Pisma Platona, z wyjątkiem Listów, są dialogami, w których nie umieszcza on nigdy swej własnej osoby, przenosząc zwykle scenerię i akcję w czasy Sokratesa i sofistów. Taka stylizacja retro stwarza poważny, choć pomijany dotychczas problem rozpoznania poglądów i argumentów samego twórcy tych dialogów.

Gdzie kryje się Platon w różnych wykreowanych przezeń sytuacjach dyskusyjnych z mniej lub bardziej odległej przeszłości? Niepodobna zakładać, by każda postać dialogów wypowiadała po prostu poglądy autora.

Wydawałoby się, że to, co rzecze protagonista danego dialogu, stanowi właśnie pogląd samego Platona. Nie można jednak traktować tego jako reguły. Wypowiedzi Sokratesa nie są przecież w pełni jednolite i konsekwentne, lecz w zależności od kontekstu problemowego, podejmowane raz w trybie elenktycznym czy pejrastycznym, innym znów razem w trybie poszukującym czy badawczym.