Książka ta jest dokumentem niezwykłym, będącym skrzyżowaniem ''Żywotów własnych'' - w stylu znanych polskiemu czytelnikowi opowieści Benvenuta Celiniego czy filozoficznymi a la ''Kandyt'' oraz twórczością Wiecha. Zaś całością mocno osadzona jest w polskich realiach lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Barwna historia własnego życia, którą Tarzan przedstawił w książce zadziwia zarówno co do szczegółów oraz kolorytu, jak i strony literackiej: skonstruowana jest z licznych, zazwyczaj krótkich, nasyconych realizmem scen, niekiedy opatrzonych pełnym humoru i dystansu do własnej osoby komentarzem...