Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Damian
CatAnne
Arecki
Pat
Ewelina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Damian
CatAnne
Arecki
Pat
Ewelina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Marek to na pierwszy rzut oka zwyczajny młody człowiek. Studiował medycynę, później odbywał staż i praktykę by w końcu zostać upragnionym lekarzem. Poświęcił wiele godzin na naukę ale w końcu udało mu się osiągnąć cel. Ale Marek miał również pewną tajemnicę o której bardzo chciał zapomnieć i prawie mu się to udało do czasu otrzynania pewnej wiadomiści.
"BĘDZIESZ NA TO PATRZYŁ" było napisane na małej karteczce papieru.
"poniesiesz karę", "odpowiesz za wszystkie swoje błędy" brzmiały kolejne wiadomości.
Marek był przerażony. Kiedyś zrobił straszną rzecz. Na mało uczęszczanej drodze najechał na wypadek. Poszkodowana była młoda kobieta i jej kilkuletnia córeczka. Wystarszył się i uciekł z miejsca wypadku, chociaż kobieta błagała go o pomoc. Później przeczytał w gazecie, że dziecko zmarło. Miał straszne wyrzuty sumienia, ale je zagłuszał.
Marek był perwny, że to ta młoda kobieta go odnalazła i postanowiła się zemścić za to, że im nie pomógł.

Marek to na pierwszy rzut oka zwyczajny młody człowiek. Studiował medycynę, później odbywał staż i praktykę by w końcu zostać upragnionym lekarzem. Poświęcił wiele godzin na naukę ale w końcu udało mu się osiągnąć cel. Ale Marek miał również pewną tajemnicę o której bardzo chciał zapomnieć i prawie mu się to udało do czasu otrzynania pewnej wiadomiści.
"BĘDZIESZ NA TO...

Drogi M.
Nie zliczę łez, które wylałam z Twojego powodu. Nie zliczę upokorzeń, których doświadczyłam przez Ciebie. Nie zliczę zniszczonych marzeń, które potłukłeś w drobny mak. Minęło kilka lat, ale to wciąż boli. Nie tak łatwo pozbierać się po takich krzywdach.
Ale wiesz co? Twoja córeczka idzie w tym roku do mojego przedszkola. Twoja ukochana dziewczynka będzie od przyszłego tygodnia pod moimi skrzydłami.
Obiecuję Ci, że odpowiednio sią nią zaopiekuję - a Ty BĘDZIESZ NA TO PATRZYŁ.
Twoja Laura

Drogi M.
Nie zliczę łez, które wylałam z Twojego powodu. Nie zliczę upokorzeń, których doświadczyłam przez Ciebie. Nie zliczę zniszczonych marzeń, które potłukłeś w drobny mak. Minęło kilka lat, ale to wciąż boli. Nie tak łatwo pozbierać się po takich krzywdach.
Ale wiesz co? Twoja córeczka idzie w tym roku do mojego przedszkola. Twoja ukochana dziewczynka będzie od...

Wiecznie mu źle.

Że niby wszystko robię źle?

Bo zupa za słona?

Że tylko w domu siedzę?

I nic nie potrafię?

I te wieczne uwagi, że zamiast rozmiaru 36 noszę 42.

Co za dupek.

Jeszcze tego pożałuje.

Te wszystkie myśli od kilku tygodni pojawiały się w głowie Moniki. Wreszcie powiedziała sobie dość i postanowiła złożyć papiery rozwodowe. “BĘDZIESZ NA TO PATRZYŁ” - stwierdziła żądna zemsty. Jak powiedziała, tak zrobiła. Jeszcze tego samego dnia zapisała się na siłownie, a zamiast wykupywać dietę pudełkową, postanowiła, że lekko udoskonali swoją kuchnię. Założyła również Instagrama, by ukazywać swoją metamorfozę od kury domowej do hmmm no właśnie kogo. Rok później poznała odpowiedź. Jej profil cieszył się takim powodzeniem, że nie dość, że zarobiła na nim na tyle dużo, by kupić wymarzone mieszkanie nad morzem to jeszcze dostała propozycje napisania książki motywacyjnej. Od kury domowej stała się seksowną bizneswoman. A ex-mąż - no cóź, przybył mu piwny brzuch i prosił Monikę o wybaczenie. Było już niestety za późno, bo ona znalazła swojego wymarzonego księcia z bajki. I to zaraz na początku swojej metamorfozy, który ją akceptował taką jaka jest.

Wiecznie mu źle.

Że niby wszystko robię źle?

Bo zupa za słona?

Że tylko w domu siedzę?

I nic nie potrafię?

I te wieczne uwagi, że zamiast rozmiaru 36 noszę 42.

Co za dupek.

Jeszcze tego pożałuje.

Te wszystkie myśli od kilku tygodni pojawiały się w głowie Moniki. Wreszcie powiedziała sobie dość i postanowiła złożyć papiery rozwodowe. “BĘDZIESZ NA TO...

Dlaczego przez 10 lat próbowałeś zniszczyć moje życie? - zapytała Karolina z delikatnością Piotra.
Wiesz, co nie wiem czemu mnie odbierasz w ten sposób,ale jeśli chcesz poczuć to naprawdę to mogę Ci udowodnić na czym polega prawdziwa zemsta- odpowiedział ze złością, która pojawiła się w jego niewinnym i smutnym spojrzeniu.
Chcesz ukazać mi prawdę, która jest kłamstwem noszoną w moim sercu. - ujęła swoje słowa spokojnie, ale ze złością w tonie głosu.
Karolino spróbuj mnie zrozumieć. Prawda ujrzy swoje światło dzienne, a nawet słodycz, która może jest pojęta jako tymczasowa zemsta. Owszem musiałem, ale nie chciałem tego robić. Twoja Matka kazała mi to zrobić, gdyż nie pojmowała,że byłaś traktowana lepiej przez własnego ojca. Miłowałem Cię, a chwilami nie nawidziłem za to, że pojawiłaś się w moim życiu. Zamilkł na chwilę.
Zemsta będzie słodka Piotrze, nienawidzę Cię, ale wolę wiedzieć prawdę niż żyć w kłamstwie i piekle przez Ciebie mi zgotowanym - powiedziała to mając łzy w oczach.
Odeszła. Zraniona z nienawiścią do niego oczekując,że kiedyś ich drogi się zejdą i to ona będzie tutaj królową zemsty.

Dlaczego przez 10 lat próbowałeś zniszczyć moje życie? - zapytała Karolina z delikatnością Piotra.
Wiesz, co nie wiem czemu mnie odbierasz w ten sposób,ale jeśli chcesz poczuć to naprawdę to mogę Ci udowodnić na czym polega prawdziwa zemsta- odpowiedział ze złością, która pojawiła się w jego niewinnym i smutnym spojrzeniu.
Chcesz ukazać mi prawdę, która jest kłamstwem...

- Czyż Ty rozum postradał?! – złapałem się za głowę, z niedowierzaniem wpatrując się w mojego przyjaciela Sebastiana. - Człowieku, matka Cię nie uczyła, żebyś mierzył siły na zamiary?
- A Ciebie, że do odważnych świat należy? - zripostował. - Co się tak pieklisz, nie o Twoją karierę tu chodzi.
Dobry humor emanował z każdej komórki jego ciała i choć chciałem się cieszyć razem z nim, ciężko było mi podzielić ten optymizm. W wyobraźni już widziałem nagłówek w gazecie. „Komedia w wydaniu Pychalskiego – dramat”.
- Po prostu martwię się o ciebie – przyznałem szczerze. - Jesteś pewien, że to dobra decyzja? To ogromne przedsięwzięcie.
Sebastian, z wykształcenia i zamiłowania reżyser teatralny, do tej pory zajmował się głównie tworzeniem skeczy i kabaretów oraz pomocy w przedstawieniach szkolnych. Choć ceniony w środowisku, nie czuł spełnienia.
- Wiem o tym i z tego powodu się zgodziłem. Nie mogę już dłużej reżyserować tych kretyńskich gagów. Stary, to „Zemsta” Fredry, chyba rozumiesz, że to właśnie to, na co czekałem! Sam dyrektor Teatru Narodowego do mnie zadzwonił z tą propozycją. To niepowtarzalna okazja!
Rozumiałem jego powody, naprawdę. Może niepotrzebnie się tak martwiłem? Był przecież rewelacyjny w swoich fachu. Spróbowałem nabrać dystansu i zdobyć się na nieco więcej optymizmu:
- Sorry, Seba, za mój sceptycyzm. Masz rację, zasłużyłeś na to i na pewno świetnie sobie poradzisz.
- Tak, lepiej! Załatwię ci najlepszą miejscówkę. BĘDZIESZ NA TO PATRZYŁ i zwijał się ze śmiechu.

- Czyż Ty rozum postradał?! – złapałem się za głowę, z niedowierzaniem wpatrując się w mojego przyjaciela Sebastiana. - Człowieku, matka Cię nie uczyła, żebyś mierzył siły na zamiary?
- A Ciebie, że do odważnych świat należy? - zripostował. - Co się tak pieklisz, nie o Twoją karierę tu chodzi.
Dobry humor emanował z każdej komórki jego ciała i choć chciałem się cieszyć...

Nigdy nie zdawał sobie sprawy, że dotyk lufy na skórze jest taki zimny, ale wydarzenia ostatnich dni nie mieściły się w żadnych ramach, więc teraz nic nie powinno go dziwić.
Nie chciał jej zabić. To był nieszczęśliwy wypadek. Samochód nie miał wybuchnąć, a tylko wypaść z drogi. Stary jak świat numer z uszkodzonym hamulcem miał być planem idealnym... Zrobił to, bo musiał chronić swoją żonę i syna. Na pewno by ich szantażowała. A to nie była ich wojna. Od dawna wiedział, że interesy z tamtą rodziną nie wyjdą mu na dobre. Ale kiedy sytuacja aż tak się skomplikowała? To wszystko zresztą nie miało teraz znaczenia. Żałował, ale czy to coś zmieniało? Czuł, że za chwilę umrze. Klęczał na zimnej posadzce, a lufa wciskała mu się w skroń. Niespokojny palec spoczywał na spuście. Napastnik przemówił:
- Nigdy nie wybaczę ci tego co zrobiłeś. Jesteś śmieciem. Moja żona... Ona ci ufała! A ty ją... - głos zadrżał, ale po chwili znów był wyraźny i opanowany. - Twoja żona kupi sobie nowe futro, syn pójdzie z kolegami do kina. A ty BĘDZIESZ NA TO PATRZYŁ. Do czasu. Wrócę po ciebie. Znajdę cię wszędzie. Nigdy się nie ukryjesz. Może przyjdę jutro, może za miesiąc, może za rok... Ale wiedz, że wrócę i cię zabiję. Dziś to byłoby zbyt proste. Chcę żebyś się bał. Tak jak ona, gdy uwięziona w samochodzie czekała na pomoc. Śmierć do ciebie wróci. Od dziś jesteś żywym trupem...
Nie zauważył nawet, gdy niedoszły morderca odsunął pistolet i bezszelstnie wymknął się z mieszkania. Płakał. Wolałby umrzeć.

Nigdy nie zdawał sobie sprawy, że dotyk lufy na skórze jest taki zimny, ale wydarzenia ostatnich dni nie mieściły się w żadnych ramach, więc teraz nic nie powinno go dziwić.
Nie chciał jej zabić. To był nieszczęśliwy wypadek. Samochód nie miał wybuchnąć, a tylko wypaść z drogi. Stary jak świat numer z uszkodzonym hamulcem miał być planem idealnym... Zrobił to, bo musiał...

Aż za dobrze wiedziałem, na czym to wszystko polegało. Byłem młodszy, słabszy i gorszy od brata. Tak właściwie, to jedyne co się w tym zgadzało to młodszy. Nie byłem wcale słabszy - potrafiłem nieźle dać mu w kość. Gorszy? Zależało w czym, bo na przykład lepiej się uczyłem, byłem sprawniejszy fizycznie i miałem większe powodzenie u dziewczyn. Tyle, że w oczach rodziców i reszty rodziny to ja byłem czarną owcą. Zawsze krytykowany, uciszany, besztany. Wszystko za sprawą tego, że byłem owocem zdrady matki. Wiedziałem, że przy świątecznym stole, brat będzie chciał pochwalić się nową pracą w sporej korporacji bo mówił o niej od miesięcy.
Cóż, nie wiedział, że informacja o tym, że dostał prace była pomyłką. Jestem szefem działu - co nikogo w rodzinie nie interesowało.
Wzrok brata, gdy zobaczył mnie w gabinecie, był bezcenny.
- Zniszczyłeś mi życie, więc odpłacę ci się tym samym, a ty BĘDZIESZ NA TO PATRZYŁ!

Aż za dobrze wiedziałem, na czym to wszystko polegało. Byłem młodszy, słabszy i gorszy od brata. Tak właściwie, to jedyne co się w tym zgadzało to młodszy. Nie byłem wcale słabszy - potrafiłem nieźle dać mu w kość. Gorszy? Zależało w czym, bo na przykład lepiej się uczyłem, byłem sprawniejszy fizycznie i miałem większe powodzenie u dziewczyn. Tyle, że w oczach rodziców i...

-Będziesz na to patrzył?- spytałam męża oglądającego jakiś program informacyjny.
-Owszem.-odparł.
-Idź lepiej spójrz na swoje auto.
-O matko, a co się stało?!-Mateusz się przeraził.
Na jego ukochanym mercedesie na masce widniał wyryty napis "IDIOTA".
Zdenerwowany Mateusz wrócił po chwili i zaczął krzyczeć:
-Ty głupia babo!To Twoja zemsta za ten romans, tak?!
"Jaki romans?"pomyślałam wzburzona.
Teraz wszystko zaczęło do mnie docierać. . . Ten kretyn mnie zdradził.Ze stoickim spokojem powiedziałam:
-Wynoś się.
-Zapłacisz mi za to zniszczenie auta!-rzekł i wyszedł.
Nie ma sensu tłumaczyć, że to nie moja robota. . . Widocznie komuś zależało na zemście i uderzył w czuły punkt Mateusza.

-Będziesz na to patrzył?- spytałam męża oglądającego jakiś program informacyjny.
-Owszem.-odparł.
-Idź lepiej spójrz na swoje auto.
-O matko, a co się stało?!-Mateusz się przeraził.
Na jego ukochanym mercedesie na masce widniał wyryty napis "IDIOTA".
Zdenerwowany Mateusz wrócił po chwili i zaczął krzyczeć:
-Ty głupia babo!To Twoja zemsta za ten romans, tak?!
"Jaki...