Łysiak należy do najpoczytniejszych pisarzy współczesnej Polski. Jego książki mają swoje grono wiernych czytelników, którzy potrafią do upadłego dyskutować nad jego twórczością, o wielu jego pracach sporo pisano, przy czym robili to ludzie bynajmniej nie z ostatniej dziesiątki publicystów (...) Krytyka literacka staje wobec niego bezradna, nie dysponując odpowiednimi dla jego opisu narzędziami badawczymi. Tym gorzej dla krytyki. Albowiem omijając książki Łysiaka pozbawia się możliwości dotarcia do jednego z nurtów przemian współczesnej literatury polskiej związanych m.in. z jego nazwiskiem (...) Punktem wyjścia Łysiaka jest przeżycie czegoś, co zdaje się istnieć zarówno poza językiem, jak i treścią przeżyć przedmiotu. Trzeba przy tym przyznać, że wpisuje się Łysiak w centrum współczesnych koncepcji psychologicznych. Sięga do najgłębszych pokładów ludzkiej psychiki, zaszczepionych jeszcze w dzieciństwie... (Bogumił Sławomir Kunda. "Pismo Literacko-Artystyczne", nr 12-1984)