Jako osoba, która posiada umiejętność budzenia się w ciele innej osoby, która zmienia swoje ciało każdego dnia, pewnie byłabym znużona kolejną podróżą do innej osoby. Zapewne zapragnęłabym podjąć się jakiegoś wyzwania. Najpierw wyznaczyłabym sobie osobę, znanego celebrytę, który pewnie nawet nie podejrzewałby, że coś takiego jak zamiana ciał istnieje. Potem wyznaczyłabym sobie odpowiednią datę, kiedy wiedziałabym, że stanie się coś ważnego dla tej osoby. Możliwe, że pozbawiłabym wtedy tej osoby wspomnień z tego dnia, ale jestem pewna, że pewnie pomyślałaby, że zwyczajnie była w zbyt dużym stresie i zbyt dużo alkoholu wypiła tego dnia.
Dlatego mój wybór padł na Leonardo DiCaprio i dzień, w którym zdobył on Oscara. Możliwe, że to jest dość puste i trywialne życzenie, ale chciałabym poczuć ten dreszczyk emocji związany z galą rozdania Nagrody Akademii Filmowej, poznaniem tylu innych ludzi, z zobaczeniem jak wszystko wygląda zza kulis- a nie jak według oka kamery. Pewnie byłby to dzień, którego bym nigdy nie zapomniała. Czemu?
Z rana pewnie starałabym się ogolić równo brodę, co był skończyło się klęską i twarz skończyłaby się w zacięciach. Potem bym sprawdziła, co znajduje się w garderobie takiej gwiazdy, poszłabym na basen, wypiła jakiegoś drinka, pogawędziła z ludźmi, zafundowałabym sobie jakąś atrakcję- na przykład przelot helikopterem nad Hollywood, zrobiłabym sobie tatuaż, na obiad zjadłabym homara, na deser tonę pączków. Uwieńczeniem takiego dnia byłoby właśnie odebranie Oscara i impreza do rana.

Jako osoba, która posiada umiejętność budzenia się w ciele innej osoby, która zmienia swoje ciało każdego dnia, pewnie byłabym znużona kolejną podróżą do innej osoby. Zapewne zapragnęłabym podjąć się jakiegoś wyzwania. Najpierw wyznaczyłabym sobie osobę, znanego celebrytę, który pewnie nawet nie podejrzewałby, że coś takiego jak zamiana ciał istnieje. Potem wyznaczyłabym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To już 1825 dzień bez mojego ciała. Byłam już pielęgniarką, policjantem, hydraulikiem, śmieciarzem, a nawet staruszką na wakacjach w Peru. Kim będę dzisiaj, gdy otworzę oczy? Pierwsze co widzę, to ładny, czysty pokój. Właśnie dzwoni budzik. Jest 7 rano, a więc nie ma źle. Idę do łazienki i widzę, że jestem dziś kobietą w średnim wieku. W dodatku całkiem atrakcyjną. Następnie kieruję się do kuchni, jem śniadanie i przygotowuję kanapki do pracy. Wyjeżdżam do pracy. Drogę znam na pamięć. W końcu staję przed wielkim, bogatym budynkiem z napisem "Biblioteka". O super! Będzie ciekawie. Jednak nie tak wyobrażałam sobie ten zawód. Myślałam, że przebywanie w pobliżu książek będzie rajem na ziemi. Po całym dniu katalogowania, wycierania kurzu i usługiwania ludziom, po południu padam na twarz. Nie miałam nawet czasu zjeść kanapek. Przed oczami mam kolejne nazwiska, które trzeba było wyszukiwać w nieskończoność. Ludzie przychodzili, pytali, odchodzili i znowu się pojawiali, aby zapytać o coś innego. Niektórych miałam chęć rozszarpać. A ta lalunia, która fluidem zachlapała "Romea i Julię" powinna już dawno zostać wyeliminowana. Jak można być aż takim.... Dobra, nie ważne. Jutro i tak to miejsce nie będzie miało znaczenia. Jednak na przyszłość muszę pamiętać, aby być milszą/milszym dla bibliotekarek. Darzyłam ich sympatią, ale teraz także szacunkiem dla wytrwałości. Zamknę na chwilkę oczy i niech ten dzień się już skończy.

To już 1825 dzień bez mojego ciała. Byłam już pielęgniarką, policjantem, hydraulikiem, śmieciarzem, a nawet staruszką na wakacjach w Peru. Kim będę dzisiaj, gdy otworzę oczy? Pierwsze co widzę, to ładny, czysty pokój. Właśnie dzwoni budzik. Jest 7 rano, a więc nie ma źle. Idę do łazienki i widzę, że jestem dziś kobietą w średnim wieku. W dodatku całkiem atrakcyjną....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W swoim życiu chciałam być piosenkarką i śpiewać na wielkich scenach z ulubionymi artystami, aktorką i grywać z cenionymi aktorami, naukowcem i prowadzić innowacyjne badania, stewardessą i latać, zwiedzając cały glob, pisarką i tworzyć bestsellery. Ostatecznie zostałam nauczycielem biologii. Mogąc znaleźć się w skórze kogoś innego, czy wybrałabym postać, jaką pragnęłam być w dzieciństwie i gdy byłam nastolatką? Nie. Robię skok do przyszłości. Wcielam się w amerykańską astronautkę, Joanne Black. Wyruszam rakietą Apollo 117, która osiąga niebywałą prędkość z ekipą naukowców na Saturna. Do tej pory udało nam się dotrzeć na Marsa i Wenus. Znajduję się w przestrzeni kosmicznej i obserwuję różne ciała niebieskie mieniące się na ciemnym tle. Czasem światło obite odbijane zewsząd tworzy zachwycające efekty jak z barwne fale chlapnięte pędzlem malarza. Misja kończy się sukcesem, dotykam stopami kamienistej planety w stroju przystosowanym do warunków tam panujących. Zastanawiam się nad losem ludzkości uciekającej od zniszczonej Ziemi.

W swoim życiu chciałam być piosenkarką i śpiewać na wielkich scenach z ulubionymi artystami, aktorką i grywać z cenionymi aktorami, naukowcem i prowadzić innowacyjne badania, stewardessą i latać, zwiedzając cały glob, pisarką i tworzyć bestsellery. Ostatecznie zostałam nauczycielem biologii. Mogąc znaleźć się w skórze kogoś innego, czy wybrałabym postać, jaką pragnęłam być...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Otwieram oczy budząc się w dźwięku śpiewających za oknem ptaków-nic nowego, w końcu jest lato. Stawiam stopy na nie mojej podłodze. Oglądam pokój i swoje nienaturalnie duże dłonie. Biegnę do łazienki-wiedząc gdzie jest (bo wiele razy byłam w tym domu) aby zobaczyć się w lustrze-bo po prostu nie wierzę swoim przypuszczeniom. Tak. Tym razem obudziłam się w ciele mojego przyjaciela-z którym od kilku lat nie mam kontaktu, bo jego dziewczyna zwyczajnie mu go zabroniła. Pierwsza myśl-pokłócę się z nią o to! Tymczasem uśmiecham się do (nie)swojego odbicia. Włosy ma dłuższe niż pamiętam, oczy bez zmian-burzowe. Przybyło mu trochę mięśni. Myję zęby w pośpiechu, ubieram się i wybiegam z domu. Dzwoni ONA. Odbieram nerwowo bo mam jej ochotę wygarnąć, ale nie mogę tego zrobić ot tak. To byłoby dziwne. Umawiam się z nią na randkę, na której myśl chce mi się rzygać. Godzina spotkania. Jest ładna. Nie jakaś wybitnie piękna. Po prostu ładna. Rozmawiamy, staram się zachowywać jak On-w końcu doskonale Go znam. Widzę, jak patrzy na mnie/Jego i nienawidzę jej całym sercem. Jedziemy do Jego domu. Oglądamy film, który ONA wybiera. Trochę się całujemy-choć to ostatnia rzecz jakiej pragnę, na szczęście nie ma ochoty na więcej. Odprowadzam ją na przystanek autobusowy i żegnam czule. Przed snem zjadam dobrą kolację. Jeszcze zapisuję na kartce, którą kładę na biurku-"może napisz do Lotty?". Kładę się do łóżka. Nawet jeśli się nie odezwie-dobrze, że chociaż jesteś szczęśliwy... Zamykam oczy.

Otwieram oczy budząc się w dźwięku śpiewających za oknem ptaków-nic nowego, w końcu jest lato. Stawiam stopy na nie mojej podłodze. Oglądam pokój i swoje nienaturalnie duże dłonie. Biegnę do łazienki-wiedząc gdzie jest (bo wiele razy byłam w tym domu) aby zobaczyć się w lustrze-bo po prostu nie wierzę swoim przypuszczeniom. Tak. Tym razem obudziłam się w ciele mojego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Słyszę przerażający dźwięk budzika.Oszołomiona zrywam się z łużka.Rozglądam się po pokoju.Przecieram twarz uświadomiwszy sobie kim dziś będę.Byłam strażakiem,rybakiem a nawet prezenterką ale to co teraz zobaczyłąm w lustrze przeszło moje najśmielsze oczekiwania.Zmieniłam się w Królową Elżbietę.Chcąc się uspokoić,wzięłam głęboki oddech.Muszę dać z siebie wszystko.Nie mogę przecierz zniszczyć reputacji monarchi.Nagle wpadłam na świetny pomysł.Szybko wskoczyłam do łużka, sięgnęłam po dzwoneczek i zadzwoniłam.Nie minęła nawet minuta a w moich drzwiach już stał personel.Oznajmiłam że źle się czuję i dzisiaj nie będę wychodzić z komnaty.Poprosiłam o tuzin babeczek z posypką i ciekawe czasopismo.Wiem że mogłam bardziej wykożystać tę postać ale mam do królowej wielki szcunek dlatego postanowiłam nie pokazywać się publicznie.

Słyszę przerażający dźwięk budzika.Oszołomiona zrywam się z łużka.Rozglądam się po pokoju.Przecieram twarz uświadomiwszy sobie kim dziś będę.Byłam strażakiem,rybakiem a nawet prezenterką ale to co teraz zobaczyłąm w lustrze przeszło moje najśmielsze oczekiwania.Zmieniłam się w Królową Elżbietę.Chcąc się uspokoić,wzięłam głęboki oddech.Muszę dać z siebie wszystko.Nie mogę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Godzina 5:00, dzwoni budzik. Co jest? Przecież ja nie wstaję tak wcześnie. O nie!!! To nie moje ciało, to jest, ja jestem - swoim bratem?!

Zakładam sportowe ubranie, wygodne buty, włączam Endomondo i biegnę. (Za jakie grzechy?!) O dziwo przebiegłam już ponad 5 km i nawet nie jestem zbytnio zmęczona. Wracam. Biorę prysznic (dlaczego obudziłam się akurat w jego ciele?! wszystkiego wiedzieć nie musiałam...).
Na śniadanie jem omleta z dużą ilością ziaren. Nie smakuje on jak naleśnik z nutellą, ale zawsze mogło być gorzej.
Wsiadam do auta, rozkręcam radio, rozbrzmiewa jakieś łubu-dubu.
(Nie, tylko nie to! Ja nie chcę do jego pracy, Przecież nikogo tam nie znam. Jak mam udawać, że wszystko jest ok?).
Przebieram się i robię to, co inni. Wychodzę padnięta 8 godzin później. (Marzę o pysznym obiedzie i łóżku). Muszę zjadać to, co serwują jego ręce, ale nie jest źle. Mmmm filecik z piersi kurczaka, warzywka. Lubię to! (To teraz może poleżymy). Tak, kładę się i wstaję 30 minut później. (O nie! ale gdzie ty mnie już gnasz?!).
Biorę torbę sportową i ruszam na siłownię. (Że też mu się chce - jak nie bieganie, to basen, jak nie siłownia, to rower). Wracam z siłki, niektórzy na mnie dziwnie patrzyli. (Dobrze, że o nic nie pytali i że młody nie umówił się dziś ze swoją dziewczyną. Z cały szacunkiem, ale jak ja potem spojrzałabym jej w oczy?).
W końcu leżę. Chcę rano obudzić się w swoim ciele.

Godzina 6:15, dzwoni budzik. Podnoszę kołdrę, macam się. Tak, to ja! Jestem sobą! :)

Godzina 5:00, dzwoni budzik. Co jest? Przecież ja nie wstaję tak wcześnie. O nie!!! To nie moje ciało, to jest, ja jestem - swoim bratem?!

Zakładam sportowe ubranie, wygodne buty, włączam Endomondo i biegnę. (Za jakie grzechy?!) O dziwo przebiegłam już ponad 5 km i nawet nie jestem zbytnio zmęczona. Wracam. Biorę prysznic (dlaczego obudziłam się akurat w jego ciele?!...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Budzik zadzwonił o 06:30. Coś było nie tak, jaki dziś w ogóle jest dzień?
Spojrzałam w lustro i zobaczyłam... moją 7-letnią siostrę! "To chyba mi się śni" - pomyślałam. Skoro tak, to choć przez chwilę będę dzieckiem i się będę dobrze bawić - takie miałam postanowienie.
Ale cały dzień wszystko szło nie tak... Nauczyciele w szkole zadali mnóstwo pracy domowej, były dwa sprawdziany, które słabo mi poszły. Czemu te dzieciaki mają tak ciężko w szkole? Wieczorem po dniu pełnym wrażeń (niekoniecznie pozytywnych) padłam już o godzinie 19. Od tej pory będę bardziej pomagać mojej siostrze i już rozumiem jej narzekanie na szkołę... Młoda powinna mieć więcej wolnego czasu, a nie tylko lekcje, nauka i obowiązki.
Jak dobrze być sobą!

Budzik zadzwonił o 06:30. Coś było nie tak, jaki dziś w ogóle jest dzień?
Spojrzałam w lustro i zobaczyłam... moją 7-letnią siostrę! "To chyba mi się śni" - pomyślałam. Skoro tak, to choć przez chwilę będę dzieckiem i się będę dobrze bawić - takie miałam postanowienie.
Ale cały dzień wszystko szło nie tak... Nauczyciele w szkole zadali mnóstwo pracy domowej, były dwa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

MAM PENISA!!!

Dramat!

Przez całe życie biadoliłam, że "faceci mają lepiej", bo "ani okresu,ani golenia nóg, ani zakładania stanika z druciorami, które wrzynają się w ciało, ani makijażu"...
A dziś budzę się z długaśnymi, kręconymi kłakami na nogach, rękach, kurka wodna! - na całym ciele i, o zgrozo, z dyndającym sprzętem między kończynami dolnymi. Jak to się nosi?!?! Układa i przyklepuje, zarzuca, zawija? Dajcie mi proszę instrukcję obsługi, bo jest 7:00 rano a ja już mam skok ciśnienia i nerwy w strzępkach. Ciało męskie, ale umysł - a jakże - typowo kobiecy. Kiedy pierwszy szok, nazwijmy go roboczo "klejnotowym", zostaje jako tako opanowany nadchodzi kolejny... Nogi, pachy i bikini - no stress, ale golić twarz?!?!? 3:0 dla maszynki do golenia, poharatany policzek i takie mocno newralgiczne miejsce pod nosem. Już teraz wiem, dlaczego mężczyźni tak ochoczo godzą się na modę "na drwala"... a za 30 minut wiedziałam jeszcze bardziej dlaczego... na szyi powyskakiwało mi mnóstwo swędzaco-bolących czerwonych krosteczek "pogoleniowych". Smarować to czymś? Pudrować?

Dyndajace klejnoty żyjące własnym rytmem, porysowana twarz, swędzącą szyja, włochy na całym ciele - nawet na plecach... Sorry-Gregory, ale biorę PMS, skoki hormonalne, menopauzę i druciane staniki w pełnej okazałości, ale weźcie ode mnie to męskie cielsko!

MAM PENISA!!!

Dramat!

Przez całe życie biadoliłam, że "faceci mają lepiej", bo "ani okresu,ani golenia nóg, ani zakładania stanika z druciorami, które wrzynają się w ciało, ani makijażu"...
A dziś budzę się z długaśnymi, kręconymi kłakami na nogach, rękach, kurka wodna! - na całym ciele i, o zgrozo, z dyndającym sprzętem między kończynami dolnymi. Jak to się nosi?!?!...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

MAM PENISA!!!

Dramat!

Przez całe życie biadoliłam, że "faceci mają lepiej", bo "ani okresu,ani golenia nóg, ani zakładania stanika z druciorami, które wrzynają się w ciało, ani makijażu"...
A dziś budzę się z długaśnymi, kręconymi kłakami na nogach, rękach, kurka wodna! - na całym ciele i, o zgrozo, z dyndającym sprzętem między kończynami dolnymi. Jak to się nosi?!?! Układa i przyklepuje, zarzuca, zawija? Dajcie mi proszę instrukcję obsługi, bo jest 7:00 rano a ja już mam skok ciśnienia i nerwy w strzępkach. Ciało męskie, ale umysł - a jakże - typowo kobiecy. Kiedy pierwszy szok, nazwijmy go roboczo "klejnotowym", zostaje jako tako opanowany nadchodzi kolejny... Nogi, pachy i bikini - no stress, ale golić twarz?!?!? 3:0 dla maszynki do golenia, poharatany policzek i takie mocno newralgiczne miejsce pod nosem. Już teraz wiem, dlaczego mężczyźni tak ochoczo godzą się na modę "na drwala"... a za 30 minut wiedziałam jeszcze bardziej dlaczego... na szyi powyskakiwało mi mnóstwo swędzaco-bolących czerwonych krosteczek "pogoleniowych". Smarować to czymś? Pudrować?

Dyndajace klejnoty żyjące własnym rytmem, porysowana twarz, swędzącą szyja, włochy na całym ciele - nawet na plecach... Sorry-Gregory, ale biorę PMS, skoki hormonalne, menopauzę i druciane staniki w pełnej okazałości, ale weźcie ode mnie to męskie cielsko!

MAM PENISA!!!

Dramat!

Przez całe życie biadoliłam, że "faceci mają lepiej", bo "ani okresu,ani golenia nóg, ani zakładania stanika z druciorami, które wrzynają się w ciało, ani makijażu"...
A dziś budzę się z długaśnymi, kręconymi kłakami na nogach, rękach, kurka wodna! - na całym ciele i, o zgrozo, z dyndającym sprzętem między kończynami dolnymi. Jak to się nosi?!?!...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Coś jest nie tak. To nie jest mój pokój! Wyskakuję z obcego łóżka jak oparzona. Rozglądam się nerwowo, bo może to jakiś żart. Próbuję przypomnieć sobie ostatni wieczór. Pamiętam, że była impreza. Impreza, która odrobinę wymknęła się spod kontroli. Jeśli można tak nazwać przyjazd policji i płukanie żołądka połowie imprezowiczów. Jestem zszokowana, bo wszystko pamiętam. Oprócz tego, co było potem. Czy to możliwe, że wylądowałam w łóżku z obcym facetem? W pokoju nie ma śladów męskiej obecności. W ogóle nie ma śladów niczego. Tylko materac i pościel. Jakby ktoś nie chciał zwracać na siebie uwagi.
Znajduję łazienkę. Odskakuję jak oparzona od lustra, w którym miga mi twarz mężczyzny. Odwracam się, ale za mną nie ma nikogo, tylko zasłonięty zasłoną prysznic. Płytki wokół są lepkie. Jeszcze raz patrzę w lustro, a serce bije mi jak oszalałe. To ja. Ja jestem tym mężczyzną. Oddycham spokojnie. To normalne. Przecież przechodzę przez to codziennie. Jednak tym razem czuję niepokój.
Pod wpływem impulsu odwracam się i podchodzę do zasłony prysznica. Moje stopy mokną. To nie woda. Czy woda jest czerwona? Moja dłoń, a raczej łapa obcego faceta, drży. Szybkim ruchem odsuwam materiał. Z mojego gardła wydobywa się zwierzęcy ryk. Kobieta. Z poderżniętym gardłem. Mnóstwo krwi. W tym samym momencie dzieje się kilka rzeczy naraz. Upadam na kolana, szyba rozpryskuje się na tysiące kawałeczków, a do łazienki wpadają umundurowani antyterroryści z bronią w rękach. Dzisiaj jestem mordercą.

Coś jest nie tak. To nie jest mój pokój! Wyskakuję z obcego łóżka jak oparzona. Rozglądam się nerwowo, bo może to jakiś żart. Próbuję przypomnieć sobie ostatni wieczór. Pamiętam, że była impreza. Impreza, która odrobinę wymknęła się spod kontroli. Jeśli można tak nazwać przyjazd policji i płukanie żołądka połowie imprezowiczów. Jestem zszokowana, bo wszystko pamiętam....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej