Myślę, że nie jest możliwy do rozwiązania, jesteśmy zbyt skomplikowani. Dlaczego jedni są humanistami, a drudzy ścisłowcami? Na pewno ciekawośc świata i ludzi można zaszczepić dziecku. Jeżeli słyszy w domu, że coś jest głupie i idiotyczne, to ciężko będzie mu po to sięgnąć i się samemu przekonać. Moje dziesięcioletnie dziecko staneło okoniem odmawiając póśćia na koncert, bo on jest głupi. Pytanie było czy ich słuchałaś. Odpowiedź była negatywna . Posłuchaj, a później powiedz, czy ci się podoba, czy nie. Jak często wypowiadamy się o rzeczach, które nie znamy.

Te ksiązki, które przetrwały sto lat i nie zostały zapomniane odpowiadają, albo stawiają pytania każdemu człowiekowi i jak każda dobra literatura są ponad. Spojrzenie na kobietę i męższczyznę w przeciągu sty, dwustu lat bardzo się zmieniło. Wystarczy przeczytać w "Albo,albo" Kierkegaarda, jak On spostrzegał kobiety. Czytając to naprawdę się uśmiałam, a to nie był żart.

Myślę, że nie jest możliwy do rozwiązania, jesteśmy zbyt skomplikowani. Dlaczego jedni są humanistami, a drudzy ścisłowcami? Na pewno ciekawośc świata i ludzi można zaszczepić dziecku. Jeżeli słyszy w domu, że coś jest głupie i idiotyczne, to ciężko będzie mu po to sięgnąć i się samemu przekonać. Moje dziesięcioletnie dziecko staneło okoniem odmawiając póśćia na koncert, bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam wrażenie, że podział: dobra literatura, którą czytają wszyscy - kobiety i mężczyźni i średnia lub zła, gdzie dopiero uwidaczniają się odrębne dla płci preferencje nie jest dobrym podziałem, mimo że coś jest na rzeczy. Unikałbym tu ocen, choćby dlatego, że o gustach się nie dyskutuje - to, co dla jednych będzie ważne lub rozrywkowe, dla innych nie, a część kobiet (i mężczyzn) będzie wręcz demonstrować (nie przeczę, że może tak być w rzeczywistości), że nie podoba im się i nie czytają tego, co z jednej strony może się wydawać małowartościowe w ogóle lub z drugiej - stanowić przedmiot zainteresowania dla większości przedstawicieli ich własnej płci.
Wyobraźmy sobie literaturę jako macierz - zbiór wszystkich utworów, w którym jej część to zbiór tekstów czytanych przez kobiety a inny (choć w dużej części będzie to ten sam zbiór) - przez mężczyzn. Mnie właśnie jako fenomen specyficznie pojętej "kobiecości" lub "męskości" literatury interesują właśnie te zakresy obu zbiorów - męskiego i kobiecego - które są NIEWSPÓLNE. W tym, wydaje mi się przynajmniej, manifestują się właśnie różnice preferencji, gustów, zainteresowań czy jakkolwiek jeszcze to nazwiemy. I nie chodzi o to, że po takiego autora czy tytuł od czasu do czasu sięgnie płeć przeciwna, albo nawet że jednostkom płci przeciwnej się to może nawet podobać, lub też odwrotnie: właśnie nie czytają tego, co większość przedstawicieli ich płci czyta. Wyjątki nie falsyfikują badań ilościowych. Najciekawsze, specyficzne, odróżniające jest to, co jest charakterystyczne wyłącznie dla każdej z nich z osobna, a nie to, co wspólne. W porządku, może jest to badanie nieistotnych peryferii, marginesów, ale jest już dynamiczna dziedzina, która programowo nimi, czyli spojrzeniem na świat wyłącznie poprzez pryzmat płci, się zajmuje.

Ehm, czyżbym wymyślił biblioteczny temat dla jakiegoś studium gender? ;p

Mam wrażenie, że podział: dobra literatura, którą czytają wszyscy - kobiety i mężczyźni i średnia lub zła, gdzie dopiero uwidaczniają się odrębne dla płci preferencje nie jest dobrym podziałem, mimo że coś jest na rzeczy. Unikałbym tu ocen, choćby dlatego, że o gustach się nie dyskutuje - to, co dla jednych będzie ważne lub rozrywkowe, dla innych nie, a część kobiet (i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę jednak, że "Meir Ezofowicz" i "Cham" nie należą do tzw. kobiecej literatury. Co innego "Marta", dość powierzchowna powieść, w której pobrzmiewają jednak echa tęsknoty za emancypacją kobiet. Jakkolwiek byśmy "Martę" ocenili, utwór ten dotyka ważnych jak na tamte czasy problemów.

Myślę jednak, że "Meir Ezofowicz" i "Cham" nie należą do tzw. kobiecej literatury. Co innego "Marta", dość powierzchowna powieść, w której pobrzmiewają jednak echa tęsknoty za emancypacją kobiet. Jakkolwiek byśmy "Martę" ocenili, utwór ten dotyka ważnych jak na tamte czasy problemów.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja przeczytałam parę książęk z tak zwanej literatury kobiecej (Grochola, Sowa ITP) i po prostu nie tego oczekuję od książki. Szkoda mi czasu i oczu, gdy ż tego rodzaju literatura ani mnie nie wyraża, ani mi nic nie daje. Dlatego zgodzę się na literaturę kobiecą, gdy w ten sposób będzie się reklamować Poświatowską, Lessing, Munro.

Ja przeczytałam parę książęk z tak zwanej literatury kobiecej (Grochola, Sowa ITP) i po prostu nie tego oczekuję od książki. Szkoda mi czasu i oczu, gdy ż tego rodzaju literatura ani mnie nie wyraża, ani mi nic nie daje. Dlatego zgodzę się na literaturę kobiecą, gdy w ten sposób będzie się reklamować Poświatowską, Lessing, Munro.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Podział na "męską" i "kobiecą" literaturę uważam za nieporozumienie, gdy chodzi o klasykę literatury. Od razu przyszły mi na myśl wielkie powieści w rodzaju "Pani Bovary", "Anny Kareniny" czy "Wojny i pokoju". O ile ta ostatnia ma w sobie wiele z powieści batalistycznej (w końcu to wielka historyczna epika), o tyle dwie pierwsze są właściwie romansami, a przecież wszystkie należą do podstawowego kanonu literatury światowej. Jeśli chodzi o męską brać czytelniczą, to nie sądzę, aby zaczytywała się wyłącznie w powieściach Forsytha, Ludluma itp. Jestem też przekonany, że kobiety czytają rzeczy najrozmaitsze, nie tylko Kalicińską i Grocholę. Co do gustów i upodobań czytelniczych ze szczególnym uwzględnieniem współczesnej literatury popularnej odnoszę jednak wrażenie, że zdecydowanie więcej jest kobiet zaczytujących się w literaturze ukierunkowanej na męski typ wrażliwości, niż mężczyzn czytających powieści dla kobiet. Zachodzę właśnie w głowę jaką powieść dla kobiet kiedykolwiek przeczytałem i dochodzę do wniosku, że nie przeczytałem żadnej (chyba że powieści Sienkiewicza uznamy za "romanse historyczne").

Podział na "męską" i "kobiecą" literaturę uważam za nieporozumienie, gdy chodzi o klasykę literatury. Od razu przyszły mi na myśl wielkie powieści w rodzaju "Pani Bovary", "Anny Kareniny" czy "Wojny i pokoju". O ile ta ostatnia ma w sobie wiele z powieści batalistycznej (w końcu to wielka historyczna epika), o tyle dwie pierwsze są właściwie romansami, a przecież wszystkie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeżeli się mylę niech ktoś mnie poprawi. Etykietka "literatura feministyczna" moim zdaniem ma rację bytu, jest kobiecym spojrzeniem na świat, relacje międzyludzkie etc, adresowana do obu płci, np Oksana Zabużko lub Gretkowska. Literatura kobieca ma wydzwięk pejoratwny bo widzę tanie powieści pisane taśmowo z trzema szablonami: on chce ona nie chce, on nie chce ona chce, oni chcą a nie mogą.

Jeżeli się mylę niech ktoś mnie poprawi. Etykietka "literatura feministyczna" moim zdaniem ma rację bytu, jest kobiecym spojrzeniem na świat, relacje międzyludzkie etc, adresowana do obu płci, np Oksana Zabużko lub Gretkowska. Literatura kobieca ma wydzwięk pejoratwny bo widzę tanie powieści pisane taśmowo z trzema szablonami: on chce ona nie chce, on nie chce ona chce, oni...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Generalnie za literaturę męską uznaje się tzw literaturę sensacyjną. Podział jest niesprawiedliwy bo traktuje kobiety jako "gorszą kategorię" marzące o księciach z bajki i wielkich miłościach, nie mające wiekszych aspiracji. Oczywiście kto chce czytać romanse to ich sprawa i nic mi do tego, w żaden sposób nie potępiam.

Generalnie za literaturę męską uznaje się tzw literaturę sensacyjną. Podział jest niesprawiedliwy bo traktuje kobiety jako "gorszą kategorię" marzące o księciach z bajki i wielkich miłościach, nie mające wiekszych aspiracji. Oczywiście kto chce czytać romanse to ich sprawa i nic mi do tego, w żaden sposób nie potępiam.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jako przedstawiciel płci brzydkiej widze problem w ten sposób: podział na literaturę kobiecą i meską jest słuszny w przypadku "zabijaczy czasu". Wszystkie romanse i melodramaty, nie tylko z różową okładką są adresowane do kobiet. Z kolei np Ludlum, Clancy, którzy piszą o podstępnych szpiegach, dzielnych amerykańskich żołnierzach ratujących świat w domyśle jest adresowana do nas facetów. Podział rozmywa się kiedy wchodzimy już w klasykę czy literaturę ambitniejszą. Balzac w domyśle, jak pisał Boy adresował powieści do kobiet, a dziś siegają po niego mężczyźni. Podobnie jak "Pożegnanie z bronią", wspominany już "Ojciec chrzestny", książki Bukowskiego i wielu innych znajdą wielu odbiorców wśród kobiet. Ja kiedy chce zabić czas sięgam po szpiegowski thiller gdzie trupy padają gęsto, a kiedy chce coś ambitnego wezmę sie np. za "Panią Bovary" czy Anne Kareninę.

Jako przedstawiciel płci brzydkiej widze problem w ten sposób: podział na literaturę kobiecą i meską jest słuszny w przypadku "zabijaczy czasu". Wszystkie romanse i melodramaty, nie tylko z różową okładką są adresowane do kobiet. Z kolei np Ludlum, Clancy, którzy piszą o podstępnych szpiegach, dzielnych amerykańskich żołnierzach ratujących świat w domyśle jest adresowana do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chyba przesuneło Ci odpowiedź. O jakie nazwisku mówisz?

Chyba przesuneło Ci odpowiedź. O jakie nazwisku mówisz?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

tsantsara napisał:
"Myślałem, że przy okazji takiego tematu uda się zebrać dwie grupy tytułów/autorów, z których jedne mogłyby sobie w zasadzie odpuścić kobiety, zaś drugie - mężczyźni. Nie udało się, choć niektórzy próbowali. I uważam, że to dałoby się zrobić. Przy odrobinie większej dozie dobrej woli. Choćby tylko po to, by to posłużyło jednej i drugiej stronie jako system wczesnego ostrzegania. Albo może przeciwnie - jako wyzwanie"

Ale właśnie o to chodzi,że trudny jest takie wyszczególnienie skoro czy to kobieta czy mężczyzna czyta np Grocholę. Tak, ostatnio w pociągu widziałam tą autorkę w męskich rękach i jakoś szoku nie przeżyłam, tak samo gdy innym razem pani zaczytywała się Lee Childa. Znam obu autorów i specjalnie nie spasowali mi.Im więcej czytam, poznaję nowych autorów tym staje sie wybredniejsza. Nawet gdy ktoś staje sie dla mnie ulubionym nie znaczy to że każdą jego książkę przyjmuję bez krytyki. Ale może ogólnie powiem,że kobiety nie zachwycają sie wątkami z agentami, spiskami (z obserwacji we własnym kręgu znajomych i jako że pracowałam w bibliotece). Możliwe też, że na naszych kontach przeczytanych jest mniej tytułów z fantastyki, choć ta też jest szeroka gatunkowo.
Nie umiem za to przypisac konkretnych nazwisk do preferencji wedle płci. Osobiście nie lubie Ludluma ale koleżanka go uwielbia, jej mąż też go nie cierpi za to czyta Chamberlain,Picoult i Scottoline uważając ,ze jest to literatura zaangażowana społecznie i to mu odpowiada bo o agentach , szpiegach krwawych jatkach naczytał sie jak miał 20lat. Nie powiem żebym przepadała za fantastyką ale owszem czytuję i znajduje tutaj też interesujące wątki, przy czym nie przypadła mi do gustu Andre Norton przez mojego męża uwielbiana. Nie jestem maniaczką romansów ale to nie znaczy że wcale nie czytam,jedynie nie moze być na tym polu przesytu, wolę też romans historyczny, gdzie ostatnio okazało sie że nasz sąsiad też lubuje sie w takich oprócz typowo historycznych i reportaży. Dlatego uważam,ze bardzo trudno jest wyodrębnić co dla jednych a co dla drugich jest charakterystyczne chyba że polecimy stereotypowo. Osobiście uważam że skoro mam szeroki wachlarz gatunków do wyboru nie musze sie skupiać na 1 czy 3 a dla innych będzie wystarczające jeśli zostaną przy wybranym nawet nie próbując czegoś innego bo tak są ukierunkowani i już.
Nieraz w bibliotekach podczas przeprowadzania ankiet próbuje się zaszufladkować czytelników, a to na prawdę im się nie podoba. Niektórzy odmawiają uczestnictwa ze względu na tendencyjne podejście w pytaniach ze względu na rozgraniczenie na męskie/żeńskie.

tsantsara napisał:
"Myślałem, że przy okazji takiego tematu uda się zebrać dwie grupy tytułów/autorów, z których jedne mogłyby sobie w zasadzie odpuścić kobiety, zaś drugie - mężczyźni. Nie udało się, choć niektórzy próbowali. I uważam, że to dałoby się zrobić. Przy odrobinie większej dozie dobrej woli. Choćby tylko po to, by to posłużyło jednej i drugiej stronie jako...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej