skończył, zawsze zostają jakieś ślady. Węże zostawiają swoją skórę, koty swoją sierść, rekiny swoje zęby. Ludzie zostawiają przedmioty, których używali. Zostawiają otwartą puszkę nesquika i brudne naczynia na stole, zostawiają pastę do zębów bez nakrętki, rozgrzebane łóżka, zostawiają ślady moczu, zostawiają stojące zegary, zostawiają pety w popielniczkach, zostawiają zabazgrane czasopisma, zostawiają książki wypożyczone ze szkolnej biblioteki, zostawiają ubrania w szafach i jedzenie w lodówce.

(...) życie funkcjonuje cyklicznie i (...) po cyklu, który się skończył, zawsze zostają jakieś ślady. Węże zostawiają swoją skórę, koty swoją sierść, rekiny swoje zęby. Ludzie zostawiają przedmioty, których używali. Zostawiają otwartą puszkę nesquika i brudne naczynia na stole, zostawiają pastę do zębów bez nakrętki, rozgrzebane łóżka, zostawiają ślady moczu, zostawiają stojące...

- (...) Zostaję z tobą. Do końca. - Koniec każdy ma swój. Ja też będę miał swój, taki malutki, w sam raz na jedna osobę. Dla nikogo innego tam miejsca nie będzie.

- (...) Zostaję z tobą. Do końca. - Koniec każdy ma swój. Ja też będę miał swój, taki malutki, w sam raz na jedna osobę. Dla nikogo innego tam miejsca nie będzie.