Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żeby nadać budowli przejrzystą i logiczną strukturę, koniecznie trzeba projektować wedle kryteriów racjonalnych i obiektywnych. Jeżeli dopuszczam do tego, że subiektywne i bezrefleksyjne pomysły ustawicznie burzą rzeczowy przebieg tego procesu, uznaję znaczenie osobistych uczuć przy projektowaniu. [...] Proces projektowania opiera się na stałym współgraniu uczucia i rozumu. Uczucia, upodobania, tęsknoty i żądze, które zjawiają się i pragną stać się formą, należy poddawać sprawdzianowi krytycznego rozumu. To uczucie mówi nam, czy abstrakcyjne rozważania są spójne. Projektować, to w znacznej mierze porządkować i rozumieć. Właściwa substancja poszukiwanej architektury powstaje jednak, jak sądzę, dzięki emocjom i natchnieniu. Cenne chwile natchnienia pojawiają się podczas cierpliwej pracy. Kiedy raptem wynurza się wewnętrzny obraz, kiedy kreślimy nową linię na rysunku, w ułamku sekundy zmienia się i na nowo formuje cały projektowany budynek. Jak gdybyśmy naraz odczuli działanie silnego narkotyku. Wszystko, co jeszcze chwilę wcześniej wiedziałem o tworzonym obiekcie, ukazuje się w jasnym, nowym świetle. Odczuwam radość i ekscytację, a jakiś głos we mnie zdaje się mówić: "Ten dom pragnę wybudować!".

Żeby nadać budowli przejrzystą i logiczną strukturę, koniecznie trzeba projektować wedle kryteriów racjonalnych i obiektywnych. Jeżeli dopuszczam do tego, że subiektywne i bezrefleksyjne pomysły ustawicznie burzą rzeczowy przebieg tego procesu, uznaję znaczenie osobistych uczuć przy projektowaniu. [...] Proces projektowania opiera się na stałym współgraniu uczucia i rozumu. Ucz...