Świat niestety nie jest idyllicznym miejscem, gdzie wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Pełny jest on mniejszych i większych dramatów ludzkich wywołanych przez innego człowieka. W takich realiach tytułowy Flex (jak na bohatera przystało),stara się robić wszystko, co w jego mocy, aby wspomagać policję i walczyć z przestępczością. Najnowsza sprawa, która zaprząta jego umysł i mięśnie to potrzeba szybkiego odnalezienia sprawcy dziwnych ataków terrorystycznych. Niespodzianką jest to, że za zbrodniami stoi jego dawny przyjaciel o imieniu Fakt. W tym samym czasie czytelnik ma okazję zobaczyć losy pewnego mocno zafascynowanego tworzeniem komiksów rockamna (Sage),który podejmuje próbę samobójczą. Swoje ostatnie chwile życia wykorzystuje on na telefoniczną rozmowę, będącą czymś na wzór spowiedzi i testamentu. Nie wiadomo kto jest po drugiej stronie słuchawki. Za to odbiorca ma okazję poznać jego lęki, nadzieje, namiętności, marzenia i wszystko to, co wniosły do jego egzystencji komiksy superbohaterskie.

Postać umięśnionego Flexa została stworzona przez Morrisona na potrzeby serii Doom Patrol. Szybko okazało się, że bohater ten przyciąga uwagę odbiorców i drzemie w nim pewien potencjał. W 1996 roku otrzymał on więc swoją własną niezależną mini serię. Nie był to jednak kolejny typowy komiks superbohaterski a coś, co nawet dzisiaj potrafi mocno zaskoczyć. Już od pierwszej strony na czytelnika czeka bowiem tutaj dawka szaleństwa i absurdu, która z każdą kolejną stroną coraz mocniej rozlewa się po fabule. Kompletnie nic nie jest tutaj oczywiste, a każdy najdrobniejszy detal komiksu może mieć jakieś ukryte znaczenie. Morrison bawi się tutaj treścią, starając się między innymi mieszać akcję z różnorakimi odniesieniami (np. do religii). Zabierając się za ten tytuł, trzeba więc być gotowym na przykład na przedstawienie koncepcji superbohaterów jako substytutu bogów, czy próbę ukazania komiksu superbohaterskiego jako ważnego medium kulturowego. Oczywiście wszystko to jest podane w takiej formie, że każdy będzie mógł interpretować kolejne sceny na swój własny indywidualny sposób.

Oszałamiającym i równie szalonym uzupełnieniem nietuzinkowej fabuły jest tutaj również oprawa graficzna. Frank Quietly dostarcza miłośnikom komiksów rysunki, które na bardzo długo zostaną w ich pamięci. Jego styl jest niebywale żywiołowy, co mocno odbija się na projektach postaci. Nie jest on tutaj co prawda jeszcze tak wyrazisty, jak w późniejszych swoich pracach, ale i tak trudno jest coś poważniejszego zarzucić jakości prac.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-flex-mentallo/

Świat niestety nie jest idyllicznym miejscem, gdzie wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Pełny jest on mniejszych i większych dramatów ludzkich wywołanych przez innego człowieka. W takich realiach tytułowy Flex (jak na bohatera przystało),stara się robić wszystko, co w jego mocy, aby wspomagać policję i walczyć z przestępczością. Najnowsza sprawa, która zaprząta jego umysł i...

Morison powraca do tematu doom patrolu. Tym razem skupiając się na jednej postaci. I chociaż najlepsze co w serii mamy już za sobą to wciąż świetny album.
A nosi on tytuł „Flex Mentallo. Człowiek mięśniowej tajemnicy”.

O tym albumie możemy przeczytać, że:
To szalona i zakręcona, a jednocześnie logiczna i konsekwentnie poprowadzona opowieść o apokalipsie wszechświatów. Jedyną nadzieją – nie tylko naszej rzeczywistości – jest Flex Mentallo, kulturysta dysponujący mocą... mięśniowej tajemnicy. Musi odszukać zaginionych superbohaterów dawnych czasów, aby nakłonić ich do ocalenia Poliwersum. Jednak prawda o zagrożeniu i o samych legendarnych herosach okaże się zupełnie inna, niż ktokolwiek mógłby przewidzieć. Przy okazji poznamy wreszcie odpowiedź na odwieczne pytanie czytelników: skąd autorzy komiksów biorą pomysły na swoje dzieła!

Doom Patrol to jedno z największych osiągnięć Granta Morrisona, scenarzysty zarówno doskonałego, jak i czasem mocno kiczowatego. Ten tom nie jest może tak znakomity, jak poprzednie zbiorcze wydania serii, ale i tak wart jest uwagi.
Doom Patrol to klasyka i klasa sam w sobie. i nie ważne o którym bohaterze pisze Morrison, najsłynniejszy i najlepszy twórca cyklu, zawsze robi to dobrze. i zawsze wyciska coś więcej z tych historii. jakiś nowy element, ciekawszą psychologię, inty4rygujaće pytania.
Dorzuca do tego dobrą akcję,szalone pomysły, które wyróżniają jego prace i dziwne, ale intrygujące momenty. Efekty finalny łącznie z udanymi, klasycznymi ilustracjami jest więcej niż dobry. I wart polecenia.

Morison powraca do tematu doom patrolu. Tym razem skupiając się na jednej postaci. I chociaż najlepsze co w serii mamy już za sobą to wciąż świetny album.
A nosi on tytuł „Flex Mentallo. Człowiek mięśniowej tajemnicy”.

O tym albumie możemy przeczytać, że:
To szalona i zakręcona, a jednocześnie logiczna i konsekwentnie poprowadzona opowieść o apokalipsie wszechświatów....

Samodzielna miniseria z postacią znaną z serii "Doom Patrol". Komiks jednakże nie jest osadzony w uniwersum DC. Tytułowy bohater to ubrany jedynie w bokserki (i okazjonalnie płaszcz) atleta, który jest w stanie dzięki prężeniu mięśni zmieniać rzeczywistość (sic!). W tej historii bohater początkowo rozwiązuje zagadkę bomb-niewypałów, ale wkrótce przyjdzie mu odbyć podróż na granicę rzeczywistości. Jednocześnie mamy tu opowieść o Wallym Sage'u, gwieździe rocka, który obecnie przechodzi załamanie nerwowe i wspomina postać komiksową, którą stworzył jako dziecko czyli Flexa Mentallo. Historia jest naprawdę poplątana, nie wiadomo, która rzeczywistość jest fikcją, a która nie. Komiks licznie nawiązuje do konwencji superbohaterskiej - historia oryginalnie była podzielona na cztery zeszyty z których każdy reprezentuje inny wiek w historii tego gatunku komiksu. Równocześnie te zeszyty reprezentują etapy w życiu Wally'ego - dzieciństwo, dorastanie, dorosłość i... oświecenie. Komiks daje nam pewne lekcje na temat życia. Jednakże przekaz ten ciężko dostrzec pod masą symboli i odniesień. Jak dla mnie ta opowieść mogła być tak genialna jak "Doom Patrol" czy "Animal Man" tego scenarzysty, które również przekazywały wiele, ale jednocześnie opowiadały w miarę zrozumiałą i dobrą fabułę. Niestety tutaj opowieść jest zbyt skomplikowana i za pierwszą lekturą jedynie męczy, a nie zmusza do refleksji. Musiałem trochę pogrzebać w internecie by w zrozumieć o co właściwie chodziło, a i tak nie pojąłem wszystkich zawartych odniesień. Należy też pochwalić Franka Quitleya, który odwalił kawał dobrej roboty swoimi szczegółowymi rysunkami. Dobry komiks, ale wymaga dłuższej analizy.

Samodzielna miniseria z postacią znaną z serii "Doom Patrol". Komiks jednakże nie jest osadzony w uniwersum DC. Tytułowy bohater to ubrany jedynie w bokserki (i okazjonalnie płaszcz) atleta, który jest w stanie dzięki prężeniu mięśni zmieniać rzeczywistość (sic!). W tej historii bohater początkowo rozwiązuje zagadkę bomb-niewypałów, ale wkrótce przyjdzie mu odbyć podróż na...

Morrison stanowczo odpowiada na pytanie „Czy superbohaterowie powinni być mroczni i realistyczni?” i daje kolejną porcję swojego rozumienia komiksowej kosmologii.

Morrison stanowczo odpowiada na pytanie „Czy superbohaterowie powinni być mroczni i realistyczni?” i daje kolejną porcję swojego rozumienia komiksowej kosmologii.