Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kontynuacja powieści "Arabska żona", której bohaterką jest córka Doroty - Marysia. I oto kolejna historia opowiadająca o muzułmańskim świecie, nieco z innej perspektywy. Bowiem Marysię już nie spotyka tak okrutny los jak jej matkę. Jednak nastoletnia dziewczynka sama musi odnaleźć się w świecie, który jak twierdzi, jest jej bliższy niż ten, w którym przyszła na świat. Historia o wnuczce, która wraz z babcią znajduje się w rożnych miejscach i sytuacjach, doświadcza zarówno bolesnych przeżyć, jak i miłosnych uniesień. Książka przybliża nam losy Marysi-dziecka, Marysi-nastolatki a w końcu Marysi-dojrzałej kobiety.
Jest to dość wciągająca historia, ale niestety nie aż tak jak jej poprzedniczka "Arabska żona". Autorka pisze w sposób prosty, przewidywalny, ale jednocześnie wciągający i ciekawy.

Kontynuacja powieści "Arabska żona", której bohaterką jest córka Doroty - Marysia. I oto kolejna historia opowiadająca o muzułmańskim świecie, nieco z innej perspektywy. Bowiem Marysię już nie spotyka tak okrutny los jak jej matkę. Jednak nastoletnia dziewczynka sama musi odnaleźć się w świecie, który jak twierdzi, jest jej bliższy niż ten, w którym przyszła na świat....

Muzułmańska rzeczywistość czy niecodzienna historia?
„Arabska żona” to surrealistyczna powieść, która wprowadza czytelnika w świat zwyczajów i tradycji cywilizacji muzułmańskiej o czym świadczy już tytuł powieści. Także sama okładka książki zdradza jej tematykę i jednocześnie ma w sobie pewien pierwiastek tajemniczości, który wręcz zmusza do pochłonięcia jej treści.
Premiera „Arabskiej żony” miała miejsce 8 czerwca 2010 roku. Jej autorką jest Tanya Valko- pseudonim absolwentki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tanya była nauczycielką w Szkole Polskiej w Trypolisie, później asystentką Ambasadora RP. W chwili obecnej pisarka mieszka wraz z mężem w Arabii Saudyjskiej. Jest autorką kilku książek o Libii, m.in. „Sahara- ocean ciszy. „Arabska żona” to jej debiut powieściowy, stworzony na podstawie wieloletnich badań, doświadczeń oraz zasłyszanych opowieści.
Na ponad pięciuset stronach opisana jest historia, z początku nastoletniej, Doroty, która bez pamięci zatraca się w miłości do Ahmeda. Kiedy bohaterka zachodzi w ciążę, Ahmed ją poślubia i razem wyjeżdżają na wakacje do Libii, które z czasem okazują się pobytem na stałe. Tam zaczyna życie w zupełnie odmiennej kulturze. Kochający mąż, będąc w swoim ojczystym kraju, praktykuje panujące tu od wieków tradycje. Jest panem domu i może wszystko, podczas gdy ona nie może nic, dlatego też w imię ich miłości rezygnuje z pracy i staje się typową, podporządkowaną mężowi, arabską żoną. Ahmed jest szaleńczo zazdrosny i nie stroni od rękoczynów. Blondi (bo tak nazywa ją rodzina męża) zaślepiona bezgraniczną miłością ciągle tłumaczy zachowanie ukochanego i wybacza mu raz po raz. Kiedy wydarzenia nabierają tempa i Dorota zdaje sobie sprawę ze swojego tragicznego położenia, w końcu decyduje się na ostateczny krok. Niestety jest już za późno…
Dla mnie jest to nie tylko wstrząsająca opowieść o nastolatce która popełniła błąd wychodząc za muzułmanina, ale także o zwyczajach krajów arabskich, o kulturze orientu, o życiu polek w Trypolisie. Historia pozwala przyjrzeć się bliżej tamtemu światu, który zdaje się być zupełnie oddalony od ówczesnych cywilizacji, i który żyje wedle odmiennych kanonów i zasad.
Uważam, że jest to książka warta przeczytania i można o niej mówić w samych superlatywach. Mimo sześciu, dość sporych, rozdziałów czyta się ją z lekkością i zaciekawieniem. Każdy podrozdział potęguje napięcie i kończy się tak , iż nie sposób nie odwrócić kartki na drugą stronę. Myślę, że książka cieszy się większym zainteresowaniem wśród żeńskiej populacji, być może ze względu na tragedię głównej bohaterki- kobiety, której historia może być przestrogą dla wielu naiwnych, młodych dziewczyn.

Muzułmańska rzeczywistość czy niecodzienna historia?
„Arabska żona” to surrealistyczna powieść, która wprowadza czytelnika w świat zwyczajów i tradycji cywilizacji muzułmańskiej o czym świadczy już tytuł powieści. Także sama okładka książki zdradza jej tematykę i jednocześnie ma w sobie pewien pierwiastek tajemniczości, który wręcz zmusza do pochłonięcia jej...

Książka, która z opinii wielu osób wydawała się być rewelacyjna, dla mnie okazała się klapą. Nie wciągnęła mnie ani sama historia, ani też autor nie pisał w sposób, w który chciałoby się ją chłonąć. Przedstawił losy młodej dziewczyny w zwykły, przeciętny sposób. Nie skupił się na szczegółach, co wydaje mi się dużym minusem. Po prostu odnieść można wrażenie, że autor pisze, bo musi... Przekazuje suche, krótkie, nie zawierające żadnych ciekawostek informacje. Nie dowiadujemy się niczego ponadto, co jest nam potrzebne do zrozumienia fabuły. Odebrałam wrażenie jakby autor chciał zabawić się w filozofa i przedstawić jakąś głęboką, życiową mądrość za pomocą losów prostytutki, co nie jest zbyt ciekawym połączeniem.
Pisarz powinien pobudzać w czytelniku różne emocje, powinien swoim stylem pisania wywoływać w czytelniku chęć zastanowienia się nad życiem bohaterów, ich charakterem i osobowością. Tego, z całym przekonaniem, nie zrobił Paulo Coelho

Książka, która z opinii wielu osób wydawała się być rewelacyjna, dla mnie okazała się klapą. Nie wciągnęła mnie ani sama historia, ani też autor nie pisał w sposób, w który chciałoby się ją chłonąć. Przedstawił losy młodej dziewczyny w zwykły, przeciętny sposób. Nie skupił się na szczegółach, co wydaje mi się dużym minusem. Po prostu odnieść można wrażenie, że autor pisze,...