Książka Taylora ma charakter podręcznika. Stanowi pewnego rodzaju historię filozofii nowożytnej. Jest zarazem ważnym głosem w dyskusji na temat współczesnego obrazu człowieka w epoce głębokiego kryzysu tożsamości.

Obszerna rozprawa składa się z pięciu części. Autor poddaje wielostronnej krytyce koncepcje antropologiczne, które zdominowały i filozofię, i potoczne myślenie o człowieku. Posługując się metodą historyczną i analityczną przedstawia genezę nowożytnego pojęcia tożsamości. Sądzi bowiem, że to jedynie pozwoli w pełni je zrozumieć. Skupia się na trzech aspektach badanego problemu: analizuje pojęcia wewnętrzności, czyli wewnętrznej głębi człowieka, afirmacji życia codziennego, natury jako wewnętrznego źródła moralności. Nawiązuje do tradycji filozoficznej od starożytności po współczesność ( np. filozofii Platona, Arystotelesa, św. Augustyna , Descartes'a, Rousseau, Montaigne'a, Locke'a, Heideggera ), a także do literatury pięknej ( np.. Utworów Eliota, Różewicza, Herberta ). Praca Taylora wydana bya po raz pierwszy dziesięć lat temu po angielsku. Do dziś ukazało się aż siedem jej wydań w języku oryginału i wiele przekładów na różne języki.