Zbiór opowieści chasydzkich, zebranych i przetłumaczonych na język niemiecki przez Eliasberga, rosyjskiego Żyda, który korzystał przy tym z żydowskich modlitewników i popularnej książki „Kehal chasidim”. Zbiór, wydany po raz pierwszy w 1916 r. w Monachium, był zapewne lekturą Bubera i Scholema

Opowieści te są surowe i skromne, pozbawione ozdobników stylu, bliskie kronice, która notuje jedynie to , co posuwa akcję do przodu. Brak w nich literackich upiększeń, które czasami są literaturą a czsami tylko watą słowną.