Powieść o szpitalu Czerwonego Krzyża została napisana przed wojną, pierwsze jej wydanie ukazało się jednak dopiero w 1958 roku. Autor wykorzystał w niej swoje doświadczenia i przeżycia z pobytu w szpitalu. Przepełnia ją ogromne, wszechogarniające współczucie z chorym, zagrożonym śmiercią człowiekiem. Ciekawie rysuje się w tej powieści problem występujący obsesyjnie w całej twórczości pisarza - problem dobroci, która ogarnia człowieka wbrew jego woli i obezwładnia otoczenie, unieszczęśliwia zarówno swój podmiot, jak i przedmiot, budząc u obu stron wątpliwości natury moralnej.