Książka François Soulages'a szkicuje kontury nowej estetyki fotografii, stawiając pytanie o status fotografii jako sztuki. Wychodząc z założenia, że fotografia nie odwzorowuje bezpośrednio rzeczywistości, lecz ją kreuje, autor stara się stworzyć nowy słownik estetyczny, odwołujący się głównie do filozofii i psychoanalizy. Refleksji teoretycznej towarzyszą interesujące interpretacje poszczególnych dzieł, w związku z czym książkę czytać można zarówno jako rozprawę teoretyczną, jak i świadectwo estetycznej wrażliwości. Koncentruje się ona wokół trzech głównych problemów: Jaka jest relacja między fotografią a rzeczywistością? Czym charakteryzuje się dzieło fotograficzne jako autonomiczne dzieło sztuki? Co sprawia, że sztuka fotograficzna znalazła się ostatnio w samym centym sztuki współczesnej?

[Universitas, 2007]