Druga część cyklu powieściowego o dziejach Juliana Wilczyńskiego - nastolatka, który niespodziewanie zamieszkuje w Turcji i przeżywa tam rozmaite, archeologiczne i kryminalne, przygody. W tej części Julek bierze udział w wykopaliskach w Centralnej Anatolii, mających na celu odkopanie miasta hetyckiego.

Oprócz zawirowań związanych z pojawieniem się złodziei antycznych figurek, Julek odwiedza Muzeum Cywilizacji Anatolijskich w Ankarze oraz Mazoleum Atatürka, zwiedza religijną Konyę, kąpie się w jeziorze Tuz Golu, przeżywa autentyczną 'noc turecką' w towarzystwie koczowników - pasterzy owiec, jak również kontynuuje znajomość z piękną Hadżer.

Książka zawiera zaskakująco dużo cennych informacji na temat ciągle tajemniczego ludu Hetytów, ich historii i kultury oraz rozwikłania ich języka. Czytelnicy poznają dzieje stosunków hetycko-egipskich, odwiedzają przy świetle księżyca wraz z Julkiem stolicę Hetytów - Hattuşas i ich najważniejsze sanktuarium w Yazilikaya.

Druga część cyklu powieściowego wydaje się być jeszcze bardziej wciągająca i lepiej napisana niż pierwsza (Złote korony księcia Dardanów). Pozostaje tylko żałować, że nigdy, o ile nam wiadomo, nie została napisana część trzecia, zapowiadana pod wiele mówiącym tytułem Amfory spod Halikarnasu, a książka kończy się w bardzo dramatycznym momencie, którego, przez szacunek dla czytelników, nie zdradzę...