W książce tej jest praktycznie wszystko, czego można chcieć się dowiedzieć o życiu w socjalizmie. Oczywiście o życiu inteligenta. A szczególnie inteligenta Warszawiaka. Na kartach „Dziennika 1954” spotkamy Herberta, Jasienicę, Kisiela, Turowicza... - by wspomnieć tylko tych, których wspominać warto. Poznajemy też prozę i poezję życia młodego pisarza, świetnego obserwatora, znakomitego stylisty, którego wkrótce pozbyto się z Polski na stałe. Nie przypadkiem w tytulei znalazła się data powstania książki. Stało się tak przede wszystkim dlatego, że „Dziennik 1954” jest kroniką określonego czasu, i to czasu jak na dziennik bardzo krótkiego: nie jednego roku nawet, lecz zaledwie jednego kwartału, okresu od 1 stycznia do 2 kwietnia 1954. Stało się tak też dlatego, że dziennik Tyrmanda w postaci książki ukazał się po raz pierwszy po ćwierćwieczu od napisania, w roku 1980, i autor pragnął zaznaczyć ten dystans. Stało się tak również dlatego, że rok 1954 był w biografii i twórczości Tyrmanda rokiem przełomowym.