Patrzył kątem oka jak jego siostra się oddala. Nie mieli nawet czasu się pożegnać, mógł tylko przyglądać się jej sylwetce zniekształconej przez oddzielającą ich mętną szybę; czuł jak serce bije w takt jej kroków, głowę wypełniał strach.
- Nie! – krzyknął, gdy istota chciała odwrócić się w jej stronę. – Patrz na mnie!
Tak zrobiła, nieświadomie bądź świadomie, Daniel nie miał pewności.
Za nią znajdował się portal, dzięki czemu laboratoryjne pomieszczenie zdawało się nie mieć granic, chłopak nie potrafił pozbyć się wrażenia, że stoi NA KRAWĘDZI MROKU – nie było tam nic poza ciemnymi sylwetkami drzew, krwistoczerwonym niebem i trawiącym wszystko ogniem. Nie miał wątpliwości, że to zasługa istoty stojącej przed nim, bo byłą równie żywa i rozedrgana jak tamte płomienie.
Daniel nie chciał, aby jego dom też spłonął.
Wyciągnął dłoń i zrobił krok do przodu, przestępując nad ciałem swojego kolegi – istota cofnęła się jak zahipnotyzowana. Tylko jego słuchała, inni ludzie ją denerwowali, w tym i siostra Daniela; dlatego ją odesłał.
I dlatego został.

Patrzył kątem oka jak jego siostra się oddala. Nie mieli nawet czasu się pożegnać, mógł tylko przyglądać się jej sylwetce zniekształconej przez oddzielającą ich mętną szybę; czuł jak serce bije w takt jej kroków, głowę wypełniał strach.
- Nie! – krzyknął, gdy istota chciała odwrócić się w jej stronę. – Patrz na mnie!
Tak zrobiła, nieświadomie bądź świadomie, Daniel nie miał...

Synku mój drogi,
kiedy zagościsz w nasze progi?
Niedługo przylecą bociany,
może wtedy odwiedzisz mnie kochany.
Pocieszysz matkę starą ,
podzielisz się radością, młodością.

Codziennie NA KRAWĘDZI MROKU już swój wózek pchałam,
ale wiem, że dobrze zainwestowałam.
Każdy metr czystej podłogi ,
odbił się blaskiem na tobie.
Mam ciebie jednego, ale jak wyuczonego.

Synku mój drogi,
kiedy już zagościsz w nasze progi,
powiem Ci o swej dumie kochany,
tylko niech już przylecą bociany.

Synku mój drogi,
kiedy zagościsz w nasze progi?
Niedługo przylecą bociany,
może wtedy odwiedzisz mnie kochany.
Pocieszysz matkę starą ,
podzielisz się radością, młodością.

Codziennie NA KRAWĘDZI MROKU już swój wózek pchałam,
ale wiem, że dobrze zainwestowałam.
Każdy metr czystej podłogi ,
odbił się blaskiem na tobie.
Mam ciebie jednego, ale jak wyuczonego.

Synku...

Proszę Cię nie idź tam, zostań ze mną i ułóż sobie życie na nowo, możemy przecież jeszcze wszystko zmienić i być szczęśliwi razem- to były ostatnie słowa które od niej usłyszałem gdy stałem NA KRAWĘDZI MROKU którą to dane było mi przekroczyć. Muszę iść, muszę iść dalej choć jest coraz ciężej, w każdej sekundzie mrok opanowuje coraz większą część i tak już resztek jasnego świata który znałem, świata w którym jest moja Misha, piękna niebieskooka, jedyna dla której warto walczyć o los tej cywilizacji.
Miejsce w którym teraz się znajduje jest kolebką zła, mroku i wszystkiego co sprawia cierpienie, na próżno tu szukać promieni słonecznych, zielonych drzew czy błękitnych strumieni. Wszędzie wokół rozpościera się gęsta mgła okalająca ciemnogranatowe ciernie, obumarłe nagie drzewa oraz resztki upadłych zabudowań pozostawionych przez mój lud. Idź, musisz iść dalej!
Z każdym krokiem czuję że coraz mniej woli życia pozostaje w moim ciele, lecz ostatnią ostoją jest ona... dla niej muszę to zrobić.

Proszę Cię nie idź tam, zostań ze mną i ułóż sobie życie na nowo, możemy przecież jeszcze wszystko zmienić i być szczęśliwi razem- to były ostatnie słowa które od niej usłyszałem gdy stałem NA KRAWĘDZI MROKU którą to dane było mi przekroczyć. Muszę iść, muszę iść dalej choć jest coraz ciężej, w każdej sekundzie mrok opanowuje coraz większą część i tak już resztek jasnego...

To miał być romantyczny wyjazd za granicę. Alice i James byli parą od prawie 4 lat. Z okazji kolejnej rocznicy związku, James postanowił zabrać swoją ukochaną na podróż z jej snów. Od dziecka, kobieta marzyła o tym, by zobaczyć zorzę polarną, dlatego też pomysłem mężczyzny było zabranie Alice do Norwegii. Nie było to proste zadanie, ponieważ po wypadku samochodowym, James nie mógł dłużej być chirurgiem, jednak sumienne gromadzenie oszczędności opłaciło się. Na 2 dni przed planowanym lotem, James przygotował w domu kolację składającą się z ulubionych potraw Alice-tarty łososiowej i deseru budyniowo-truskawkowego. Po skonsumowaniu, mężczyzna zza swoich pleców wyjął białą kopertę, którą wręczył swojej ukochanej. Kobieta niepewnie chwyciła kopertę w której znajdowały się bilety na samolot. Po ich ujrzeniu, Alice uroniła łzę szczęścia i ucałowała swojego chłopaka. Kolejnego dnia zaczęli pakować walizki i szykować aparat fotograficzny, aby jak najlepiej uchwycić piękno zorzy.
W sobotni poranek, spakowali bagaże do samochodu i ruszyli w kierunku lotniska. Gdy dotarli do Norwegii, wsiedli w pociąg i udali się do hotelu. Zostawili bagaże i wybrali się na spacer po fiordach. Wieczorem wybrali się na punkt widokowy, aby móc podziwiać magiczne zjawisko. Jednak podróż nie była jedyną niespodzianką, jaką przygotował James dla swojej ukochanej. PO zrobieniu profesjonalnych zdjęć i mniej profesjonalnych selfie na tle zorzy, Jamez uklęknął i wyjął czerwone pudełeczko z błyszczącym pierścionkiem.
-Alice, spędziłem z tobą najwspanialsze 4 lata. Nie wyobrażam sobie, by obok mojego boku znajdowała się inna kobieta oprócz ciebie. Każdego poranka obdarzasz mnie najpiękniejszym uśmiechem, który sprawia, że wiem po co żyję. Chciałbym móc patrzeć na ten uśmiech do końca swoich dni. Wyjdziesz za mnie?- rzekł ze wzruszeniem w głosie James.
-Tak-powiedziała wśród łez wzruszenia Alice do swojego ukochanego.
James założył pierścionek na palec swojej ukochanej, wziął ją w ramiona i namiętnie pocałował. Jednak ta romantyczna chwila została przerwana przez dziwny szelest dochodzący zza pleców zakochanych. NA KRAWĘDZI MROKU stał mężczyzna z dziwnym narzędziem w ręku. Para próbowała dyskretnie się oddalić, jednak z każdym ich krokiem w tył, nieznajomy robił dwa w przód. Gdy wyszedł z mroku, zobaczyli, że w ręku trzyma kij bejsbolowy. Gdy odwrócili się, aby uciec dojrzeli w oddali kolejnych zamaskowanych mężczyzn, którzy się do nich zbliżali. Wtedy James szepnął do Alice:
-Podejdę do nich i sprowokuję ich, aby mnie zaatakowali. Gdy się do mnie zbliżą i mnie zaatakują masz uciekać. Kocham cię i nie mogę pozwolić by stała się tobie krzywda.
-Nie zostawię cię. Jak ty to sobie wyobrażasz. Jesteś moim narzeczonym.-odrzekła Alice
-Po prostu biegnij, wezwij pomoc i nie martw się o mnie. Kocham cię.
James podbiegł do napastników i uderzył pierwszego z nich. Wtedy reszta zaczęła okładać mężczyznę. W tym czasie Alice odbiegła od miejsca zdarzenia, wyciągnęła telefon i wezwała policję, która pojawiła się po 10 minutach. Gdy Alcie wraz z policjantami udała się na miejsce zdarzenia, zobaczyła czerwone plamy, prowadzące na skraj lasu. Pobiegła w tamtą stronę i zobaczyła nieprzytomnego Jamesa leżącego pod jednym z drzew. Natychmiast przetransportowano mężczyznę do szpitala. Po 5 godzinnej operacji, lekarz oznajmił Alice, że niestety nie udało się uratować oka Jamesa, a rehabilitacja po złamaniu nogi i ręki potrwa kilka miesięcy. Pomimo tak okropnych wieści Alice w głębi serca poczuła ulgę. Jej ukochany będzie żył. Jego ogromne poświęcenie przekonało ją jeszcze bardziej, że jest to mężczyzna z którym będzie w zdrowiu i w chorobie, dopóki śmierć ich nie rozłączy.

To miał być romantyczny wyjazd za granicę. Alice i James byli parą od prawie 4 lat. Z okazji kolejnej rocznicy związku, James postanowił zabrać swoją ukochaną na podróż z jej snów. Od dziecka, kobieta marzyła o tym, by zobaczyć zorzę polarną, dlatego też pomysłem mężczyzny było zabranie Alice do Norwegii. Nie było to proste zadanie, ponieważ po wypadku samochodowym, James...

Ja i John staliśmy NA KRAWĘDZI MROKU, czyli krainy z której pragneliśmy najbardziej uciec. Przed nami nie było nic, żadnego logicznego powodu byśmy opuścili ziemię, na której zostaliśmy wychowani. Wzięłam mojego przyjaciela za rękę i uśmiechnęłam się pocieszająco. Miałam cichą nadzieję, że nie widzi w moich oczach wątpliwości. Nie mieliśmy wyboru, pozostało nam jedynie zrobić krok naprzód. Z mojego boku płynęła krew barwiąc brudne i zniszczone ubranie na jeszcze ciemniejszy kolor. Wiedziałam, że bez szybkiej pomocy lekarskiej nie przeżyję najbliższej nocy. Zrobiłam co musiałam, uratowałam Johna z więzienia i dałam mu szansę na lepsze życie. Za nami rozległ się odgłos biegnących strażników i nim John się zorientował w sytuacji zrzuciłam go z krawędzi wierząc, że nie zginie. Obróciłam się do biegnących ku mnie strażnikom i strzeliłam ostatnim nabojem.

Ja i John staliśmy NA KRAWĘDZI MROKU, czyli krainy z której pragneliśmy najbardziej uciec. Przed nami nie było nic, żadnego logicznego powodu byśmy opuścili ziemię, na której zostaliśmy wychowani. Wzięłam mojego przyjaciela za rękę i uśmiechnęłam się pocieszająco. Miałam cichą nadzieję, że nie widzi w moich oczach wątpliwości. Nie mieliśmy wyboru, pozostało nam jedynie...

-To ja to zrobiłem, ja go zabiłem. - przyznaję się policji do zamordowania groźnego gangstera, chociaż wcale tego nie zrobiłem. A wszystko przez jeden głupi błąd 5 lat temu.
Miałem wtedy 35lat. Czułem i zachowywałem się jak młody bóg. Lubiłem imprezy i zabawę. Tamtej nocy wracałem z jednej z imprez do domu samochodem, oczywiście pijany. Niewiele pamiętam z tego wieczoru, dobrze zapamiętałem tylko uderzenie o moje auto. Potrąciłem kogoś, nawet się nie zatrzymałem żeby zobaczyć co się stało. Uciekłem. Samochód schowałem do garażu, a że lubiłem majsterkować sam wymieniłem szybę i rozbity reflektor tak by nie narażać się na aresztowanie. W lokalnej prasie przeczytałem, że ten człowiek zmarł, bo nikt nie udzielił mu pomocy.
Ja starałem się żyć dalej jak gdyby nigdy nic. Na początku nawet mi się udawało ale w końcu dopadły mnie wyrzuty sumienia i nie pozwalały normalnie funkcjonować. Stanąłem NA KRAWĘDZI MROKU. Nie umiałem już normalnie fukcjonować. Postanowiłem odkupić swoje winy. Dowiedziałem się jak najwięcej o mężczyźnie, który przez ze mnie zmarł. To czego się dowiedziałem sprawiło, że moje sumienie zaczęło mnie gryźć jeszcze bardziej.
Zostawił żonę, która była w ciąży. Przez śmierć męża wpadła w kłopoty, nie mogła spłacić kredytu i zaciągnęła pożyczkę u podejrzanych osób.
To ona go zabiła, na moich oczach. Kazałem jej szybko uciekać i do niczego się nie przyznawać. Musi to zrobić dla swojej małej córeczki, bo tylko ona jej została.
Chociaż w ten sposób odpokutuje swoją winę poświęcając się dla niej.

-To ja to zrobiłem, ja go zabiłem. - przyznaję się policji do zamordowania groźnego gangstera, chociaż wcale tego nie zrobiłem. A wszystko przez jeden głupi błąd 5 lat temu.
Miałem wtedy 35lat. Czułem i zachowywałem się jak młody bóg. Lubiłem imprezy i zabawę. Tamtej nocy wracałem z jednej z imprez do domu samochodem, oczywiście pijany. Niewiele pamiętam z tego wieczoru,...

To wydarzyło się rok temu, gdy wraz ze starszą siostrą znalazłyśmy się NA KRAWĘDZI MROKU. Nasza rodzina narobiła sobie problemów tam gdzie nie trzeba. Ojciec zadłużył się u niebezpiecznego człowieka, który władał naszą okolicą. Pamiętam jak dziś, dzień, w którym go spotkałam.
- Trzy dni, inaczej starsza z twoich córek będzie moja. Przyślę któregoś z moich ludzi po dług, albo dziewczynę.
To był wyrok dla Natalii. Wiedzieliśmy że oznaczało to pracę w burdelu, albo bycie zabawką któregoś z jego ludzi.
Trzy dni minęło jak z bicza strzelił, a pieniędzy nadal nie było.
Słyszałam płacz siostry i widziałam jak gładzi się po płaskim wciąż brzuchu. Natalka była w trzecim miesiącu ciąży. Planowała przyszłość z fajnym facetem. Miała zostać matką i żoną. Była dobra, kochana i piękna. Nie mogłam pozwolić, by błędy ojca zmarnowały jej życie.
Nadeszła ta chwila. Sama podeszłam do gangstera, który podjechał po Natkę. Sama zaproponowałam, że pójdę z nimi z własnej woli, byle oszczędzili moja siostrę. Sama stanęłam NA KRAWĘDZI MROKU.
Jadąc do domu mojego oprawcy, cieszyłam się, że ratuję młodą rodzinę poświęcając siebie...
Pamiętam też pełen rozbawienia wzrok Dariusza, gdy na drżących nogach stanęłam w jego salonie pogodzona z losem. Jego dłoń delikatnie odgarnęła kosmyk włosów za moje ucho. Teraz cieszę się z tego co zrobiłam. Choć oddałam swą przyszłość i wolność w ręce Mroku, ten okazał się nie być wobec mnie taki okrutny. Nauczyłam się z nim żyć i stałam się jego częścią...

To wydarzyło się rok temu, gdy wraz ze starszą siostrą znalazłyśmy się NA KRAWĘDZI MROKU. Nasza rodzina narobiła sobie problemów tam gdzie nie trzeba. Ojciec zadłużył się u niebezpiecznego człowieka, który władał naszą okolicą. Pamiętam jak dziś, dzień, w którym go spotkałam.
- Trzy dni, inaczej starsza z twoich córek będzie moja. Przyślę któregoś z moich ludzi po dług,...

Była jedna z tych nocy, gdy demony i potwory budzą się i pukają wprost do drzwi duszy, z rozbitej szyby w budzącym przerażenie korytarzu wchodzi cień drzewa, a odgłos wiatru nie daje spać, być na KRAWĘDZI MROKU, połączyć się z mrokiem. Mrok, potwór, demon nazwa nie miała znaczenia była tylko całość, splecione dwa byty mrok z ciałem. Jedno silniejsze od drugiego. Ogarniające całe ciało uczucie i odgłos budzący skostniałe dawno serce, dźwięk rozproszajacy mrok dawno zapomnianego, ciemnego korytarza. Jedno wyraziste słowo dla serca, przepędzające mrok zaklętej duszy. - istniałaś. Mrok rozproszył się, a dusza odleciała spokojna i cicha. Jedno tylko jeszcze słowo płynące wraz z kierunkiem wiatru, krótkie dziękuję

Była jedna z tych nocy, gdy demony i potwory budzą się i pukają wprost do drzwi duszy, z rozbitej szyby w budzącym przerażenie korytarzu wchodzi cień drzewa, a odgłos wiatru nie daje spać, być na KRAWĘDZI MROKU, połączyć się z mrokiem. Mrok, potwór, demon nazwa nie miała znaczenia była tylko całość, splecione dwa byty mrok z ciałem. Jedno silniejsze od drugiego. Ogarniające...

Joanna była w klasie maturalnej, kiedy okazało się, że spodziewa się dziecka.
Spokojne słowa lekarza potraktowała jak wyrok. W jednej chwili jej plany i marzenia legły w gruzach.
Przez kilka tygodni żyła NA KRAWĘDZI MROKU. Zastanawiała się czy nie skończyć ze sobą. Chodziło jej też po głowie usunięcie ciąży.
W końcu podjęła decyzję – urodzi dziecko i odda je do adopcji. Nie chciała go. Nie chciała pamiętać jego ojca. Wybrała mniejsze zło.
Przez resztę ciąży żyła jakby nigdy nic. Skończyła szkołę, zdała maturę, złożyła dokumenty aplikacyjne na studia. Zawsze marzyła o psychologii. To normalne – ludzie, którzy mają problem ze sobą, chcą zostać psychologami i pomagać innym. Ona też chciała.
Urodziła piętnastego sierpnia - w Matki Boskiej Zielnej, a gdyby nie zioło, to w ogóle nie byłaby w ciąży.
Kiedy wzięła małą w ramiona poczuła, że ją kocha.
„Nie, to niemożliwe. Przecież ja nie potrafię kochać. Przecież przez dziewięć miesięcy zaprzeczałam sama przed sobą, że spodziewam się dziecka.” – myśli galopowały w jej głowie.
I kolejna myśl, niczym błyskawica, przemknęła jej przez głowę - „Marysia. Tak właśnie dam jej na imię”.
Zrezygnowała z marzeń o studiach. Poszła do pracy, zajęła się córką.
Kiedy mała podrosła i mogła ją oddać do żłobka, Joanna zaczęła studiować zaocznie. Cały czas pracowała w markecie – wykładała towar, żeby było ją stać na utrzymanie siebie i córki.
Po pięciu latach została psychologiem. Pracuje z młodocianymi matkami. Jest dobra w tym, co robi.
Marysia wiele ją nauczyła.

Joanna była w klasie maturalnej, kiedy okazało się, że spodziewa się dziecka.
Spokojne słowa lekarza potraktowała jak wyrok. W jednej chwili jej plany i marzenia legły w gruzach.
Przez kilka tygodni żyła NA KRAWĘDZI MROKU. Zastanawiała się czy nie skończyć ze sobą. Chodziło jej też po głowie usunięcie ciąży.
W końcu podjęła decyzję – urodzi dziecko i odda je do adopcji. Nie...

Przez miesiące trzymałam
w łonie
dziecko obleśnego potwora,
łajdaka i gnoja.
Zostałam zgwałcona.
Beznamiętnie porzucona
pośród nocy cieni
gdy zło otwiera
są krwiożerczą paszczę
na bezbronnych ludzi.
Na łaskę stron walczących
wydana w bezkres wojen
pomiędzy dobrem a złem
wolnością a zgubą.
W umyśle jawią się
głosy zjaw wszelkich.
Won, przecz diable,
paskudztwo niemyte.
Aniele unieś śnieżnobiałe
skrzydła i wzleć proszę.
Żaden z tych majaków
nie poruszył się w cieniu.
Nikt nie pomógł
nikt nie wsparł.
Umarłam NA KRAWĘDZI
MROKU rodząc dziecię
którego nie chciałam.

Przez miesiące trzymałam
w łonie
dziecko obleśnego potwora,
łajdaka i gnoja.
Zostałam zgwałcona.
Beznamiętnie porzucona
pośród nocy cieni
gdy zło otwiera
są krwiożerczą paszczę
na bezbronnych ludzi.
Na łaskę stron walczących
wydana w bezkres wojen
pomiędzy dobrem a złem
wolnością a zgubą.
W umyśle jawią się
głosy zjaw wszelkich.
Won, przecz diable,
paskudztwo niemyte.
...