Sześć nastolatek, będących bohaterkami nowej, szwedzkiej trylogii pt. „Krąg” autorstwa Matsy Strandberg i Sary Bergmark Elfgren, nie spodziewało się, że niebawem będą stanowić zwartą grupkę osób, od której zależeć będzie tak wiele. Dziewczęta nie spodziewały się także, że tuż po samobójczej śmierci kolegi ze szkoły, zaczną odkrywać w sobie paranormalne zdolności. Nic jednak nie dzieje się bez powodu… Owe nadprzyrodzone talenty zaprowadzą je w przedziwne miejsce, o którego istnieniu nie miały zielonego pojęcia, a w którym Krąg będzie miał ogromne znaczenie. Na domiar złego istnieje także podejrzenie, że domniemanemu samobójcy ktoś pomógł w odebraniu sobie życia, a na ulicach miasteczka Engelforts pojawia się mroczna postać.

Zagadek w tym thrillerze jest bez liku! Wiele mrocznych sytuacji i momentów przyprawiających o szybsze bicie serca. Najbardziej zaś dominują emocje, które towarzyszą chyba każdemu dojrzewającemu młodemu człowiekowi – poczynając od poczucia osamotnienia, niezrozumienia, pustki po piękne pierwsze miłości oraz sercowe rozterki. Język powieści jest typowo młodzieżowy, zdarzają się w nim wulgaryzmy, ale nie rażą. Zakończenie wzbudza zainteresowanie tym, co wydarzy się w kolejnym tomie, a to chyba klucz do sukcesu całej trylogii, choć nie tylko to. Silne i dobre wrażenie robi połączenie świata fantastycznego z rzeczywistym. Uczniowie uczęszczający do szkoły w Engelforts są bardzo realni, namacalni, zmagają się z tymi samymi problemami, co wielu innych nastolatków. Nie są idealni, zdarza im się wagarować, próbować zakazanych używek czy zwyczajnie w mocny sposób akcentować swoją indywidualność. Jednak wszystko, co złe
i całe ich cierpienie, rekompensują nadprzyrodzone zdolności, które dają im siłę, wiarę
oraz nadzieję na lepsze jutro. Połączenie tych dwóch światów tworzy ciekawy efekt końcowy, choć w mojej opinii motyw paranormalny jest dość płytko nakreślony, brak w nim dokładniejszych i bardziej sugestywnych opisów.

Komu polecam „Krąg”? Przede wszystkim młodzieży. Jestem więcej niż pewna, że wiele młodych osób odnajdzie cząstkę siebie w którymś z bohaterów, a może nawet coś więcej? Polecam ją także starszej młodzieży, która tak jak ja za szczenięcych lat marzyła o tym, by być choć przez chwilę niewidzialnym albo móc czytać komuś w myślach… To były czasy!

Ewa Szczepańska