Po pierwsze jak, a nie o czym. Po drugie, czy z dzieła tworzonego z natrętną myślą, aby zadowolić, przeskoczyć jakiegoś antytetycznego krytykanta, czy też grupę docelową zwaną "szerokim kręgiem czytelniczym", gdyż zdezorientowana ludzkość żarliwie zwraca się ku swym wytresowanym pisarzom i myślicielom, żądając od nich uwagi — jeśli nie lekarstwa — dla swych zgryzot i ran, nie daj Boże ich portretu w odbiciu codziennej krzątaniny z powieści o "prawdziwym życiu" i niecodziennych bałwaństw z "manifestów nieśmiertelnej prawdy" z płonącymi stogami jałowej paplaniny o muszej kancelaryjnej atmosferze wnętrz i cmentarnym buchalteryjnym stylu; dzieła pełnego zdyszanych zdań i udręczonych myśli o ołowianej gnuśności wysiłków podejmowanych we śnie, z utartymi, taśmowo produkowanymi formami prostackiej przyjemności i wyświechtanymi wzorcami cierpienia, ponieważ wszelką uciechę estetyczną winno całkowicie zastąpić proste pobudzenie, które wymaga użycia tradycyjnie przyjętych określeń i środków z malowaną i przemalowywaną do znudzenia martwotą pozorującą życie; z ideami, co niegdyś może i iskrzyły się przez chwilę świeżością, a brane wciąż za dobrą monetę przez umysły leniwe toczy zgnilizna rozdętego trupa... tak więc, czy z takiego ciskania wiecznym piórem prosto w rozwartą biel ściany oczekiwań może powstać twór o własnej magii i logice, o dobrze naoliwionym mechanizmie et cetera, gdzie słowa nie tyle są przekaźnikami przyrodzonego im sensu, ile krzywiznami, lukami i zygzakami pokazującymi, jak pisarz kroczy po omacku szlakiem idealnej, niczym niezmąconej linii wyrazu, gdzie stacza ze słowami niezwykle bolesne walki w poszukiwaniu odpowiedniego skrzącego się epitetu, aby nad otchłanią dzielącą myśl od jej wyrazu przerzucić wiadukt metafory, tę bambusową kładkę między prozą a poezją? Lecz ku oświeceniu tych, których uporczywa zmienność nieprzeciętnego dzieła stropiła — albo po prostu zbrzydziła — albowiem widząc coś sprzecznego z samym pojęciem "ładnej książki" i — co gorsza — sprzecznego z samym czytelnikiem, w fakcie, iż okazuje się ona znienacka książką całkiem inną, należy zauważyć, że z czytania takiego "trudnego" dzieła można mieć całe mnóstwo przyjemności, zrozumiawszy, że bohaterami takich książek są (mówiąc z grubsza) "metody kompozycji"... ale po co to komu?

Po pierwsze jak, a nie o czym. Po drugie, czy z dzieła tworzonego z natrętną myślą, aby zadowolić, przeskoczyć jakiegoś antytetycznego krytykanta, czy też grupę docelową zwaną "szerokim kręgiem czytelniczym", gdyż zdezorientowana ludzkość żarliwie zwraca się ku swym wytresowanym pisarzom i myślicielom, żądając od nich uwagi — jeśli nie lekarstwa — dla swych zgryzot i ran,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co do niektórych to nawet rozumiem te odmowy. Dziś i tego by nie dostali. A szkoda,bo może resztkami rozumu kierując się zrozumieliśmy by,że pisanie to nie ich domena. 

Co do niektórych to nawet rozumiem te odmowy. Dziś i tego by nie dostali. A szkoda,bo może resztkami rozumu kierując się zrozumieliśmy by,że pisanie to nie ich domena. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Myślę za każdy pisarz nawet jeśli nie spotkał się w swojej karierze z jakąś bolesną odmową, to prawdopodobnie przy pisaniu jakiejś książki chodzi mu po głowie myśl że być może jego książka nie zostanie dobrze przyjęta. Sam Stephen King w Czwarta po północy napisał: Usta mogą przemawiać, lecz czym jest opowieść gdy brak życzliwego ucha.
Trzeba mieć wiele odwagi by w ogóle zacząć pisać. 

Myślę za każdy pisarz nawet jeśli nie spotkał się w swojej karierze z jakąś bolesną odmową, to prawdopodobnie przy pisaniu jakiejś książki chodzi mu po głowie myśl że być może jego książka nie zostanie dobrze przyjęta. Sam Stephen King w Czwarta po północy napisał: Usta mogą przemawiać, lecz czym jest opowieść gdy brak życzliwego ucha.
Trzeba mieć wiele odwagi by w ogóle...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Skończyły się czasy, że redakcje odpisywały w sprawie nadesłanych materiałów, a były one reprezentowane przez nie lada nazwiska, pisarzy co się zowie. Teraz się nie odpisuje, mają cię, bracie, w d..., jak nie jesteś ich kumplem, jesteś nikim.

Skończyły się czasy, że redakcje odpisywały w sprawie nadesłanych materiałów, a były one reprezentowane przez nie lada nazwiska, pisarzy co się zowie. Teraz się nie odpisuje, mają cię, bracie, w d..., jak nie jesteś ich kumplem, jesteś nikim.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A dziś się usuwa treści o charakterze konserwatywnym. 

A dziś się usuwa treści o charakterze konserwatywnym. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wydaje mi się, że wydawcy już dość dawno temu nauczyli się nie podawać powodów odmowy albo ewentualnie jakieś neutralne. I takie właśnie wydarzenia, jakie prezentowane są w artykule, przyczyniły się do pewnej... ostrożności. Tym bardziej, że oceny dzieła literackiego zmieniają się czasem; dziś są negatywne, a jutro mogą być entuzjastycznie pozytywne - albo odwrotnie. Patrz: Paulo Coelho. Sprzedawałem jego książki w księgarniach setkami, może tysiącami. Czytelnicy byli zachwyceni. Dziś niektórzy z nich nazywają go mistrzem grafomanii. "Z kogo się śmiejecie? Z siebie się śmiejecie".

Wydaje mi się, że wydawcy już dość dawno temu nauczyli się nie podawać powodów odmowy albo ewentualnie jakieś neutralne. I takie właśnie wydarzenia, jakie prezentowane są w artykule, przyczyniły się do pewnej... ostrożności. Tym bardziej, że oceny dzieła literackiego zmieniają się czasem; dziś są negatywne, a jutro mogą być entuzjastycznie pozytywne - albo odwrotnie. Patrz:...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post