Ja lubię książki fantasy z motywem "From zero to hero". Lubię obserwować rozwój postaci, odkrywanie przez nią niesamowitych zdolności i w końcu wbrew wszystkim stanie się mistrzem. Zawsze można przy tym pomarzyć, że i nam w końcu objawi się jakiś niezwykły talent i zadziwimy świat ;)

Ja lubię książki fantasy z motywem "From zero to hero". Lubię obserwować rozwój postaci, odkrywanie przez nią niesamowitych zdolności i w końcu wbrew wszystkim stanie się mistrzem. Zawsze można przy tym pomarzyć, że i nam w końcu objawi się jakiś niezwykły talent i zadziwimy świat ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mam dwa elementy stereotypowe, które bardzo lubię. Oba są z gatunku romansu.
Pierwszy to miłość na ranczu. Pojawia się ranczer z przeszłością, który nie rzadko wraca w rodzinne strony, zatrudnia pomoc na ranczu lub do dzieci i jak to w romansach bywa zakochuje się w niej.
Drugi to kobiety wracające w rodzinne strony, często do małych miasteczek, gdzie zaczynają życie na nowo i nieoczekiwanie trafiają na wielką miłość.
No cóż może to nie jest literatura wysokich lotów, ale zawsze przyjemnie się czyta i chyba po prostu lubię lekkie historie, które mają szczęśliwe zakończenia.

Mam dwa elementy stereotypowe, które bardzo lubię. Oba są z gatunku romansu.
Pierwszy to miłość na ranczu. Pojawia się ranczer z przeszłością, który nie rzadko wraca w rodzinne strony, zatrudnia pomoc na ranczu lub do dzieci i jak to w romansach bywa zakochuje się w niej.
Drugi to kobiety wracające w rodzinne strony, często do małych miasteczek, gdzie zaczynają życie na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Fascynują mnie książki ze stereotypem baśniowym rodem z "Pięknej i bestii" czy "Kopciuszka". Może to pozostałość po bajkach czytanych przez rodziców i tęsknota za "byciem" księżniczką. Takie historie odprężają mnie i niejako przywracają do lat słodkiego dzieciństwa: On - przystojny, sławny, bogaty itp. Ona - szara myszka, która jakimś cudem zdobywa jego serce. Albo: On - niezrozumiały przez otoczenie buntownik, skrzywdzony przez los, po wypadku, z bliznami na ciele i duszy. Ona - dziewczyna, która potrafiła spojrzeć głębiej niż zewnętrzna powłoka, nieoceniająca książki po okładce. Prawda, że jest w tym coś fascynującego? No bo – tak szczerze - która z nas nie chciałabym przeżyć takiego romansu? A jeszcze lepsze w mojej opinii są historie "na odwrót", gdy to ona jest księżniczką a on szarym myszem (szczurem?) tudzież gdy ona jest bestią a on księciem.

Fascynują mnie książki ze stereotypem baśniowym rodem z "Pięknej i bestii" czy "Kopciuszka". Może to pozostałość po bajkach czytanych przez rodziców i tęsknota za "byciem" księżniczką. Takie historie odprężają mnie i niejako przywracają do lat słodkiego dzieciństwa: On - przystojny, sławny, bogaty itp. Ona - szara myszka, która jakimś cudem zdobywa jego serce. Albo: On -...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na pewno nie zabłysnę oryginalnością i, szczerze mówiąc, troszkę wstyd mi się do tego przyznać, ale czasami sięgam po książkę, komiks, czy film tylko ze względu na niego – SUPERBOHATERA!

Taki bohater to mężczyzna z krwi i kości: wysoki, silny i charyzmatyczny młody bóg, który walczy z nieprawością siłą swych umięśnionych ramion. Zawsze przybywa idealnie na czas i bez wahania rzuca się w wir walki, aby wybawić kogoś z opresji. Zawsze wie co powiedzieć i nawet w obliczu śmiertelnego zagrożenia nie opuszcza go poczucie humoru - bez oporów śmieszkuje, co jakiś czas ciskając w przeciwnika jakimś ciętym komentarzem lub żartem sytuacyjnym. To ten bohater, do którego wzdychamy po nocach, bo przecież jak go nie kochać?

I choć wiadomo, że SUPERBOHATER jest postacią przesadnie wyidealizowaną, to czasami każda z nas marzy, aby być przez takiego uratowana.

Na pewno nie zabłysnę oryginalnością i, szczerze mówiąc, troszkę wstyd mi się do tego przyznać, ale czasami sięgam po książkę, komiks, czy film tylko ze względu na niego – SUPERBOHATERA!

Taki bohater to mężczyzna z krwi i kości: wysoki, silny i charyzmatyczny młody bóg, który walczy z nieprawością siłą swych umięśnionych ramion. Zawsze przybywa idealnie na czas i bez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim ulubionym stereotypem jest wyjątkowo świetny policjant, agent specjalny, któremu z uwagi na jesgo świetne zdolności rozwiązania spraw nie do rozwiązania nikt nic nie może zrobić. Zawsze z fajką w ręku, szklanką whisky i tłumem pięknych kobiet u boku. Dodatkowo ta jedyna wyjątkowa kobieta, która nie mogła poradzić sobie z jego trudnym zawodem. Dla mnie motyw pojawiających się gliniarzy w kryminałach i thrillerach, z delikatną nutą romantyzmu jest najlepszy i z chęcią wypatruję go w każdej książce.

Moim ulubionym stereotypem jest wyjątkowo świetny policjant, agent specjalny, któremu z uwagi na jesgo świetne zdolności rozwiązania spraw nie do rozwiązania nikt nic nie może zrobić. Zawsze z fajką w ręku, szklanką whisky i tłumem pięknych kobiet u boku. Dodatkowo ta jedyna wyjątkowa kobieta, która nie mogła poradzić sobie z jego trudnym zawodem. Dla mnie motyw...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uwielbiam stereotyp pojawiający się w powieściach przygodowych, kiedy to zawsze wiadomo, że główny bohater poradzi sobie z przeszkodami. Z jednej strony miło czytać "Pieśń Lodu i Ognia", mając świadomość, że w każdej chwili główny bohater może zostać pozbawiony głowy - fabuła zaskakuje, a autor nie oszczędza nikogo. Z drugiej strony kiedy sięgam po powieść przygodową, liczę na historię lekką, zabawną, nie wymagającą ode mnie gryzienia paznokci z obawy przed przyszłością ulubionej postaci. Mogę się skupić na przyjemności z czytania i podziwianiu kreatywnych sposobów ratowania bohaterów z trudnych sytuacji.

Uwielbiam stereotyp pojawiający się w powieściach przygodowych, kiedy to zawsze wiadomo, że główny bohater poradzi sobie z przeszkodami. Z jednej strony miło czytać "Pieśń Lodu i Ognia", mając świadomość, że w każdej chwili główny bohater może zostać pozbawiony głowy - fabuła zaskakuje, a autor nie oszczędza nikogo. Z drugiej strony kiedy sięgam po powieść przygodową, liczę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeden z bardziej stereotypowych motywów to słaba kobieta, samotna, zalękniona i pojawiający się nagle mężczyzna, który potrafi zwojować świat u jej stóp. Mężczyzna musi wyglądać niczym model i obowiązkowo być bogaty i po przejściach. Trudne początki, ale Ona mimo wszystko się w nim zakochuje, potem koniecznie jakiś problem w związku i miłości, a następnie love story do końca życia :)

Jeden z bardziej stereotypowych motywów to słaba kobieta, samotna, zalękniona i pojawiający się nagle mężczyzna, który potrafi zwojować świat u jej stóp. Mężczyzna musi wyglądać niczym model i obowiązkowo być bogaty i po przejściach. Trudne początki, ale Ona mimo wszystko się w nim zakochuje, potem koniecznie jakiś problem w związku i miłości, a następnie love story do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim ulubionym książkowym motywem, który jednocześnie jest nieco śmieszny i irytujący jest finałowa "scena" w wszelkiego rodzaju kryminałach, thrillerach, czy horrorach, kiedy to nasz niestrudzony śledczy dociera w końcu do mordercy. Mordercą zazwyczaj okazuje się być osoba, której kompletnie się nie spodziewaliśmy (babcia z naprzeciwka, ojczym, czy, jak w ostatniej książce, którą czytałem w tym klimacie - technik współpracujący z śledczymi), często trzyma w śmiertelnej pułapce naszego detektywa (lub też nawet ma do niego osobisty uraz, a cała seria morderstw była zaplanowana tak, by go dorwać). I wtedy, zamiast po prostu elegancko zamordować delikwenta, to zaczyna opowiadać mu historię swojego życia i motywy postępowania. Zanim skończy mówić nasz bohater znajduje magiczny sposób na obezwładnienie mordercy lub na miejscu zjawiają się inni specjaliści.

Moim ulubionym książkowym motywem, który jednocześnie jest nieco śmieszny i irytujący jest finałowa "scena" w wszelkiego rodzaju kryminałach, thrillerach, czy horrorach, kiedy to nasz niestrudzony śledczy dociera w końcu do mordercy. Mordercą zazwyczaj okazuje się być osoba, której kompletnie się nie spodziewaliśmy (babcia z naprzeciwka, ojczym, czy, jak w ostatniej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim stereotypem jest niegrzeczny, a nawet bardziej grzeszny, przystojny mężczyzna, który przypadkowo spotyka dziewczynę w której momentalnie się zakochuje. Chcąc być z nią stara się wszystko zmienić i siebie też. Miłość, która przeżycięża wszystko i to nie tylko za pośrednictwem jego poświecenia, ale jej też.

Moim stereotypem jest niegrzeczny, a nawet bardziej grzeszny, przystojny mężczyzna, który przypadkowo spotyka dziewczynę w której momentalnie się zakochuje. Chcąc być z nią stara się wszystko zmienić i siebie też. Miłość, która przeżycięża wszystko i to nie tylko za pośrednictwem jego poświecenia, ale jej też.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim ulubionym stereotypem jest bratnia dusza.
Znalezienie przyjaciela, który zrozumie nasze wnętrze, poradzi sobie z całym naszym bagażem to dla mnie szczyt marzeń.
Ten motyw przemawia do mnie szczególnie, ponieważ pozwala mi wierzyć, że gdzieś na świecie ktoś na mnie czeka.
Nie na osobę skrywającą się za maską, lecz na prawdziwą mnie.

Moim ulubionym stereotypem jest bratnia dusza.
Znalezienie przyjaciela, który zrozumie nasze wnętrze, poradzi sobie z całym naszym bagażem to dla mnie szczyt marzeń.
Ten motyw przemawia do mnie szczególnie, ponieważ pozwala mi wierzyć, że gdzieś na świecie ktoś na mnie czeka.
Nie na osobę skrywającą się za maską, lecz na prawdziwą mnie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post