Z tylnej okładki:
Kolejna, po „Diagnozie ryzyka samobójstwa”, praca na ten ważny temat. Tym razem, autor rozpatruje kontekst tzw. „zaburzeñ depresyjnych” i ich związku z samobójstwem. Wnioski do jakich dochodzi, a właściwie dowody jakich dostarcza, dotyczą m.in. tego, że:
- depresja nie istnieje i jest ekonomicznym oszustwem,
- antydepresanty trzeciej generacji (m.in. SSRI) nie są lekami na depresję,
- leki te mają poważne skutki uboczne szczególnie, gdy są pobierane w ciąży: dzieci rodzą się częściej z różnymi wadami rozwojowymi, z poważną chorobą nadciśnienia płucnego, z zespołem abstynencyjnym,
- procedury leczenia rzekomej depresji rzekomymi antydepresantami, pośrednio i/lub bezpośrednio, odpowiedzialne są za wzrost samobójstw na świecie.